Në Kinë, shqetësimet për çështjet strukturore të rrënjosura thellë në tregun e obligacioneve prej 21 trilionë dollarësh po i mbajnë investitorët e huaj larg.
Paçka se Pekini përgatitet të japë akses të paprecedentë në bonot në monedhën vendase.
Tregtarët globalë me të ardhura fikse shitën rreth 35 miliardë dollarë obligacione në katër muajt e parë të këtij viti.
Shumë të tjerë paralajmërojnë se daljet nga tregu vetëm do të përkeqësohen, pasi shqetësimet rriten për likuiditetin e dobët dhe procesin e errët të vendit për zgjidhjen e mospagesave.
Presioni në tregun e obligacioneve të Kinës vjen pas vitesh blerjesh të qëndrueshme ndërkombëtare dhe pavarësisht përpjekjeve të qeverisë për të rritur kërkesën për borxhin e brendshëm të korporatave përmes një përmirësimi të programit Bond Connect të Hong Kong-ut në fund të këtij muaji.
Sipas menaxherëve të adeteve, çelësi për përmirësim do të ishte që Pekini të bënte reforma të vështira dhe të vonuara, të tilla si më shumë transparencë në mënyrën se si trajtohen dështimet.
Për Jenny Zeng, bashkë-drejtuese e të ardhurave fikse në AllianceBernstein, rritja e aksesit të huaj ishte një gjest i mirë, por që “nuk ndryshon disa nga problemet strukturore, më afatgjata” që i pengojnë investitorët e huaj të nxjerrin më shumë para në bonot kineze.
Pagesat e munguara, në veçanti, janë bërë një çështje prioritare pas dështimit të China Evergrande që tronditi sektorin e pronave në vend.
Po ashtu rëndoi më gjerësisht rritjen ekonomike.
“Nëse procesi i zgjidhjes së paracaktuar bëhet më transparent dhe i institucionalizuar, ky mund të jetë një faktor i madh mbështetës për ne që të ndajmë më shumë para në Kinë”, ka thënë Zeng.
Atje, tregjet e huasë janë goditur gjithashtu nga bllokimet e pandemisë që kanë rënduar në kursin e këmbimit.
“Çështja kryesore për të ecur përpara është besimi i investitorëve”, ka dalluar Wang Qi, shefi ekzekutiv në menaxherin e fondit MegaTrust Investment në Hong Kong.
Për të, mospagesat e fundit nga zhvilluesit kinezë të pasurive të paluajtshme “nuk u japin investitorëve të huaj besim në tregun e obligacioneve”.
“Ne nuk jemi të frikësuar nga vetë mospagimi”, ka treguar Zeng, duke shtuar se prioritizimi i kreditorëve nuk do të ishte problem nëse rregullat do të ishin të qarta paraprakisht.
“Sfida është se procesi i zgjidhjes është më pak i parashikueshëm dhe, për këtë arsye, është më e vështirë të vlerësohet parazgjedhja”, ka theksuar.
Tregtarët gjithashtu duhet të përballen me mungesën e likuiditetit në tregun e obligacioneve, i cili dominohet nga institucionet financiare shtetërore që blejnë dhe mbajnë obligacione deri në maturim.
Sakaq, për investitorët ndërkombëtarë, një nga mënyrat më të menjëhershme për të ndihmuar në adresimin e rreziqeve do të ishte dhënia e aksesit në kontratat e së ardhmes së bonove.
Marrë nga “Financial Times”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
