Marina amerikane tërheq aeroplanmbajtëset nga Mesdheu, kthehet në pozicionin e vitit 2021

Në Mesdhe, marina amerikane është rikthyer në pozicionin e vitit 2021, para sezonit të konfliktit.

Pas aeroplanmbajtëses “Gerald Ford”, dje edhe grupi i uljes me dy helikoptermbajtës “Bataan” dhe “Hall” ka kapërcyer Gjibraltarin dhe po shkon drejt Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Çka shënon edhe fundin e mobilizimit masiv të flotës amerikane të vendosur në tetor për të parandaluar përhapjen e luftës në Gaza në të gjithë Lindjen e Mesme.

Tani nuk ka më asnjë anije të madhe amerikane në Mesdhe, as ndonjë njësi të aftë për të lëshuar avionë luftarakë: ka mbetur vetëm garnizoni normal i shkatërruesve.

Dhe në këtë moment nuk njoftohen zëvendësime.

Në sipërfaqe duket si një shenjë paqeje: sikur Shtëpia e Bardhë të mos i frikësohet më rreziqeve të përshkallëzimit të lidhura me ofensivën izraelite në Rripin e Gazës dhe është e bindur se situata nuk kërkon më vendosjen e një force të ashpërsuar nga beteja, me parandalues ​​i mishëruar nga dy mijë marinsa të gatshëm për të ndërhyrë me të gjitha mjetet e tyre sulmuese.

Por realiteti është i ndryshëm: Pentagoni nuk është në gjendje të menaxhojë kriza të shumta bashkëkohore për një kohë të gjatë.

Tetorin e kaluar, aeroplanmbajtësja “Ford” zgjati patrullimin e saj në Mesdhe për tetë muaj rekord – thuajse dyfishi i parashikuar – pikërisht sepse nuk kishte asnjë mënyrë për ta zëvendësuar atë.

E sot prioriteti strategjik për SHBA-të është në Indo-Paqësor, ku marina vazhdon përballjen me Kinën: për momentin aty janë aeroplanmbajtëset “Reagan” dhe “Roosevelt”.

Më pas është urgjenca në Jemen, e lidhur drejtpërdrejt me Iranin, me aeroplanmbajtësen “Eisenhower” dhe një ekip tjetër detar plot me marina për t’u përballur me kërcënimin nga Houthis.

Këtyre dy angazhimeve i shtohet edhe stërvitja e NATO-s në Skandinavi. Dhe Marina e SHBA-ve nuk ka asgjë tjetër për të bërë.

Në total, ka njëmbëdhjetë grupe transportuesish, secili i udhëhequr nga një aeroplanmbajtëse.

“Washington” sapo është kthyer në shtëpi pas një ekspedite në Atlantik ndërsa ekuipazhi i “Ford” dhe ai i “Vinson” po pushojnë pas muajsh në det.

“Truman”, “Bush” dhe “Stennis” janë në gatishmëri për punë dhe mirëmbajtje.

Në rezervë janë “Nimitz” i vjetër, i cili do të përballet vetëm me një mision të fundit para daljes në pension, dhe “Lincoln”.

Tashmë që nga koha e presidencës së Obamës, Mesdheu ka humbur rëndësinë: zona e kompetencës së Flotës VI të Napolit është zgjeruar duke përfshirë të gjithë Evropën dhe është vendosur që t’i hiqet prania e qëndrueshme e një avioni bartës.

Pushtimi i Ukrainës dhe betejat e tensionit të lartë me fregatat dhe nëndetëset ruse midis Qipros dhe Ngushticës së Siçilisë kishin detyruar përforcime të nxituara në këto ujëra.

Por linja amerikane nuk ka ndryshuar: i takon marinave të Bashkimit Evropian – para së gjithash italiane dhe franceze – dhe Turqisë të marrin përgjegjësinë për Frontin Jugor të Aleancës Atlantike.

Një detyrë e cila – në rast të fitores elektorale të Donald Trump – mund të bëhet edhe më vendimtare në të ardhmen e afërt.

Marrë nga “La Repubblica”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.