Tifozët iranianë protestuan kundër mbështetësve të sulmit të Hamasit

Përshkallëzimi mes Izraelit dhe Hamasit është lajmi më i rëndësishëm i muajve të fundit.

Jo vetëm për vlerën e madhe të brendshme, por edhe për pasojat që ngjarjet në Gaza dhe rrethinat e saj kanë pasur dhe mund të kenë në skenarin gjeopolitik ndërkombëtar.

Në Iran, për shembull, konflikti është intensifikuar midis mbështetësve të Hamasit – të cilët, padyshim, janë në favor të Republikës Islamike – dhe protestuesve të regjimit, të cilët në mënyrë të pashmangshme janë rreshtuar në favor të Izraelit.

Futbolli luan një rol kryesor në këtë konflikt ideologjik: gjatë ndeshjes së fundit të Persepolis-it, një prej skuadrave më të njohura të Teheranit në të gjithë kontinentin aziatik, tifozët vendas kanë brohoritur thirrje nënçmuese ndaj flamurit palestinez.

Në veçanti, tifozët e Persepolis-it brohoritën “Merre atë flamurin palestinez dhe futte në të pasme” në përgjigje të shfaqjes së një flamuri të kuq, të zi, të bardhë dhe të gjelbër.

Në këtë mënyrë, tifozët e Persepolis-it protestuan kundër iranianëve që mbështesin sulmet e Hamasit.

Siç shkruan Gabriel Noronha (ish-anëtar i Departamentit të Shtetit të SHBA) – dhe tregon, përmes një videoje – në profilin e tij në Twitter, distanca mes qeverisë iraniane dhe popullit të saj nuk ka qenë kurrë kaq e madhe.

Ndërsa mbështetësit e regjimit festonin sulmet e Hamasit, madje duke dalë në rrugët e qyteteve, disidentët shfrytëzuan mundësinë për të kundërshtuar politikat financiare të udhëheqësve islamikë.

Shkurtimisht, stadiumi i Persepolis-it dhe thirrjet që u dëgjuan janë vetëm një pasqyrim i asaj që ndodh në të gjitha fushat e shoqërisë: “Iranianët e përbuzin faktin që regjimi i dërgon miliarda dollarë Hamasit dhe Hezbollahut për të mbështetur terrorizmin, ndërsa ai refuzon ndërkohë të investojë në shëndetësi, arsim dhe infrastrukturë”.

Thashethemet sipas të cilave Irani ndihmoi në planifikimin e sulmeve të fundit të Hamasit nuk ndihmojnë në qetësimin e situatës.

Natyrisht, këto janë thashetheme të pakonfirmuara, madje edhe të mohuara nga disa anëtarë të Komunitetit Ndërkombëtar, por tensioni mbetet shumë i lartë, siç ishte në mënyrë të pashmangshme.

Gjithashtu sepse vetë thelbi dhe historia e Persepolis – e konsideruar si “skuadra e popullit”, ndërsa rivalët Esteghlal shihen si një klub më afër regjimit – shtyn në një drejtim mjaft të qartë.

Ose të paktën kështu është për tifozët dhe për perceptimin që kemi për ta, duke qenë se në realitet të gjitha klubet iraniane, veçanërisht ato më të mëdhatë, mbeten të lidhura me liderët politikë dhe fetarë.

Marrë dhe përshtatur nga Rivista Undici për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.