Gazetari palestinez Omar Ghraieb: Nuk jemi të gjithë nga Hamasi, Perëndimi duhet ta mbajë mend këtë

“Kam vetëm 5 për qind karikim në celularin tim, nuk ka më energji elektrike. Do të flas me ju kur të mundem”.

Këto janë fjalët e fundit që ka thënë Omar Ghraieb.

Është 36 vjeç, gazetar dhe punonjës humanitar i OJQ-së Oxfam.

I lindur në qytetin e Gazës, ai jeton atje me familjen e tij.

“Ne jemi të bllokuar, të ulur në kolltukë”, ka treguar ai.

Shprehet se e njeh mirë luftën, por kësaj here për të është krejt ndryshe.

“Nuk ka asnjë krahasim me sulmet e mëparshme. Shkalla e shkatërrimit është shumë e lartë. Dhjetëra ndërtesa u rrafshuan…banesa, shtëpi dhe xhami. Familje të tëra vdesin me një goditje”, ka rrëfyer Ghraieb.

Sipas gazetarit, bombardimet janë të pandërprera dhe më e keqja nuk ka ardhur ende.

Ai, tani për tani, nuk mund të shkojë për të dhënë ndihmën e tij pranë Oxfam. Ndaj dhe vuan nga të qenit “i padobishëm”, referuar fjalëve të tij.

Ghraieb vëren se situata humanitare është jashtë kontrollit. Nuk ka ushqim, ujë apo rrymë.

“Meqë gjithçka ndodhi papritur, nuk patëm mundësinë të organizoheshim. Zakonisht nuk mbajmë stoqe të mëdha sepse çdo ditë ka një ndërprerje rryme 8-12 orë që nuk lejon që ushqimi të ruhet”, thotë ai.

Mirëpo, për atë më e keqja është nata.

Kjo sepse për shkak se bombardimet po intensifikohen, “ne nuk kemi sisteme paralajmëruese, ne thjesht po bombardojmë”.

“Ne jemi ulur në divanin tonë dhe papritmas dëgjojmë shpërthime në shtëpitë ngjitur”, tregon ai.

Ghraieb dallon se nuk ka sirena paralajmëruese.

“Izraelitët paralajmërojnë banorët e shtëpive që bombardohen që t’i evakuojnë. Ata që kanë sukses gjejnë strehë në shtëpitë e anëtarëve të familjes, miqve ose kolegëve që jetojnë në zona më të qeta. Disa shkojnë në spitale. Shumë fëmijë kanë vdekur”.

Me fjalët e tij, këto ditë ata po jetojnë vetëm me dy zhurma në sfond: bombat dhe të qarat e pandërprera të të vegjëlve.

Sipas Ghraieb, edhe sikur të donin të gjenin një mënyrë për ta lënë qytetin, është e pamundur.

Janë vetëm dy kufij, një me Izraelin, i mbyllur – Erez – dhe një me Egjiptin – Rafah – i cili lejoi kalimin vetëm për disa njerëz të regjistruar.

“Jemi mësuar të ndihemi të bllokuar, por ky është një varr i hapur”, ravijëzon ai.

Ghraieb rikujton edhe njëherë – atë që harrohet – se shumica e civilëve nuk janë të lidhur me Hamasin.

“Ne nuk jemi terroristë. Ne jemi njerëz që thjesht duam të bëjmë një jetë dinjitoze në vendin ku kemi lindur”.

Shumë shpesh ai dallon se ndjehen të braktisur nga Perëndimi, sikur të kishte një standard të dyfishtë.

“Të vdekurit tanë vlejnë më pak”, vijon Ghraieb.

Por ka edhe një mesazh të fortë…

“E di që është e rëndësishme të flasim për Hamasin, por sot, në Gaza, njerëzit e mirë nuk mendojnë për politikën, mendojnë vetëm se si të shpëtojnë jetën e tyre nën një vërshim bombash”.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.