Franca po merr flakë, sa keq është gjendja këtë herë?

Franca po proteston kundër planeve të Emmanuel Macron për të rritur moshën e pensionit.

Pas muajsh grevash dhe protestash, tensioni arriti kulmin të enjten, me disa shpërthime të dhunshme në Paris që sollën kujtime nga lëvizja prej muajsh e Jelekëve të Verdhë.

Protestat po ndikojnë në jetën e përditshme të vendit dhe madje edhe në agjendën ndërkombëtare të Francës, me Elysee-n që shtyn një vizitë të shumëpritur të mbretit Charles III në Paris.

Sindikatat kanë bërë thirrje për një tjetër ditë të madhe greve të martën e ardhshme, e 10-ta që nga fillimi i demonstratave, por protesta të tjera më të vogla, spontane po shpërthejnë paralelisht.

Si u arrit deri këtu?

Grevat dhe protestat kundër rregullimit të pensioneve nisën në fillim të vitit dhe u përshkallëzuan këtë javë, pasi qeveria e miratoi tekstin pa parlamentin mes frikës se nuk do të kishte vota të mjaftueshme.

Protestuesit janë të zemëruar me Macron për reformën – e cila do të rriste moshën e pensionit nga 62 në 64 vjeç dhe do të zgjeronte kontributet për të marrë një pension të plotë – por edhe për anashkalimin e një votimi parlamentar.

Jelek Verdhët po rikthehen?

Jo në të vërtetë.

Ka disa dallime midis protestave të vazhdueshme dhe lëvizjes spontane që bllokoi të gjithë vendin gjatë mandatit të parë të Macron.

Përpara se të ktheheshin në një lëvizje masive kundër Macron, të parët filluan si një protestë kundër një takse karburanti të udhëhequr kryesisht nga njerëz të klasës së mesme dhe të ulët nga zonat rurale që përdorin makinat e tyre për të shkuar në punë.

Veprimet e dhunshme dhe vandalizmi kanë qenë një tipar kryesor i protestave të tyre kudo në Francë.

Kjo është e ndryshme nga demonstratat aktuale, ku dhuna shpërtheu kryesisht si pasojë e protestave tradicionale të udhëhequra nga sindikatat.

Një gjë që kanë të përbashkët është mbështetja e gjerë popullore.

Më shumë se 60 për qind e francezëve janë në favor të protestave më të forta për ta bërë qeverinë të tërhiqet, sipas një sondazhi të Ifop të publikuar të enjten.

Megjithatë, ka shenja në rritje se autoritetet franceze po përgatiten për më të keqen dhe se fantazma e Jelek Verdhëve po shfaqet mbi Francën.

Disa protestues kishin veshur uniformën e tyre fluoreshente gjatë marshimeve në Paris dhe disa takime të vogla spontane të xhaketës së verdhë po shfaqen në të gjithë vendin.

Agjentët e policisë në terren kanë paralajmëruar qeverinë se po përjetojnë të njëjtën dhunë me të cilën është dashur të përballen gjatë lëvizjes së parë.

Ato janë gjithashtu akuza të shumta për brutalitetin e policisë, diçka që ka ndezur zjarrin e demonstratave në vitet e fundit, duke përfshirë edhe krizën e xhaketës së verdhë.

Macron, në intervistën e tij të parë televizive pasi detyroi reformën në parlament, krahasoi në mënyrë implicite protestat e dhunshme me trazirat subversive në SHBA ose në Brazil.

Sindikatat që organizuan greva gjithashtu duken gjithnjë e më të vetëdijshme se gjërat mund të dalin jashtë kontrollit.

Të premten, kreu i sindikatave CFDT i ofroi Macronit një dorë të shtrirë teksa propozoi një pauzë të reformës për gjashtë muaj dhe një takim sërish me sindikatat, madje me ndihmën e një ndërmjetësi.

A do të shkojë Macron?

Presidenti francez deri më tani nuk ka dhënë asnjë shenjë se ai mund të ndryshojë mendje.

Në intervistën e tij televizive të mërkurën, ai mbrojti reformën dhe argumentoi se sindikatat nuk dolën me propozime alternative për të reformuar sistemin e pensioneve – diçka që ata e kundërshtuan menjëherë.

Në një konferencë shtypi të Këshillit Evropian në Bruksel të premten, Macron dënoi dhunën dhe tha se ishte gati të diskutonte me sindikatat çështje të tjera si kushtet e punës dhe pagat.

A ka opozita diçka në dorë?

Teorikisht reforma është bërë.

Pas anashkalimit të votimit parlamentar mbi tekstin, qeveria e udhëhequr nga kryeministrja Elisabeth Borne i mbijetoi një votimi mosbesimi me vetëm një diferencë prej nëntë votash të hënën e kaluar.

Megjithatë, ekziston një pengesë e fundit politike që Macron duhet të kapërcejë në Këshillin Kushtetues të Francës, ku gjyqtarët kushtetues do të duhet të vendosin nëse teksti është në përputhje me kushtetutën, veçanërisht kur bëhet fjalë për procedurën e miratimit.

Paralelisht, Këshilli Kushtetues po vlerëson kërkesën e deputetëve të opozitës për të mbajtur një referendum për tekstin.

Lëvizja e fundit nuk ka gjasa të ketë sukses, por udhëheqësit e opozitës kanë rritur presionin ndaj gjyqtarëve për ta shpallur reformën, ose një pjesë të saj, jokushtetuese.

Por me të vërtetë… Sa të llastuar janë francezët?

Macron nxitoi të ve në dukje se mosha e pensionit në Francë është ndër më të ulëtat në Evropë – një krahasim që mund t’i bëjë vëzhguesit ndërkombëtarë të pyesin pse francezët ngurrojnë të përshtatin sistemin e tyre të pensioneve me rritjen e jetëgjatësisë.

Kundërshtarët kanë argumentuar se ka shumë mënyra për të reformuar sistemin dhe për ta bërë atë të balancuar financiarisht dhe se rritja e moshës së daljes në pension është veçanërisht e padrejtë për të varfrit dhe njerëzit që kanë filluar punën herët, kryesisht në punë fizike.

Sistemet e pensioneve janë të vështira për t’u krahasuar dhe Franca është më afër fqinjëve të saj kur krahason moshën efektive të daljes në pension.

Më e rëndësishmja, pakënaqësia franceze shkon gjerësisht përtej meritave të reformës.

Në zgjedhjet parlamentare të vitit të kaluar, Macron humbi një shumicë të plotë në Asamblenë Kombëtare Franceze dhe vendimi për të anashkaluar një votim parlamentar mbi reformën ekspozoi më tej dobësinë e presidentit.

Ajo manovër kushtetuese i shtoi një shtresë të re zemërimit ekzistues, thonë protestuesit.

Marrë nga Politico, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.