Pëllumbat zbulohet se i japin zgjidhje problemeve ngjashëm si inteligjenca artificiale

Një studim i ri ka zbuluar se mënyra se si pëllumbat i japin zgjidhje problemeve përputhet me inteligjencën artificiale.

Shpesh anashkalohen si një telash, pëllumbat janë në të vërtetë shumë inteligjentë dhe mund të mbajnë mend fytyrat, të shohin botën me ngjyra të gjalla, të fluturojnë në rrugë komplekse, të japin lajme dhe madje të shpëtojnë jetë.

Në studim, 24 pëllumbave iu dhanë një sërë detyrash vizuale, disa prej të cilave mësuan t’i kategorizojnë brenda disa ditësh dhe të tjerat në disa javë.

Studiuesit gjetën prova se mekanizmi që përdorën pëllumbat për të bërë zgjedhje të sakta është i ngjashëm me vetë metodën që përdorin modelet e inteligjencës artificiale për të bërë parashikimet e duhura.

“Sjellja e pëllumbave sugjeron që natyra ka krijuar një algoritëm që është shumë efektiv në mësimin e detyrave shumë sfiduese”, ka thënë Edward Wasserman, bashkëautor i studimit dhe profesor i psikologjisë eksperimentale në Universitetin e Iowa-s.

“Jo domosdoshmërisht me shpejtësinë më të madhe, por me qëndrueshmëri të madhe”, ka shtuar ai.

Në një ekran, pëllumbave u treguan stimuj të ndryshëm, si vija me gjerësi, vendosje dhe orientime të ndryshme, si dhe unaza të prera dhe koncentrike.

Çdonjëri prej tyre duhej të shtypte një buton djathtas ose majtas për të vendosur se cilës kategori i përkisnin.

Nëse e kuptonin saktë, merrnin ushqim, në formë shpërblimi; nëse e kishin gabuar, nuk merrnin asgjë.

“Pëllumbat nuk kanë nevojë për një rregull”, ka thënë Brandon Turner, autori kryesor i studimit dhe profesor i psikologjisë në Universitetin Shtetëror të Ohajos.

Në vend të kësaj ata mësojnë përmes provës dhe gabimit.

Gjatë eksperimenteve, pëllumbat përmirësuan aftësinë e tyre për të bërë zgjedhjet e duhura nga 55 për qind në 95 për qind të rasteve kur bëhej fjalë për disa nga detyrat më të thjeshta.

Të paraqitur me një sfidë më komplekse, saktësia e tyre u rrit nga 55 për qind në 68 për qind.

Onur Güntürkün, profesor i neuroshkencës së sjelljes në Universitetin Ruhr në Bochum, ka theksuar se “ky punim tregon se sa tepër të forta mund të jenë sistemet shoqëruese, sa të vërteta janë të ngjashme me njohjen”.

Në një model të inteligjencës artificiale, qëllimi kryesor është njohja e modeleve dhe marrja e vendimeve.

Pëllumbat, siç tregojnë hulumtimet, mund të bëjnë të njëjtën gjë.

Duke mësuar nga pasojat, kur nuk u jepet një racion ushqimor, pëllumbat kanë një aftësi të jashtëzakonshme për të korrigjuar gabimet e tyre.

Funksioni i ngjashmërisë është gjithashtu në lojë për pëllumbat, duke përdorur aftësinë e tyre për të gjetur ngjashmëri midis dy objekteve.

“Me vetëm këta dy mekanizma, ju mund të përcaktoni një rrjet nervor ose një makinë inteligjente artificiale për të zgjidhur në thelb këto probleme kategorizimi”, sipas Turner.

“Është e arsyeshme që mekanizmat që janë të pranishëm në inteligjencën artificiale janë gjithashtu të pranishëm te pëllumbat”, ka shtuar ai.

Studiuesit tani synojnë të bashkëpunojnë me shkencëtarët që studiojnë pëllumbat dhe trurin e tyre.

Ata shpresojnë se këto gjetje mund të kenë zbatime praktike për të kuptuar më mirë dëmtimin e trurit të njeriut.

Ndoshta mund të marrim një pasqyrë të mëtejshme se çfarë po ndodh në trurin e atij pëllumbi të vogël.

“Është një tru shumë i mirë – mund të jetë i vogël në përmasa, por ata bëjnë një grusht kur bëhet fjalë për aftësinë për të mësuar”, ka vijuar autori.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.