Kombet e Bashkuara po mblidhen – dhe gumëzhijnë

Ndërsa Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara mblidhet për sesionin e saj të 78-të, ajo e bën këtë në vazhdën e një vere që ka treguar në mënyrë të përsëritur pultin global të ndezjes së kuqe.

Rekordet klimatike janë thyer, me temperaturat mesatare më të larta në mijëra vjet dhe përmbytjet shkatërruese nga India dhe Kina në Norvegji dhe Greqi.

Marrëveshja e drithërave të Detit të Zi, që synonte të lehtësonte çmimet e larta të ushqimeve në vendet me të ardhura më të ulëta, është prishur.

Marrëveshjet ushtarake në Niger dhe tani në Gabon e çojnë numrin e grushteve të shtetit në Afrikën Perëndimore dhe Qendrore që nga viti 2020 në tetë.

Konfirmimi i kësaj tabloje të zymtë do të vijë në samitin mbi Objektivat e Zhvillimit të Qëndrueshëm (SDGs) më 18-19 shtator. Ky ishte menduar të ishte një rishikim i progresit në mes të rrugës: periudha e zbatimit për 17 objektivat e ndërlidhura, të cilat përfshijnë dhënien fund të varfërisë ekstreme dhe urisë, filloi në vitin 2016 dhe do të përfundojë në vitin 2030.

Bota është larg nga rruga e duhur. Nga 140 metrikë me të cilat maten SDG-të, gjysma nuk janë në trajektoren e dëshiruar dhe rreth një e treta kanë ngecur ose kanë shkuar në drejtim të kundërt.

Kjo i bën grindjet ndërinstitucionale mbi rezultatet e dëshiruara të samitit veçanërisht të zymta. Administrata e SHBA-së dhe aleatët e saj thuhet se kundërshtuan thirrjet në draft-deklaratën e saj për të reformuar sistemin financiar ndërkombëtar.

Është një pengesë e njohur: qeveritë kombëtare të botës së pasur dhe institucionet financiare ndërkombëtare të Bretton Woods frenojnë çdo lëvizje të Kombeve të Bashkuara për të humbur në territorin “e tyre”.

Por Shtetet e Bashkuara dhe miqtë e tyre nuk janë të vetmit që ringjallin vijat e kuqe më të përshtatshme për librat e historisë sesa krizën aktuale. India dhe aleatët e saj gjithashtu thuhet se u përleshën nëse duhet t’i referohen G-20 në draft deklaratë.

Fantazmat e vjetra duket se e ndjekin procesin dhe nuk lejojnë askënd të ngrejë sytë ndaj krizave të afërta.

Këto mosmarrëveshje rrezikojnë ta bëjnë këtë samit vendimtar të SDG-ve një dështim. Kjo do të ishte dyfish katastrofike: praktikisht dënimi i qëllimeve në mospërmbushje dhe hedhja e një hije të rëndë mbi Samitin e OKB-së për të Ardhmen, i faturuar si një mundësi një herë në një brez për të rinovuar qeverisjen globale, por tashmë e shtyrë nga ky vit në tjetrin, cilatdo qofshin të drejtat dhe gabimet historike të këtyre dyshimeve ndërinstitucionale, ato janë krejtësisht jashtë hapit të momentit.

Koha dhe besimi po mbarojnë, si për SDG-të ashtu edhe për restaurimin dhe rinovimin më të gjerë të sistemit shumëpalësh.

Megjithatë, kjo urgjencë e bën këtë një dritare mundësish. Qeveritë dhe institucionet po e pranojnë se në epokën tonë të “polikrizës”, nevojiten ambicie të reja.

Koalicionet dhe iniciativat dinamike po bashkohen, si Iniciativa Bridgetown, e nisur nga kryeministrja barbadiane, Mia Mottley, për të krijuar hapësirë shtesë fiskale për shpenzimet për klimën dhe zhvillimin.

Samiti i Parisit për financat e klimës dhe zhvillimit në qershor mund të mos ketë gjeneruar angazhime në shkallën transformuese të nevojshme, por ai përfaqësoi një bisedë të sapohapur dhe, më e rëndësishmja, politike mbi ato tema midis të ashtuquajturit veriu global dhe jugu global.

