Nga Ocasio-Cortez te Sanders, ata demokratë që konkurrojnë Biden-in

Alexandria Ocasio-Cortez, kongresmene nga Nju Jorku, ylli i galaktikës progresive, paralajmëron: “Liria e fjalës është në rrezik, dërgimi i policisë në kampuse është gjëja më e keqe”.

Ilhan Omar, nga Minesota, një kongresmene me origjinë somaleze, vajza e së cilës u arrestua – dhe u lirua pa akuza – në fillim të trazirave në Columbia, dje në llogarinë e saj në X, krahasoi bastisjet e policisë me masakrën e shtetit Kent në Ohio në 1968, atëherë katër studentë u vranë duke demonstruar kundër luftës në Vietnam.

Charles Schumer, kreu i Senatit, demokrat, gjithashtu një njujorkez, përgjigjet: “Të thyesh xhamin me çekiç nuk është fjalë e lirë”.

Lufta në Gaza dhe trazirat në kampuset në të gjithë Amerikën – të tkurrura nga bastisjet e policisë në disa raste të bujshme si ato në Columbia dhe UCLA – gërmojnë një brazdë gjithnjë e më të thellë brenda Partisë Demokratike.

Votat e fundit në Kongres – si për fondet për Izraelin, 26 miliardë të akorduara në prill, ashtu edhe ato tre ditë më parë për antisemitizmin – kanë treguar qartë ndjeshmëritë e ndryshme midis demokratëve.

70 deputetë, për shembull, kundërshtuan, të mërkurën, një ligj të mbështetur nga një shumicë dypartiake, se cilat kritere duhet të përdoren për të përcaktuar një veprim ose gjest si antisemitik.

Jamaal Bowman, një kongresmen afrikano-amerikan, pranoi sinqerisht se “ne jemi të ndarë” dhe se sinteza tashmë është e vështirë.

Shtëpia e Bardhë po kërkon një pikë ekuilibri, por linja e Bidenit është e qartë në dy pika: mbështetja për Izraelin është e palëkundur dhe “rendi në kampus” duhet të mbizotërojë.

Gjuha kjo dhe sjellje që nuk janë të tretshme për AOC dhe shumë nga demokratët.

Pikërisht gjashtë muaj para zgjedhjeve presidenciale dhe rinovimit të Kongresit (5 nëntor), Partia Demokratike nuk ka ende një platformë të përbashkët programore.

Do të paraqitet në Konventën e Çikagos dhe do të pasqyrojë, si traditë, vizionin dhe idetë e kandidatit presidencial.

Por do të duhet të përshtatet edhe me ndjeshmëritë e rrymave të tjera. Progresistët po shtyjnë të nxjerrin në pah dosjen e Gazës dhe në terma të kundërt me ato të Bidenit.

Bernie Sanders, kampion progresiv, senator nga Vermonti, magnet për votën e të rinjve në aventurat e tij të mëparshme (2016-2020) për të marrë nominimin e Demokratëve, sugjeroi duke folur në CNN se ajo që po ndodh mund të jetë “Vietnam i Bidenit”.

Ndaj dje në një postim në X ai i dha jetë protestave të studentëve: “Jini të qetë dhe të fokusuar, jeni në anën e duhur të historisë”.

Referenca për Vietnamin daton në vitin 1968 kur Presidenti Lyndon Johnson, i sfiduar nga dhjetëra mijëra studentë për pozicionet e tij në konfliktin aziatik, vendosi të mos kandidojë.

Është një mendim që Biden-it as që i shkon në mendje.

Stafi i tij në fakt tregon besim duke nënvizuar se kurba e sondazheve po përmirësohet.

Brenda makinës elektorale të presidentit, fillimisht nënvizohet se data e zgjedhjeve është ende larg dhe se gjashtë muaj mund të ndryshojnë gjithçka.

Një zëdhënës, me mikrofonat e fikur, shprehu besimin se efekti i Gazës në nëntor nuk do të jetë vendimtar.

Kjo nuk do të thotë se do të zhduket, por votat që Biden mund të humbasë nuk do të jenë vendimtare. Dhe ato ende mund të kompensohen nga ato të grave të shqetësuara për erozionin e të drejtave të abortit.

Mbështetje për këtë shpresë është një sondazh i Institutit të Politikës së Harvardit mbi pritshmëritë e atyre nën 30 vjeç.

Sondazhi u krye midis 14 dhe 21 marsit dhe për këtë arsye nuk regjistron kulmin e tensioneve në kampus, por ka dy elementë tregues.

E para është se lufta në Gaza zë vendin e 15-të në listën e tyre prioritare, pas ekonomisë, vendeve të punës dhe emigracionit.

Së dyti, megjithatë, 51% e të rinjve po bëjnë thirrje për një armëpushim të përhershëm.

Por nuk është kohëzgjatja e armëpushimit që e vë Biden-in në vështirësi.

Më shumë se çdo gjë tjetër, është presion i brendshëm që SHBA-të të pezullojnë dërgimin e armëve për inkursionet izraelite.  Tani vetëm një në tre amerikanë (ishte 50% në tetor) po kërkon mbështetje të pakushtëzuar për shtetin hebre.

Nga Alberto Simoni për La Stampa. Përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.