Kur gjërat shkojnë keq në marrëdhëniet tona, ne shpesh fajësojmë faktorë të jashtëm siç janë njerëzit e tjerë, orët e gjata të punës ose tashmë, sfidat e një pandemie globale.
Sidoqoftë, një arsye më domethënëse pse vuajnë marrëdhëniet është se shumica prej nesh kanë konflikte të brendshme të pazgjidhura, që ndërhyjnë në aftësinë tonë për të besuar dhe dashuruar.
Këto konflikte ndodhin brenda nesh, por dhe midis pjesëve të vetvetes dhe partnerit tonë.
Kjo dinamikë komplekse e komunikimit është më e lehtë për t’u kuptuar dhe punuar me të nëse imagjinojmë se secili përbëhet nga disa “pjesë” të ndryshme, dhe ata që marrin më pak vëmendje, dashuri dhe shprehje janë ata që ka më shumë të ngjarë të shkaktojnë probleme në jetën tonë.
Të kuptuarit dhe të mësuarit për të pranuar ‘personazhet’ brenda nesh, sjell përmbajtje të brendshme dhe paqe, duke na çliruar të përqendrohemi dhe të ushqejmë marrëdhëniet tona.
Ne kurrë nuk jemi ‘jashtë karakterit’
Shumica prej nesh ka vepruar ose folur në mënyra që ndihen ‘jashtë karakterit’ dhe shpesh këto përvoja na lënë të ndihemi të hutuar, të zënë ngushtë, keqardhje ose turp.
Për shembull, shpërthime të zemëruara, rrëshqitje frojdiane, një çështje e papritur, dëshirë për të ndryshuar në mënyrë drastike imazhin tonë ose mosinteresim të papritur për një person ose aktivitet që kemi dashur më parë. Në secilin rast, ne mund të ndihemi sikur nuk jemi ‘vetja jonë’.
Ndjenjat, mendimet dhe sjelljet tona përjetohen si të çuditshme, të padëshirueshme sikur nuk na përkasin neve dhe janë përtej kontrollit tonë. Shpesh ne i shpjegojmë këto përvoja si ‘hormone’ose ‘një ditë e keqe’ dhe zakonisht përpiqemi t’i injorojmë dhe t’i harrojmë.
Të përshkruash disa ndjenja dhe veprime si ‘jashtë karakterit’ tregon një mohim, refuzim ose pranim të vetes sonë.
Megjithatë, nëse ndonjë gjë do të ishte vërtet jashtë karakterit, cili do të ishte burimi i tij? Çfarë qëndron pas impulsit tonë? Nga lindin mendimet tona të çuditshme? Nga buron dëshira e papritur ose shpërthimi i pazakontë?
Çdo përvojë e vetvetes del dhe përcakton karakterin tonë.
Shumësia e karakterit
Ne të gjithë kemi ‘pjesë’ që paraqiten në situata të ndryshme gjatë gjendjes shpirtërore ose sjelljeve dhe ne i përfshijmë si pjesë e “imja”.
Por, gjithashtu kemi pjesë brenda vetes që janë më pak të njohura dhe ne nuk jemi të gatshëm t’i pranojmë si pjesë e ‘jona’. Këto pjesë, në formë hijesh, përfaqësojnë aspekte të vetvetes dhe përvojës të cilat nuk dëshirojmë t’i mbajmë mend, t’i pranojmë ose t’i kemi.
Në raste ekstreme ky mospranim mund të shfaqet si një çrregullim i personalitetit përçarës (DPD), në të cilin vetvetja jonë shfaqet si personalitete të dallueshme që nuk komunikojnë ose bashkëpunojnë. Sidoqoftë, ndonëse DPD është më e njohur sot, ai është ende një çrregullim i rrallë dhe nuk duhet të ngatërrohet me përvojën e zakonshme ‘pjesëve të shumëfishta’ që prek të gjithë ne.
Takimi me vetveten
Për të përmbushur disa nga ‘pjesët’ tona më me ndikim, ato të cilat ‘ndërhyjnë në vullnetin tonë’ ne duhet të zhvillojmë dhembshuri tolerante, që do të thotë të bëhemi të hapur, kuriozë dhe të pranojmë të çuditshmen, të shëmtuarën, kontradiktoren, konfliktuale dhe paradoksalen mes nesh dhe të tjerëve.
Toleranca zbut luftën brenda, në mënyrë që të zhvillohet një lloj dialogu dhe negocimi. Në fillim, asgjë tjetër përveç faljes dhe mirëkuptimit nuk kërkohet. Duhet kohë që konflikti midis vetvetes të lehtësohet dhe të ndodhë integrimi.
Të flasësh me veten nuk është ‘ çmenduri’. Është një tregues që po zhvillojmë një ndjeshmëri të thellë ndaj kompleksitetit, inteligjencës dhe misterit të psikikës njerëzore.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
