Annalena Baerbock/ Gruaja që mund të jetë kancelarja e ardhshme e Gjermanisë

Për herë të parë në historinë prej katër dekadash të partisë së tyre, të Gjelbrit Gjermanë kanë shpallur një kandidaturë në garën për kancelar.

Po aq historik është roli qendror që të Gjelbrit do të luajnë në zgjedhjet e përgjithshme të shtatorit.

Të hënën e 19 prillit, Partia e Gjelbër njoftoi se 40-vjeçarja Annalena Baerbock do të ishte zgjedhja nga rradhët e saj. Kjo, për të pasuar në detyrë Angela Merkel pas zgjedhjeve të shtatorit. Baerbock me shumë gjasa do të jetë gruaja e vetme në garë.

Me konservatorët në kaos për kandidatin e tyre, Partia e Gjelbër mund të përfundojë edhe si partia më e madhe në koalicionin e ri. Kjo do të thoshte që Annalena Baerbock do të ishte kancelarja e ardhshme e Gjermanisë.

Ajo tashmë po krahasohet me udhëheqëse të reja të Zelandës së Re ose Finlandës.

Baerbock lindi në 1980, në të njëjtin vit kur partia u themelua. Prindërit e saj e merrnin me vete në demonstrata anti-bërthamore. Ajo e përshkruan fëmijërinë e saj si një përzierje të topit të ujit në protesta, dhe tortës në shtëpi më vonë.

Një përzierje e radikalizmit komod të klasës së mesme që përshkruan Partinë e Gjelbër sot, dhe shpjegon thirrjen e saj aktuale masive. Sipas sondazhit më të fundit, të Gjelbrit kanë 22% të votave, e dyta vetëm pas bllokut konservator të Angela Merkel CDU/CSU.

Konservatorët kanë rënë nga mbi 40% në verë, kur Gjermania po ecte relativisht mirë në pandemi, në 29%. Në disa sondazhe konservatorët shënojnë edhe më pak, duke i vendosur ata vetëm katër ose pesë pikë përqindje përpara të Gjelbërve.

SPD-ja e qendrës së majtë po qëndron pezull në mes të adoleshencës së mesme dhe të sipërme për muaj me radhë. Të gjitha partitë e tjera janë mbërthyer, ose thjesht qëndrojnë nën 10%.

Për t’i bërë gjërat më keq për CDU/CSU, numrat e tmerrshëm të sondazheve nuk marrin ende parasysh grindjen e fundit brenda konservatorëve për kandidatin e tyre për kancelar.

Ndërsa meshkujt konservatorë alfa kanë qenë të zënë duke djegur njëri-tjetrin në një grindje jo-forcuese për pushtet, të Gjelbrit filluan në heshtje zgjedhjen e kandidatit të tyre. Me një fshehtësi të ngjashme me Kremlinin, asgjë nuk doli jashtë deri në vendimin zyrtar e të hënës.

Udhëheqja e re e Gjelbër ka zhvilluar një kontroll të disiplinës partiake dhe një etje për pushtet me të cilën Bismarck-u do të ishte krenar.

Pamjet televizive të ceremonisë së themelimit të partisë duken si një mbledhje unioni studentor. Me të rinj me flokë të shkatërruar, me bluza kërpi dhe xhaketa të thurura që bërtasin me pasion.

Për pjesën më të madhe të historisë së saj, partia është grindur nga ndarjet midis “Realos”, ose realistëve, të cilët besojnë se shoqëria kryesore duhet të fitohet, dhe “Fundis”, ose fondamentalistëve, të cilët e shohin çdo kompromis si një shitje.

Në 1998 Të Gjelbrit hynë në koalicionin e tyre të parë qeverisës kombëtar, si partner i ri në SPD-në e qendrës së majtë.

“Realos” kishin fituar, por betejat u intensifikuan me kompromiset që erdhën me pushtet. Në 1999 Fischer u qëllua në kokë nga një qese me bojë të kuqe në një konferencë partie kur ai tha se të Gjelbrit do të mbështesnin sulmet ajrore të NATO-s në Kosovë.

Kjo situatë vazhdoi për dekada, duke lënë të Gjelbrit të përçarë dhe në shkretëtirën politike në shkallë vendi.

Por udhëheqja pragmatike dhe e suksesshme në qeveritë e fuqishme rajonale tregoi që të Gjelbrit mund të qeverisnin në mënyrë efektive.

Në 2011, shteti i pasur i Baden-Württemberg votoi për kryeministrin e parë rajonal të Gjelbër të Gjermanisë, Winfried Kretschmann. Me një përzierje të pragmatizmit ekonomik dhe bindjes mjedisore, ai ka qëndruar në pushtet dhe ka mbetur popullor.

Tre vite më parë partia votoi për Baerbock-un dhe Robert Habeck si udhëheqës të përbashkët të partisë, të dy “Realos”, por me një aftësi mbresëlënëse për t’i bashkuar të dy krahët. Ndërsa numri i sondazheve të të Gjelbërve u rrit, opozita u shua.

Por marshimi i tyre drejt pushtetit nuk do të jetë i lehtë.

Të Gjelbrit shpesh mbi-anketojnë dhe performojnë më keq. Votuesit u pëlqen të tingëllojnë të virtytshëm dhe thonë se do të votojnë të Gjelbërtit. Por kur bëhet fjalë për ditën e zgjedhjeve, besnikëritë tradicionale dhe shqetësimet pragmatike mbi ekonominë fillojnë.

Të Gjelbrit gjithashtu do të jenë në vijën e zjarrit nga të gjitha anët. E majta do t’i quajë ata borgjezë elitistë të cilët kujdesen më shumë për pirjen e latave të sojës sesa për të drejtat e punëtorëve. E djathta do të ngrejë spektrin e moralistëve predikues që duan të ndalojnë makinat dhe suxhukët gjermanë.

Por pas 16 vitesh të një kancelareje me nuancë të gjelbër si Merkel, Gjermania ka ndryshuar. Rryma kryesore është më e gjelbër, dhe Partia e Gjelbër është më e zakonshme. Pra, klishetë anti-Gjelbërt duken të skadurara dhe mund të fyejnë votuesit.

Sido që të jetë, të Gjelbrit janë përqendruar në pushtet.

Përshtatur për BBC nga  Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.