Shqipëria kërkon “embargo arti” ndaj SHBA-ve

Republika e Shqipërisë ka bërë një kërkesë, në të cilën kërkon kufizime të importit të pothuajse të gjithë artit shqiptar, objekteve etnografike dhe objekteve arkeologjike në Shtetet e Bashkuara. Kjo kërkesë do të dëgjohet nga Komiteti Këshillues i Pronës Kulturore (CPAC) në Qendrën e Trashëgimisë Kulturore të Departamentit të Shtetit.

Komiteti për Politikën Kulturore dhe Aleanca e Trashëgimisë Globale paraqitën dëshmi mbi kërkesën e Shqipërisë duke shpjeguar se kërkesa nuk përmbush kërkesat ligjore të SHBA-ve.

Pjesërisht, sipas tyre, për shkak se Shqipëria, nuk ka dhënë asnjë provë që vërteton se ekziston një treg i SHBA-ve me artin e plaçkitur të çdo lloji nga Shqipëria. Më tej, ata shtojnë se nuk ka ndonjë të dhënë që tregon import të paligjshëm ose shitje në SHBA të artit shqiptar të grabitur, as në regjistrat zyrtarë të SHBA-ve.

Departamenti i Shtetit i SHBA-ve, i cili ka inkurajuar krijimin e bllokadave të artit pavarësisht nga origjina e tyre, ka siguruar një listë të objekteve të propozuara të kufizuara:

“Materialet arkeologjike të kërkuara datojnë nga Paleoliti i Mesëm deri në Periudhën Osmane dhe përfshijnë gurë, qeramikë, metal, qelq, dru dhe materiale të tjera organike. Materialet etnologjike të kërkuara datojnë nga periudhat Bizantine, Mesjeta dhe Osmane dhe përfshijnë ikona dhe afreske të shenjta, materiale të shkruara të tilla si dorëshkrime të ndriçuara dhe kodikë, veshje tradicionale, veshje fetare, mjete ceremoniale dhe elemente arkitektonike, skulptura, mozaikë që gjenden në strukturat historike ose fetare. ”

Me fjalë të tjera, kufizimet e importit do të mbulonin çdo formë arti ose artefakti të njohur ndonjëherë.

Përmbledhja Publike kërkon kufizime në çështjet etnologjike nga periudha “Osmane”. Në mënyrë tipike, artikujt “osmanë” nuk plotësojnë përkufizimin e mësipërm të artikujve “etnografik” nën CPIA.

Termi “osmane” është një përshkrim i përgjithshëm i një periudhe të sundimit politik, në të cilën një gamë e gjerë e produkteve të sofistikuara tregtare u prodhuan nga artizanë profesionistë në shumë vende të Mesdheut.

Padyshim, shumë objekte dekorative prej metali, qelqi, druri dhe guri u bënë në të gjithë territoret e Perandorisë Osmane dhe më pas u shitën gjerësisht në një tregti aktive.

Mallrat e stilit osman, kudo që prodhohen, janë imitime, në thelb të ngjashme, dhe produktet e kulturave urbane. Si janë ato ‘etnografike’ nëse janë përvetësuar përmes tregut? Ato nuk mund të karakterizohen si ‘etnografike’ nën CPIA.

Bizhuteri e tekstilet antike dhe kostumet nga Shqipëria, siç ilustrohen në fotografitë e vjetra, u larguan nga vendi shumë dekada më parë. Ato që mbeten janë vendosur në mënyrë të sigurt në muzetë e vendit. Vetëm kopjet janë në dispozicion, në vendet e sotme turistike.

Objektet e vetme shqiptare aktualisht në tregun amerikan janë monedha me vlerë të ulët, shpesh kopje të bëra për të imituar monedhat nga Greqia dhe rajone të tjera monedha e të cilave qarkulloi më gjerësisht në kohërat antike. Monedhat janë ndër artefaktet antike më të zakonshme dhe përgjithësisht më pak të vlefshme.

Ato janë artefakte që shpesh gjenden aksidentalisht, pasi janë hedhur dhe nuk janë humbur në vendet antike, ose janë gjetur në grumbuj të vegjël që ishin fshehur larg pushtuesve ose bandave plaçkitëse në luftë dhe periudha paqëndrueshmërie.

Depot nuk janë të vendosura përgjithësisht në vendet arkeologjike; ata shpesh paraqiten gjatë rindërtimit të shtëpive ose në fusha të lëruara ku ishin fshehur shekuj më parë.

Përshtatur nga Cultural Property për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.