Ata kishin guxim në Paris, veçanërisht në këto kohë lufte. Për herë të parë në historinë e Olimpiadës, në 219 ditë, ceremonia e inaugurimit nuk do të zhvillohet në një stadium lehtësisht të kontrollueshëm, por përgjatë një lumi, padyshim Seine.
Priten 600 mijë spektatorë dhe shumë krerë shtetesh ose qeverish (maksimumi një për komb siç kërkohet nga protokolli). Dhe kjo krijon mjaft shqetësime. Frika kryesore është terrorizmi, për të cilin Franca fatkeqësisht ndonjëherë ka paguar pasoja të dhimbshme.
Ne i frikësohemi “mavericks”, më shumë se grupeve të organizuara që janë ndoshta më lehtë të kontrollueshme. Shpresohet që deri në korrik të vitit të ardhshëm lufta në Izrael të përfundojë, ose të paktën të ketë një armëpushim. E njëjta gjë në Ukrainë.
Policia parisiene ka njoftuar shtimin e masave të sigurisë: mbylljen e stacioneve të metrosë dhe nevojën për kode QR për banorët, përveç lëvizjeve të vizitorëve që do të duhet të justifikohen. Në praktikë do të ketë zona të kuqe. Aeroportet e Parisit do të mbyllen për trafik të paktën gjatë ceremonisë inauguruese më 26 korrik.
IOC deklaroi diplomatikisht se ishte “i qetësuar”, por e përshkroi operacionin e transportit si “jashtëzakonisht kompleks”. Në Francë ka një debat mes qeverisë dhe kryebashkiakut të Parisit, Hidalgo, i cili ka shpjeguar se si sistemi i transportit nuk do të jetë gati për verën e ardhshme (dhe biletat do të jenë të shtrenjta, madje katër euro).
Federata Ndërkombëtare e Atletikës, me presidentin Sir Seb Coe, ndërkohë ka protestuar sepse biletat për në stadium do të kushtojnë deri në 980 euro, ndërsa ato më të lirat do të jenë 90 euro. E dëmshme edhe për familjet që duan të ndjekin atletët e tyre në Paris, shpjegoi ish-kampioni britanik. Me pak fjalë, nuk mungojnë problemet. Mund të ketë gjithashtu fërkime midis atletëve rusë dhe ukrainas, kur ata kryqëzohen në garë, dhe midis atletëve izraelitë dhe përfaqësuesve të disa vendeve arabe si Irani.
Por një dështim për të shtrënguar duart ose një refuzim për të konkurruar kundër kundërshtarëve të caktuar është një gjë, gjëra që sigurisht janë të pakëndshme, por që kanë ndodhur tashmë në të kaluarën. Ka disa frikëra nga terrorizmi. Me siguri do të jenë Olimpiadë shumë të blinduara. Siç diktojnë kohërat për fat të keq.
Një farsë, por edhe një përshtypje e tmerrshme në nivel global, e cila tashmë ka marrë kthesë edhe politike.
Pas projektit për pistën e bobsleigh në Cortinë, “ka ardhur edhe ai në Cesana”, tha presidenti i CONI, Giovanni Malagò, dje në mbrëmje.
“Një, ai nga Cortina, mbërriti dje në orën 19, sot pasdite, të hënën, ai nga Cesana. Gjëja qesharake është se duhet të kishte ndodhur në datën 13 dhe sot është 19. Por ne jemi në Itali, unë jam i qetë, por atje është për të qeshur. As që shqetësohem më, në një mënyrë apo tjetër do t’i bëjmë Olimpiadën më mirë se kurrë. Por nëse nuk shkon me këtë qasje mund të çmendet, ky është realiteti strukturor”, shton Malagò.
“Shikoni çfarë ndodh me telenovelën e ambienteve të sporteve të tjera, më duket se jemi në shoqëri të mirë, koha po ikën”.
“Dosja e pistës së Cortina ka edhe një sërë bashkëngjitjesh, unë nuk jam teknik dhe nuk jam në gjendje të bëj vlerësime. Ata po e bëjnë dhe nëse kjo dosje mund të garantojë diçka më shumë dhe ndryshe, si italian jam më shumë se i lumtur, por objektivisht kushdo që shprehet në këtë kuptim, përfshirë politikën, është mjaft i rrezikshëm. Por le të shohim”.
IOC ia ka caktuar CONI-t, lojërat Milan-Cortina 2026 më 24 qershor 2019: nuk ka ende një masterplan, nuk dihet se ku do të zhvillohen garat me slitë, skelet dhe lugë (38 medalje olimpike) dhe disa infrastruktura nuk do të jenë asnjëherë gati për 2026.
Kush e di nëse në Lozanë u penduan që nuk zgjodhën Stokholmin…
Marrë nga La Repubblica, përshtatur për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
