Fenomeni i ri i futbollit: Man City rrëmben ’14-vjeçarin më të fortë në botë’

Përkufizimi i një “fenomeni futbolli që i vogël”, jo domosdoshmerisht mund të tregojë një të ardhme të ndritur përpara. Në të ardhmen mund të jeni si Gianni Rivera. Por, edhe si Freddy Adu.

Nga njëra anë kampion evropian, nën kampion bote, Topi i Artë në 1969, kapiten i Milan-it për dymbëdhjetë vjet dhe për shumë lojtari më i mirë italian i të gjitha kohërave (dhe “askush nuk duhet të ndihet i ofenduar”).

Nga ana tjetër, ish-“Pele i ri”, i cili mbërriti nga Gana në Shtetet e Bashkuara falë një kartoni jeshil të fituar në llotari nga familja e tij, i ftuar i shfaqjes së David Letterman dhe pjesë e kopertinave të rënda, nga “Vanity Fair” te “Sports Illustrated”, përfundoi duke shpenzuar talentin e tij në periferi të futbollit, në Finlandë, Serbi dhe Turqi.

Gianni Rivera luajti ndeshjen e tij të parë në Serie A me Alessandria-n në vitin 1959, në moshën 15 vjeç, 9 muaj e 15 ditë dhe është ende sot debutuesi i katërt më i ri në kampionatin italian, në të cilin rekordi ra këtë sezon falë një lojtari tjetër të Milan-it, Francesco Camarda, i cili hyri në fushë nga pankina në ndeshjen kundër Fiorentina-s më 25 nëntor 2023, kur ishte 15 vjeç e 260 ditë.

Freddy Adu ishte 14 vjeç e 306 ditë në vitin 2004 kur, si futbollist i DC United, një klub nga Uashingtoni, ai vendosi rekordin absolut për debutimin më të ri në çdo ligë profesionale në Shtetet e Bashkuara.

Ata dy djem, njëri i lindur në Alesandria, Piemonte, tjetri në një periferi të Akrës, kryeqyteti i Ganës, janë paraardhësit e futbollit të Cavan Sullivan, adoleshentit amerikan që udhëton drejt një të ardhmeje te Manchester City duke mbajtur barrën e rëndë mbi supe të “katërmbëdhjetëvjeçarit më të fortë në botë”.

Siç zbulohet nga “The Athletic”, klubi që i përket familjes mbretërore të Abu Dhabit mundi konkurrencën nga ekipet më të rëndësishme në Evropë pas një negociate të gjatë me Philadelphia Union, të cilit i garantoi një shifër nga 2 deri në 5 milionë dollarë. Varet nga sa bonuse do të shkaktohen. Si dhe një përqindje e rëndësishme nga rishitja e mundshme në të ardhmen e lojtarit, i lindur më 28 shtator 2009.

Djali i Brendan, një ish-futbollist profesionist, dhe Heike, e cila ishte kapitene e ekipit të femrave të Universitetit të Pensilvanisë, Cavan ka një vëlla më të madh, Quinn (sapo mbushi 20 vjeç) i cili luan në MLS, Major League Soccer.

Ai është një metër e 58 cm i gjatë, ka flokë të zbardhur si shumë nga bashkëmoshatarët e tij dhe një këmbë të majtë të shkëlqyer, e cila i lejon atij të bëjë goditje dhe “shpikje” si një mesfushor sulmues me klas.

Bota e futbollit e vuri re në vitin 2023. Në moshën 13-vjeçare, pavarësisht se ishte dy vjet më i ri se shumica e lojtarëve në fushë, ai bëri diferencën mes U-15-ave si me ekipin e tij ashtu edhe me ekipin kombëtar.

Ai shkëlqeu kundër ekipeve si Valencia, Arsenal dhe Real Madrid në Kupën e Gjeneratës Adidas, dhe, me Shtetet e Bashkuara, ai fitoi kampionatin e kategorisë Concacaf, konfederatën e Amerikës Veriore dhe Qendrore, duke fituar Topin e Artë si lojtari më i mirë i turneut.

Për ta marrë atë, City mundi Real-in dhe Bayern Munich-un në grusht dhe luftoi me rregullat pas Brexit, të cilat nuk lejojnë transferimet në Premier League para moshës 18-vjeçare.

Deri atëherë, Sullivan mund të qëndrojë në Filadelfia dhe ndoshta të thyejë rekordin e Freddy Adu. Ose në vend të kësaj, falë pasaportës gjermane të marrë për shkak të origjinës së familjes së nënës, duke u zhvendosur në moshën 16-vjeçare në një klub tjetër të “City Football Group” që luan në një vend të Bashkimit Evropian. U fol për Lommel SK, një ekip nga divizioni i dytë belg, por edhe Palermo dhe Girona.

Marlon LeBlanc, trajneri që e stërvit në Pensilvani, thotë për Sullivan: “Ai është i fortë, i pjekur për moshën e tij, i qetë dhe i guximshëm: presionet që e rrethojnë nuk e ndikojnë”.

Gati, me pak fjalë, për të ndjekur hapat e Lamine Yamal dhe Pau Cubarsi, djemtë nga vitlindja 2007 të cilët tashmë ishin titullar për Barcelona-n, dhe të Endrick Felipe Moreira de Sousa, sulmuesi i Palmeiras dhe Brazili, të cilin Real-i e bleu në dhjetor 2022 duke vendosur 72 milionë euro në pjatë (35 pjesë fikse, plus 25 bonuse dhe 12 taksa), edhe nëse transferimi do të hyjë në fuqi vetëm më 21 korrik, kur lojtari mbush 18 vjeç.

