Cape Town: Duhet të presim pemët për të kursyer ujin

Cape Town, qytet në Afrikën e Jugut, ka filluar të presë pemët për të shpëtuar nga thatësira, pasi u bë qyteti i parë global që i afrohet mungesës së ujit.

Edhe pse kanë kaluar tre vjet që kur kjo zonë u fut në mënyrë të rrezikshme drejt asaj që u përshkrua si “Dita zero” – momenti kur rreth katër milionë banorë mbetën pa ujë.

Kriza e saj ekzistenciale u shkaktua nga një thatësirë ​​e rëndë dhe e paparashikuar, që i ktheu të gjithë rezervuarët lokalë të ujit në plehra, raporton BBC.

Dhjetëra ekipe janë pajisur me sharra elektrike, për t’i mbrojtur rezervuarët e ujit, në një mënyrë mjaft të pazakontë – duke prerë dhjetëra mijëra pemë në malet që i rrethojnë.

Mund të konsiderohet si një betejë jashtëzakonisht ambicioze dhe çuditërisht kundërintuitive për të kufizuar ndikimin e ndryshimeve klimatike.

Në një mëngjes të ditëve të fundit, lart mbi një shtresë të trashë mjegull, dy punëtorë zbritën në një luginë të pjerrët për të hequr disa pisha të izoluara në një zonë që ishte e mbushur me trungje.

“Pishat nuk janë vendase në këtë zonë. Ato konsumojnë aq shumë ujë – shumë më tepër ujë sesa bimët indigjene. Kjo është infrastruktura e gjelbër që ne duhet të rregullojmë”, shpjegoi Nkosinathi Nama, i cili po koordinon punën në emër të “Fondi i Madh i Ujit” në Cape Town.

Pishat jo-indigjene, të sjella fillimisht në rajon për industrinë e drurit, janë përhapur me shpejtësi nëpër male, duke lënë jashtë faunën lokale, shumë më elastike dhe më pak të etur në zonat ujëmbledhëse të Cape Town-it.

Pishat, dhe speciet e tjera të huaja si eukalipti, tani janë përgjegjës për konsumimin e rreth 55 miliardë litra ujë në vit – ekuivalente me dy deri në tre muaj të konsumit vjetor të qytetit.

“Një nga mësimet e Ditës Zero është se zonat tona të ujëmbledhësit duhet të rehabilitohen dhe restaurohen në mënyrë që të jenë elastike”, tha ai.

‘Njerëzit u trembën’

Projekti fillestar pesëvjeçar është vetëm një nga përgjigjet e shumta ndaj krizës së ujit në Cape Town të ​​vitit 2018, pasi shkencëtarët dhe administratorët kërkojnë të mësojnë nga përvoja.

Përveç mbrojtjes dhe diversifikimit të burimeve ujore të qytetit – duke përfshirë futjen në akuiferët nëntokësorë dhe instalimin e impianteve të shkripëzimit – ekspertët kanë studiuar gjithashtu se si njerëzit reaguan ndaj kërcënimit të “Ditës Zero” për sa i përket përdorimit të ujit.

“Ne nënvlerësojmë aftësinë e qytetarëve për t’u përshtatur me një krizë”, tha Dr Kevin Winter, një ekspert mjedisor në Universitetin e Cape Town.

Ai thekson se konsumi i ujit të qytetit pothuajse u përgjysmua në hapësirën e vetëm tre javëve në fillim të 2018, nga afërsisht 780 megalitra në ditë në nën 550, përpara se të zhytej edhe më poshtë. Një shfaqje e jashtëzakonshme e unitetit publik.

“Njerëzit u frikësuan vërtet… Dhe kjo pati efektin e dëshiruar”, tha ai.

Siyabonga Myeza, një aktiviste e komunitetit që punon për Grupin e Monitorimit të Mjedisit në fshatin Khayelitsha jashtë Cape Town-it, pajtohet se frika i ka vënë në funksionon, qytetarët.

“Mendimi për të mbetur pa ujë si qytet ishte mjaft tragjik dhe shumë i frikshëm dhe qyteti bëri mjaft mirë në predikimin e mesazhit të kursimit të ujit dhe ne e përgjysmuam përdorimin e ujit”.

“Por në planin afatgjatë, ne ndoshta kemi nevojë për një ndryshim më të plotë të mendimit”.

Ndalimi i ujitjes

Përvoja e detyrimit për të kursyer ujin, ose për t’u përballur me gjoba, ka lënë qartë një përshtypje të qëndrueshme në shumë familje.

Mësime të tjera përfshijnë një vlerësim më të madh të rolit të bujqësisë në menaxhimin e ujit – në Afrikën e Jugut, si në shumë pjesë të botës, afërsisht 70% e rezervave ujore përdoren për të ujitur tokat bujqësore.

Rreth qytetit Cape Town, fermerët ranë dakord të ndalonin plotësisht përdorimin e ujit komunal për disa muaj.

Kriza e Ditës Zero, theksoi natyrën gjithnjë e më të paparashikueshme të modeleve të motit në një epokë ndryshimesh klimatike.

Deri në fund të vitit 2018, në Cape Town kishte pasur më shumë reshje shiu se mesatarja.

Thatësira shtatë-vjeçare

Por ndërsa ka besim në rritje se provinca e Kepit Perëndimor është tani në një pozicion shumë më të fortë për të përballuar thatësirat e ardhshme, ka pak prova që pjesë të tjera të Afrikës së Jugut kanë nxjerrë të njëjtat mësime.

Në provincën shumë më të varfër të Kepit Lindor, ku fermerët po luftojnë për të përballuar thatësirën e tyre shkatërruese shtatëvjeçare, zona shumë e populluar e Gjirit të Nelson Mandela, po përballet me mungesë akute uji që fajësohet gjerësisht për vitet e keqmenaxhimit, korrupsionit, dhe dështimi në mirëmbajtjen e infrastrukturës jetike të ujit.

“Fatmirësisht, udhëheqja e Cape Town u ngrit në këmbë. Ata bënë gjithçka… morën njerëzit me vete dhe si pasojë i ndihmoi ata të kapërcenin problemin”, tha Mkhuseli Jack, një biznesmen dhe politikan opozitar në qytetin e Gqeberha.

“Këtu është anasjelltas sepse ky vend udhëhiqet nga njerëz shumë mediokër. Njerëzit kanë arritur në një fazë ku nuk do të besojnë asgjë që politikanët thonë këtu”.

Gqerberha tani po përpiqet të përqendrojë mendjet duke paralajmëruar se Dita Zero e saj mund të arrijë brenda disa muajsh, ndërsa çezmat tashmë janë tharë në disa qytete më të vogla në provincë dhe shumë lagje varen nga dërgesat e parregullta të kamionëve të ujit, të bëra nga një organizatë bamirëse lokale.

“Ne nuk kemi ujë për dy ditë. Unë jam i shqetësuar për të ardhmen sepse do të jetë gjithnjë e më keq. Sepse [qeveria] nuk kujdeset për ne”, tha Elsie Hanse, 53- vjeçare, e cila jeton në një kasolle në një fshat në buzë të Graaff-Reinet, një qytet në Kepin Lindor.

“Këtu na kanë ndërtuar tualete, por ne nuk mund t’i përdorim sepse nuk ka ujë”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.