Evolucioni i Rusisë në një shtet mafioz pas vdekjes së Prigozhin-it

Vetë vdekja publike e “ithtarit” të Putin-it, Yevgeny Prigozhin, nxjerr në pah evolucionin e Rusisë në një shtet mafioz që mbahet më këmbë nga dhuna dhe mbetet e paaftë për të ushtruar udhëheqje globale.

Pas vdekjes së tij në një aksident avioni, Prigozhin u bë një simbol i trajektores kriminale të shtetit rus.

Ai u burgos në Bashkimin Sovjetik në vitet 1980, pas së cilës ai përjetoi një transformim “rreckash në pasuri” nga një shitës në Rusinë post-sovjetike në një bashkëpunëtor të ngushtë të Presidentit Vladimir Putin.

Biznesi i konsiderueshëm i Prigozhin varionte nga ushqimi i elitës deri te ndërhyrja në zgjedhjet amerikane deri te komandimi i Grupit Wagner, një ushtri private e financuar nga qeveria.

Grupi Wagner ka projektuar, kur është e nevojshme, forcën ruse në Ukrainë dhe Siri.

Në Afrikë nuk ka funksionuar me zellin ideologjik dhe shpresën për zhvillim ekonomik që dikur ka mbështetur Bashkimi Sovjetik, duke përvetësuar rrjete besnikërie dhe bashkëpunimi për BRSS.

Në vend të kësaj, Wagner ngriti një sipërmarrje të madhe kriminale, një raketë mbrojtëse në shkallë kontinentale që u ofronte siguri diktatorëve dhe kryekomandantëve të gatshëm.

Në këmbim, ajo fitoi akses në burimet që i përdori për t’u pasuruar.

Ylli profesionist i Prigozhin-it është ngritur më tej me pushtimin rus të Ukrainës në vitin 2022.

Pas pengesave të përsëritura ndaj ushtrisë konvencionale ruse, Grupi Wagner shtyu përpara rreth qytetit të Bakhmut-it, në një nga planet e betejave për luftë.

Ai e bëri këtë duke punësuar fjalë për fjalë kriminelët rusë të liruar nga burgjet, në mënyrë që ata të hidheshin masivisht në betejë.

Kulmi i çuditshëm i karrierës së Prigozhin ishte rebelimi që ai drejtoi në fund të qershorit.

Fillimisht ai denoncoi të gjithë shtabin e përgjithshëm rus, herë pas here duke aluduar në gjykimin e dyshimtë të vetë Putin-it.

Revolta e Wagner-it vazhdoi pa kundërshtim derisa Prigozhin u bind t’i jepte fund, duke e dorëzuar veten në purgatorin politik.

Vdekja e tij dy muaj pas kryengritjes mund të ketë qenë një aksident, por agjencitë e inteligjencës amerikane nuk mendojnë kështu.

Prigozhin ishte alter ego-ja e Putin-it.

Të dy kishin lidhje me Shën Petersburg-un.

Të dy ishin bërë të suksesshëm vetë, të cilëve u pëlqente të flisnin zhargonin e rrugës dhe të paraqiteshin si djem të ashpër.

Dihet se, në fillim të mandatit të tij, Putin premtoi se do të “vrasë” terroristët në një tualet nëse është e nevojshme.

Putin-i i ka trajtuar ashpër rivalët e tij politikë.

Ai dëboi nga Rusia – Boris Berezovsky dhe Mikhail Khodorkovsky – oligarkë që ishin protagonistë të pavarur politikë.

Udhëheqësit e opozitës Alexei Navalny dhe Vladimir Kara-Murza, të cilët kishin kritikuar ashpër Putin-in, u helmuan dhe u burgosën.

Putin gjithashtu kryeson një sistem që ka vrarë ose ekzekutuar ata që ai i konsideronte tradhtarë, shpesh në mënyra spektakolare: Boris Nemtsov, një politikan karizmatik i opozitës, u qëllua dhe u vra nga një makinë me shpejtësi në 2015; Sergei Skripal, një ish-oficer i ushtrisë ruse që jetonte në Britani u helmua në vitin 2018 (ai arriti të mbijetonte); dhe tani, incidenti në rastin e Prigozhin, duke supozuar se avioni i tij nuk u rrëzua dhe vetëm kaq.

Theksimet mafioze të këtyre manifestimeve të pushtetit brutal nuk janë të rastësishme.

Qëllimi i tyre është të frikësojnë, të tregojnë se shteti rus nuk do të ndalet para asgjëje për të mbrojtur veten.

Unë jam në zemër të regjimit. Rusisë së Putinit i mungon vrulli evropian dhe zgjuarsia diplomatike e Perandorisë Ruse.

Nuk ka tërheqjen revolucionare të Bashkimit Sovjetik. Ekonomia e saj është e ngarkuar me ndërmarrje shtetërore dhe i reziston inovacionit, dhe politika e saj e jashtme e ka izoluar në mënyrë të panevojshme Rusinë nga Perëndimi.

Ajo në të cilën shkëlqen Putin-i është gjenerimi i pasurisë për shtetin dhe shndërrimi i kësaj pasurie në forcë shtrënguese.

Kjo ishte qasja e Grupit Wagner ndaj Afrikës, një mikrokozmos i qeverisë së Prigozhin-it.