“E pashë një herë duke luajtur Endrick: ai është shumë i fortë. Por unë u largova sepse nuk kisha portofolin tim për ta marrë dhe u ndjeva pak i mërzitur duke e parë atë në fushë. Ashtu si kur je i uritur, kalon pranë një pastiçerie, por nuk ke para për të blerë asgjë”. Kështu flet Mauro Bianchessi, i cili zbuloi dhjetëra e dhjetëra futbollistë të rinj që më pas arritën nivelet më të larta, nga Donnarumma në Calabria, nga Locatelli te Cristante, deri te Gabbia dhe Pobega.

Bianchessi drejtoi skautingun e Brescia, Atalanta dhe Milan dhe ishte përgjegjës për sektorin e të rinjve të Lazio-s, një rol që ai e mban tani te Monza, ku u ribashkua me Adriano Galliani-n.

Përvoja dhe talenti i tij e bëjnë edhe më domethënëse mënyrën se si ai e përshkruan këtë futboll që ecën gjithnjë e më shpejt dhe kërkon fenomenet e së ardhmes mes fëmijëve gjithnjë e më të vegjël.

“Shpesh ne jemi dëshmitarë të një tregu me mish njerëzor. Bastet vihen në lëkurën e këtyre të rinjve. Në Itali, fëmijët jetojnë në shkolla me konvikt, shkojnë në shkollë dhe kujdesen për gjithçka, jo vetëm nga pikëpamja sportive. Por nuk është kështu kudo”, thotë ai.

“Unë i konsideroj shumë nga këto operacione vërtet të pamoralshme. Në futboll, 1+1 nuk është gjithmonë i barabartë me 2”.

“Kompanitë më të pasura”, vijon Bianchessi, “shkëmbejnë një rrezik ekonomik të papërfillshëm për to me mundësinë e përfitimit të madh. Pastaj, nëse djali nuk ia del, nuk i mban premtimet, e braktisin, sikur të ishte një objekt, dhe shkojnë të marrin një tjetër. Kështu krijohen monstrat”.

Kjo ndodh gjithashtu sepse identifikimi i një kampioni të madh dhe të ardhshëm 14-vjeçar i talentuar është shumë i ndërlikuar.

“Nga pikëpamja fizike, ka parashikime të rritjes: përvoja dhe ADN-ja e prindërve ju ndihmojnë. Por në futboll një plus një nuk rezulton gjithmonë me dy, edhe për shkak të presioneve shumë të forta që kanë këta të rinj. Kam parë shumë pseudo fenomena në moshën 14-vjeçare që nuk luajnë më profesionalisht në moshën 19 apo 20. Ashtu siç takova djem më pak të mirë, të cilët më pas, ndërsa u rritën, u përmirësuan dhe arritën në Serie A”, shpjegon ish-anëtari i Milan-it.

Një shembull i një talenti të “djegur” vjen nga Seria A, Hachim Mastour. I lindur më 14 qershor 1998 në Reggio Emilia nga prindër marokenë, në vitin 2012 ai u transferua nga Reggiana te Milan-i, i cili fitoi një duel të ngushtë transferimi me Inter-in.

Pikat kryesore të debutimit të tij me Primavera-n e klubit, ndeshja kundër AlbinoLeffe, në të cilën ai shënoi dy gola, u panë në YouTube nga 6 milionë njerëz, të cilët donin të admironin atë “talent që ka diçka të veçantë”, siç ka thënë Kaka.

Pankina në ndeshjen kundër Sassuolo-s më 18 maj 2014 dukej si fillimi i një historie të madhe. Dhe në vend të kësaj, Mastour nuk luajti kurrë në ekipin e parë të kuqezinjve. Pas përvojave zhgënjyese të huazimit në Spanjë dhe Holandë dhe një magji në Greqi, ai nuk la gjurmë te Reggina dhe Carpi, dhe më pas gjeti hapësirë ​​në Marok, vendin e origjinës së tij.

Tani ai luan me Union Touarga, një skuadër e nivelit të lartë nga Rabati dhe thotë: “Kam kaluar kohë të vështira, kam luftuar kundër depresionit, por jam ende i ri dhe më në fund i lumtur: kam gjetur buzëqeshjen dhe kënaqësinë në futboll, edhe pse e di që nuk kam jetuar jetën e një njeriu normal”.

Por se ku dallonin yje si Donnarumma dhe Locatelli kur ishin ende shumë të rinj, e tregon Bianchessi.

“Sapo i pashë në fushë”, thotë Bianchessi, “kuptova që do të bënin karrierë, ishin padyshim jashtë konkurrencës”.

Arsyetim i ngjashëm për Cristante-n, “ishte menjëherë e qartë se ai mund të bëhej një futbollist i rëndësishëm”.

Por ka edhe shembuj të kundërt, “Raoul Bellanova ka qenë gjithmonë një pasion i imi, një djalë me një karakter shumë të veçantë, që duhet menaxhuar dhe përkëdhelur. Ai kishte cilësi të shkëlqyera atletike dhe një prekje të shkëlqyer me topin, por ne duhej ta prisnim. Tani Torino po e shijon”.

“Në fund të fundit, edhe një kampion bote si Luca Toni debutoi në Serie A vetëm në moshën 23-vjeçare”.

Bianchessi bën thirrje për “rregulla më kufizuese, të paktën në nivel evropian. Sepse këtu nuk po flasim për makina por për jetë të të rinjve”.

Të gjithë meritojnë mbrojtje dhe respekt. Qoftë kjo nëse emri i tyre është Gianni Rivera apo Freddy Adu.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.