Rrëfimi mes frikës dhe pendesës – ‘Do të doja të mos kisha shkuar në Britaninë e Madhe’

Nuk kërkova azil, por pranova se jam një emigrant ekonomik.

Kështu e nis rrëfimin e tij Artani, një qytetar shqiptar që mori rrugën ilegale për tu nisur për në Mbretërinë e Bashkuar.

Por, rrugëtimi me aq peripeci kishte një fund të shkurtër.

Me të mbërritur në kampin anglez, Artanit iu dha një qese plastike dhe iu tha që nesër në mëngjes do nisej për në Tiranë.

Ndryshe nga shumë shqiptarë të tjerë që kanë hyrë ilegalisht në MB me gomone, ai u dërgua shpejt në shtëpi me një fluturim të shpejtë dëbimi.

Artani rrëfen për stafin e britanikes “BBC” se si u kishte paguar kontrabandistëve kurdë rreth 3 mijë e 500 paund për udhëtimin e rrezikshëm.

Shuma ishte marrë hua nga miqtë dhe familjarët e tij.

Emri i tij i vërtetë nuk është Artan.

Ai u shpreh se, ka nevojë për mbrojtje nga frika e hakmarrjes kështu që nuk dëshironte të fliste me emrin e tij të vërtetë.

“Trafikantët ishin të armatosur me thika dhe pistoleta. Ata na kërcënonin vazhdimisht, duke thënë që të mos filmonim asgjë dhe as të mos pinim cigare pasi drita do të na largonte vendndodhjen”.

Pavarësisht kërcënimit, ai arriti të regjistrojë disa pamje nga udhëtimi i tij nëpër Kanal.

Largimi nga Shqipëria, veçanërisht për në Britaninë e Madhe apo Gjermaninë, është një aspiratë e përbashkët e shumë të rinjve.

Më shumë se 12 mijë shqiptarë kanë mbërritur në Britaninë e Madhe me varka të vogla këtë vit, grupi më i madh i emigrantëve që përpiqen të hyjnë në vend në këtë mënyrë.

Mesatarisht më shumë se gjysmës së shqiptarëve u jepet azil.

Artani kujton se si udhëtimi përtej Kanalit ishte një torturë e vërtetë, me një të ftohtë të acartë, stuhi dhe shumë frikë.

Më pas autoritetet britanike i ndihmuan të dilnin të sigurt në breg.

“Ata na thanë se po vinin për të na marrë, se nuk duhet të na zërë paniku. Ata u sollën mirë dhe u dukën shumë mikpritës dhe të sjellshëm. Ne u hodhëm në varkën e policisë në Mbretërinë e Bashkuar ku morëm jelekët e shpëtimit”.

Ashtu si mijëra të tjerë që kanë kaluar Kanalin me varka të vogla këtë vit, ai përfundoi në qendrën e pritjes Manston në Kent.

Në kulmin e krizës së anijeve të vogla në tetor, 4 mijë njerëz po strehoheshin në një vend ku niveli i sigurt i banimit është 1 mijë e 600.

Shifrat ishin aq të larta sa, Sekretarja e Brendshme britanike, Suella Bravermann denoncoi në mënyrë të diskutueshme ardhjen e emigrantëve që kalojnë Kanalin si një “pushtim”.

Artani e hodhi poshtë atë karakterizim, por nuk e fshehu pse kishte udhëtuar në MB.

“I thashë gruas që më intervistonte se e di që kam hyrë ilegalisht, por nuk kam ardhur për qejf. Kam ardhur se dua të punoj. Nuk kam kërkuar azil”.

“Unë u thashë atyre se jam një emigrant ekonomik. Babai im është invalid. Prej 15 vitesh ai jeton me pensionin e një invalidi, nuk mjafton për të blerë ilaçet e tij”.

Shumica e shqiptarëve që stafi i “BBC” ka takuar në Shqipëri ankohen se rrugët ligjore të hyrjes në MB janë shumë të vështira për t’u aksesuar.

“Po ka rrugë ligjore, por unë nxitova. Shkova për mënyrën më të shpejtë dhe më të lirë. Viza duhet të ishte më e lirë, por kisha nevojë për ndihmë me aplikimin dhe njerëzit paguajnë më shumë për këtë sesa udhëtimin me gomone”.

Një nga arsyet pse Artani u deportua ishte se ai ishte i sinqertë për arsyet e tij të udhëtimit në MB.

Ai nuk u përpoq të kërkonte azil, por këmbënguli se ishte atje për të punuar.

Artani e kishte kuptuar pak se po e çonin në shtëpi,

“Na nxorën jashtë, ne ishim të rrethuar nga policia”.

“Në atë moment isha aq i mërzitur sa nuk mund ta përshkruaj. Ndjeva se truri po më shpërthente dhe nuk mund të bëja asgjë”.

Artani pranon me lehtësi se ka shkelur ligjin e Mbretërisë së Bashkuar dhe kjo ishte arsyeja pse ai u dëbua.

Përveç fluturimit në shtëpi, ai tani është i ndaluar nga vendet e tjera evropiane për tre vitet e ardhshme.

“Kam qarë gjatë gjithë udhëtimit, që nga momenti që hipa në atë autobus dhe kuptova se po më dëbonin, deri sa mbërrita në Shqipëri”.

Çështja e kalimeve me varka të vogla ka çuar në debate të furishme në MB, me disa që pretendojnë se problemi është mbivlerësuar, ndërsa të tjerë mendojnë se është një krizë e plotë.

E vetmja gjë për të cilën pothuajse të gjithë bien dakord, është se të vetmit njerëz që përfitojnë realisht nga status quo-ja janë bandat e kontrabandës, që nxjerrin fitime të mëdha nga rrezikimi i jetëve të të tjerëve.

Vetë rrugëtimi i Artanit i ka lënë mijëra paund borxh.

Ai tani beson se kushdo tjetër që mendon për një udhëtim të tillë do të ishte më mirë të mos largohej fare.

“Ishte një terror i paimagjinueshëm. Me siguri do të thoja që mos zgjidhni gomonen. Nëse ka një rrugë ligjore, me vizë, atëherë po largohuni, por ju lutem mos mendoni kurrë të largoheni me gomone”.

Marrë nga “BBC”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.