Si fitoi Milan-i?

Në një sezon të Serisë A (kampionati italian – AP) që filloi pa ndonjë favorit të madh, ndryshe nga vitet e mëparshme, Milan-i përfitoi duke u rikthyer fitimtar pas njëmbëdhjetë vitesh pritjeje.

Kuqezinjtë korrën 26 fitore (një më shumë se Interi, i klasifikuar i dyti), 8 barazime (një më shumë se Napoli, i treti), 4 humbje (sa Inter-i) dhe e mbyllën sezonin me 86 pikë.

Ajo e Milanit ishte një fitore e veçantë, pikërisht sepse nuk bie në sy në raportet e kampionatit.

Siç ishim mësuar nga fitoret e fundit të Juventus-it dhe Inter-it.

Paolo Maldini (drejtori teknik i ekipit) së bashku me menaxherin e parë sportiv Zvonimir Boban (më vonë u zëvendësua nga Fredric Massara) dhe që e ka trajnuar vitet e fundit, Stefano Pioli dhe stafi i tij.

Këta janë protagonistët kryesorë të këtij rikthimi të bujshëm në katedrën e futbollit italian.

Pala sportive e klubit ka arritur të nxjerrë më të mirën e mundshme nga skuadra më e re (në moshë) që ka fituar një kampionat që nga viti 1995, me një moshë mesatare 26 vjeç.

Maldini, pas fitores në Reggio Emilia, deklaroi se donte të përcillte idenë e fitimit të Scudetto-s që në fillim.

Skuadra që fitoi, ka reflektuar në masë të madhe tendencat dhe stilet e lojës, të cilat kanë shënjuar futbollin ndërkombëtar në vitet e fundit.

Në fakt, Milan-i u shqua për një lojë me ritme intensive dhe vazhdimisht të larta, të zhvilluara vertikalisht dhe për agresivitetin e përdorur në përballjen me kundërshtarët.

Pavarësisht këtyre karakteristikave, numrat me sa duket sugjerojnë diçka ndryshe.

Në fakt, Milan-i e mbylli kampionatin vetëm me sulmin e katërt të kampionatit, pas Inter-it, Lazio-s dhe Napol-it.

Ai është i treti për gjuajtjet e bëra, i shtati për kontrollin e topit dhe i trembëdhjeti për distancën mesatare të kaluar për lojë.

Dy golashënuesit e tij më të mirë, Rafael Leao dhe Olivier Giroud, kanë shënuar secili nga 11 gola dhe janë në vendin e 17-të dhe të 20-të në tabelën e golashënuesve më të mirë.

Nga ana tjetër, mbrojtja ishte më e mira në ligë për nga numri i golave ​​të pësuar (31), së bashku me Napolin dhe me vetëm një gol më pak se Interi.

Lojtarët më vendimtarë gjatë sezonit janë të përqendruar në mbrojtje.

Portieri francez Mike Maignan ishte më i miri në rolin e tij në vitin e parë në Serie A.

Anglezi Fikayo Tomori ishte një nga qendërmbrojtësit më të mirë të sezonit, vendimtar në rikuperimet dhe në lojën një kundër një.

Anësori francez Theo Hernandez, pavarësisht karakteristikave të tij sulmuese dhe si playmaker krahu, pati ndikim edhe në mbrojtje, ku është përmirësuar shumë gjatë viteve që kaloi në Itali.

Krahu i majtë ishte gjithashtu pika e fortë e Milanit, me anësorin sulmues Rafael Leao.

Ky i fundit ishte protagonist në pjesën më të madhe të aksioneve me golat dhe asistimet e tij, në kuotë të barabartë.

Në një kampionat si Serie A që nuk bie në sy për cilësinë e individëve dhe lojtarëve fantazistë, Leao ishte lojtari më vendimtar dhe për këtë u vlerësua si lojtari më i mirë i sezonit.

Për Piolin, ishte gjithashtu Scudetto-ja e parë si trajner – me të cilin do të lidhet për një kohë të gjatë, për shkak të meritave që i atribuohen.

Milan-i ka ndërtuar një skuadër që po fiton gjithnjë e më shumë, pa bërë kurrë gabime në merkato dhe pa gjetur zgjidhjet e duhura për mungesat dhe nevojat taktike.

Përcaktuese ishte edhe mbështetja e disa lojtarëve më me eksperiencë dhe personaliteti, si për shembull vetë Kjaer, por mbi të gjitha Zlatan Ibrahimovic.

Pasi ndihmoi për të rikthyer Scudetto-n në Milano pas njëmbëdhjetë vjetësh, Ibrahimovic (40 vjeç) do të vendosë në javët e ardhshme nëse do të ndalojë, apo do të vazhdojë me futbollin e luajtur.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.