Rusia shkatërron ëndrrat e Carit

Propaganda vazhdon. Por moskovitët duket se besojnë më shumë në imazhe sesa në fjalë dhe fytyrat e vrasësve të dyshuar që i tregon ekrani i televizorit.

Ato janë kaq të ngjashme me dhjetëra fytyra të tjera që shohin çdo ditë.

Shoferët e taksive, pastruesit e rrugëve, ndërtuesit, kamerierët, shitësit e tregut, “taxhiku kolektiv” befas kalon nga një burim acarimi dhe përbuzjeje në një kërcënim.

Policia po kryen bastisje të gjera në bujtinat dhe shkollat ​​e konviktit të emigrantëve, menaxhmentet e shumë qendrave tregtare po u kërkojnë qiramarrësve të paraqesin listat e të gjithë punonjësve me origjinë nga Azia Qendrore.

Jo vetëm taxhikët, por edhe kirgistanët, kazakët, uzbekët.

Në Rusi është rikthyer frika e madhe nga terrorizmi, e cila menjëherë merr fytyrën e të ndryshmit, të huajit, myslimanit.

Vetëm një javë pasi ka treguar se kontrollon vendin e vet deri në qendrën e fundit të votimit në provincën më të largët, Vladimir Putin e gjen veten në vështirësi dhe në ditën e zisë kombëtare për viktimat e sulmit.

Ai nuk paraqitet në Krokus, i cili është i mbushur me lule dhe turma, por publikon një video në të cilën ndez një qiri të vogël në kishën e rezidencës së tij jashtë Moskës.

Makina e fuqishme ruse e sigurisë, e mësuar të rrahë fëmijët e veshur me bluza të Alexei Navalny-t dhe të arrestojë pensionistët që shkruajnë në mediat sociale, dështon në mënyrë spektakolare përballë një kërcënimi real dhe të tmerrshëm.

Përpjekja për të përdorur tragjedinë për të mobilizuar kombin në luftën kundër Kievit nuk duket se ka funksionuar.

Ukrainasit godasin gjetkë, ndërsa Kremlini është i detyruar të largojë shikimin nga drejtimi perëndimor, i vetmi që i interesoi së fundmi, për të kujtuar se e ka shpinën të zbuluar drejt Lindjes, në atë Kaukaz që tani dukej “i detyruar për paqe”.

Dhe në Azinë Qendrore të qeverisur nga diktatorë të tjerë pak a shumë besnikë ndaj Moskës.

Por ambiciet gjeopolitike të Putin-it, shpesh të frymëzuara nga dëshira për t’iu kundërvënë Perëndimit, kanë lënë shenja në Siri si në Lindjen e Mesme, në disa vende afrikane të kontraktuara me mercenarët e Wagner, për të mos përmendur miqësitë e çuditshme me talebanët afganë dhe ajatollahët iranianë.

Një front shumëngjyrësh, urrejtja anti-ruse e të cilit mund të ushqehej më tej nga imazhet e të dyshuarve terroristë të torturuar nga agjentët rusë, të gjakosur, me veshët e prerë, me pantallonat e rrëzuara dhe telat elektrikë të ngjitur në pjesët intime.

Por edhe para kësaj, tensionet rrezikojnë të shpërthejnë në Rusi: taxhikët, azerët, tatarët, uzbekët, ish-myslimanët sovjetikë, me pasaporta ruse dhe jo-ruse, numërohen në miliona dhe pozicioni i tyre shpesh i nënshtruar si emigrantë të varfër jo vetëm që nuk mbron rusët, por i bën ata edhe më të rrezikuar.

Të gjitha trazirat e fundit në rrugë në Rusi kanë qenë të natyrës ndëretnike dhe një shkëndijë mjafton për të ndezur një zjarr.

Televizionet vazhdojnë të tregojnë fytyrën e thjeshtë të Islam Khalilov, 15-vjeçarit nga Kirgistani, i cili shpëtoi 100 vizitorë në Krokus duke i drejtuar drejt daljeve dytësore nën plumbat e terroristëve.

Por xhindi i racizmit ndoshta tashmë ka ikur nga shishja, i zmadhuar nga frika, dhe deputeti i Krimesë së aneksuar Mikhail Sheremet propozon të kufizohet hyrja e emigrantëve nga Azia Qendrore deri në përfundimin e “operacionit special ushtarak” në Ukrainë, duke argumentuar se “mund të përdoren nga shërbimet sekrete perëndimore për akte terroriste”.

Marrë nga “La Stampa”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.