Idetë dhe propozimet e reja po përshkojnë sistemin ndërkombëtar. Merrni raportin e publikuar në qershor nga grupi i pavarur i ekspertëve G-20 për forcimin e bankave shumëpalëshe të zhvillimit.

Ai bëri thirrje për veprim të guximshëm në tre fronte: shtimi i mallrave publike globale në objektivat ekzistuese të bankave për eliminimin e varfërisë ekstreme dhe nxitjen e prosperitetit të përbashkët.

Marshimi i fuqisë së re financiare për të trefishuar huadhënien e tyre deri në vitin 2030 në 300 miliardë dollarë në vit; dhe krijimi i një mekanizmi të ri të “sfidave globale” që u mundëson koalicioneve të subjekteve sovrane dhe josovrane të grumbullohen në huadhënie përkrah bankave shumëpalëshe të zhvillimit.

Kjo “agjendë e trefishtë” duhet të përfaqësojë sferën e së mundshmes jashtëzakonisht.

Këto riorganizime, koalicione, shtysa dhe ide të reja do ta bënin edhe më të trishtuar dështimin e samitit të SDG-së. Historia nuk do të jetë e sjellshme me liderët shumë të ngatërruar në intrigat dhe rivalitetet e korridoreve të pushtetit në Washington dhe New York për të kapur mundësitë e momentit.

Institucionet financiare ndërkombëtare dhe qeveritë kombëtare, veçanërisht ato perëndimore, pozita e të cilave në sistemin global është tashmë nën tension, duhet të mirëpresin angazhimin e OKB-së.

Nga ana e tij, sistemi i OKB-së duhet të gjejë shkathtësinë dhe shkathtësinë e nevojshme për të arritur një konsensus. Arkitektura e saj është kërcitëse, e ndërtuar për një botë të pasluftës shumë të ndryshme nga multipolariteti i sotëm në ndryshim të përhershëm.

Ky është një realitet i nënvizuar më tej nga samiti i G-20 në New Delhi fundjavën e kaluar, si në fokusin e tij të fortë në reformën e qeverisjes globale, ashtu edhe në deklaratën e saj diplomatike dredha-dredha rreth agresionit të Rusisë kundër Ukrainës.

Fuqitë e vjetra perëndimore u tërhoqën për të akomoduar mikpritësit e tyre indianë dhe aleatët e tyre kryesorë të vendeve në zhvillim. Ky mund të mos jetë një zhvillim komod, por është një njohje që fuqia po zhvendoset globalisht dhe duhet ta bëjë këtë edhe në Kombet e Bashkuara.

Prioriteti ynë kolektiv duhet të jetë rivendosja e multilateralizmit dhe drejtimi i botës drejt një kursi më të mirë, duke përfshirë përmbushjen gjithëpërfshirëse të SDG-ve deri në objektivin e vitit 2030.

Një raport i ri sondazhi global nga Fondacionet e Shoqërisë së Hapur, filantropia që unë drejtoj, duhet të përqendrojë mendjet.

Duke paraqitur qëndrimet e më shumë se 36 mijë të anketuarve në një grup përfaqësues prej 30 vendesh, Barometri i Shoqërisë së Hapur dokumenton një oreks të përhapur për ambicie më të mëdha.

Në mesin e atyre që ne anketuam, 65 për qind ranë dakord që vendet me të ardhura më të ulëta duhet të kenë një rol më të madh në vendimet financiare ndërkombëtare, 68 për qind thanë se vendet me të ardhura të larta duhet të rrisin fondet e Bankës Botërore dhe 70 për qind ishin të shqetësuar se ndryshimi klimatik mund të kishte një ndikim negativ. ndikim në jetën e tyre në vitin e ardhshëm.

Këto shifra dhe pritshmëritë që ato përfaqësojnë, jo grindje relativisht të vogla institucionale, duhet të jenë në krye të mendjeve në Turtle Bay javën e ardhshme.

Nuk ka ende shumë shenja se do të jenë. Njujorkezët e urrejnë në mënyrë të famshme Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së për bllokimin e trafikut që prodhon.

Këtë vit, ata mund të kenë më shumë se kurrë arsye për padurimin e tyre.

Shkrim nga Mark Malloch-Brown, president i Fondacioneve të Shoqërisë së Hapur, për Foreign Policy, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.