Gabimi i Prigozhin në qershor ishte që të realizonte një goditje jo fatale kundër shefit.

Kaosi mund të karakterizojë shtetin mafioz të Putin-it dhe lufta e menaxhuar keq në Ukrainë sigurisht që tronditi “udhëheqësit e pushtetit” në Rusi, duke riorganizuar hierarkitë e paraluftës.

Pa luftë, një aventurier si Prigozhin nuk do të kishte komanduar një ushtri private të aftë për të vepruar kundër Kremlin-it.

Megjithatë, rebelimi i Prigozhin ishte jashtëzakonisht i pakuptimtë. Ai nuk drejtoi shërbimet ruse të sigurisë, ai nuk kishte aleatë të vërtetë në elitën ruse dhe tiradat e tij të shumta në mediat sociale nuk përbënin një agjendë koherente për revolucion.

Pasi iu dorëzua mitologjisë së tij vetë-lavdëruese, Prigozhin mendoi se mund të sfidonte kumbarin në zemër të kësaj ndërmarrje kriminale. Në vend të kësaj, ajo u shtyp shpejt.

Shteti mafioz i Putin-it nuk ka rrezik të shpërbëhet. Ai ka kaluar më shumë se dy dekada duke ndërtuar mure rreth vetes.

Mjetet e tij për kontrollin politik dhe social janë të frikshëm. Opozita liberale, e fuqishme kur Putini u kthye në presidencën ruse në 2011-2012, është dobësuar që nga fillimi i luftës.

Demonstruesit kundër luftës ndiqen penalisht në mënyrë aktive ose janë larguar nga vendi.

Ndryshe nga parashikimet e shpeshta se lufta do të sillte rënien politike të Putin-it, ajo ishte e popullarizuar në Rusi, falë ndjenjave kundër luftës po aq të vërteta sa edhe pro-luftës.

Putin-i ka një aftësi për të drejtuar Rusinë si një shtet mafioz dhe lufta e ka pasqyruar dhe forcuar këtë.

Por rreziku për imazhin ndërkombëtar të vendit po rritet.

Dikush mund të supozojë se ky imazh tashmë është shkatërruar nga abuzimet e shumta të të drejtave të njeriut gjatë luftës në Ukrainë dhe paaftësia e ushtrisë ruse.

Putin e ka të vështirë të udhëtojë jashtë vendit, sepse Gjykata Ndërkombëtare Penale ka lëshuar urdhër-arrest ndaj tij.

Për shkak të agresionit të saj në luftë, dhjetëra vende kanë ndërprerë marrëdhëniet me Rusinë.

Opinioni publik në Evropë dhe SHBA mund të ushqejë disa ndarje politike mbi Rusinë dhe Ukrainën, por ato tradhtojnë mbështetjen e dobët për Putin-in si udhëheqës ose për luftën e vazhdueshme ruse.

Flamujt ukrainas vazhdojnë të valëviten kudo në qytetet amerikane dhe evropiane. Putin ka humbur në Perëndim prej një kohe të gjatë.

Por pushtimi i Ukrainës në vitin 2022 nuk kishte për qëllim të bindte Perëndimin.

Përkundrazi, ishte një sulm i paramenduar jo vetëm në territorin ukrainas, por edhe ndaj fuqisë perëndimore si të tillë.

Putini donte që lufta të ndihmonte Rusinë të rreshtohej me vendet joperëndimore, të tregonte vakumin e fuqisë perëndimore dhe të demonstronte se Rusia është e destinuar të jetë një arbitër i rëndësishëm i rendit ndërkombëtar.

Kjo është një përpjekje maksimale për Rusinë. Nëse lufta do të kishte shkuar mirë, Putin-i do të ishte përpjekur të ndante Evropën nga SHBA-të.

Ai nuk e ka braktisur këtë qëllim dhe do të bëjë një luftë të gjatë për të zbehur mbështetjen perëndimore për Ukrainën, ose për të siguruar që Ukraina, e ftuar në institucione si NATO dhe Bashkimi Evropian, të jetë një shtet i dështuar.

Ëndrra e Putinit në Ukrainë është të demonstrojë realitetin e rënies amerikane që për të është e barabartë me ngritjen ruse.

Çfarë do të thotë vdekja e Prigozhin për të ardhmen e Putin-it dhe për Rusinë?

Ditët e fundit, Putin foli në samitin e BRICS-it në Johanesburg. Partnerët e Rusisë në BRICS, Brazili, India, Kina dhe Afrika e Jugut nuk janë të prirur për luftë kundër Ukrainës, por vazhdojnë të bëjnë tregti me Rusinë, duke i dhënë Moskës një rrugë shpëtimi në një kohë krize me sanksione të paprecedentë perëndimore.

Që nga viti 2014, Putin ka kultivuar gjithashtu marrëdhënie të mira me Kinën. Të dy vendet duhet të jenë shtyllat lidhëse të një rendi ndërkombëtar post-amerikan, një botë shumëpolare të çliruar nga shkatërrimet e militarizmit amerikan dhe promovimi i demokracisë. Arritja e këtij synimi është qëllimi i madh strategjik i Rusisë.

Marrë dhe përshtatur nga “La Stampa” për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.

/Albanianpost.com