Biri i Sam-it

Më 16 prill 1977, 20-vjeçari Alexander Esau dhe 18-vjeçarja Valentina Suriani u vranë në Bronx. Në rrugë, afër viktimave, u gjet një letër drejtuar kapitenit Joseph Borelli, duke hetuar serinë e vrasjeve që po terrorizonin Nju Jorkun.

“Unë jam një përbindësh. Unë jam djali i Samit. Unë jam pak i çmendur. Kur ati Sam pi, ai bëhet i ligë. Sam-it i pëlqen të pijë gjak. ‘Dilni dhe vritni’, urdhëron ati Sam. Unë jam ‘Beelzebub’ – gjigandi i rrumbullakët. Më pëlqen të gjuaj. Duke u endur nëpër rrugë, unë kërkoj një lojë të mirë – mishin e shijshëm”.

Viktima e parë e David Richard Berkowitz-it ishte një grua e vrarë në fund të vitit 1975, e goditur me thikë për vdekje. Një tjetër viktimë ishte Michelle Forman, por plagët e saj të lehta e lejuan atë të dilte nga spitali.

Në verën e vitit 1976, ai filloi një seri pritash, me një armë zjarri që tmerronte Nju Jorkun dhe që shtypi i quajti puna e “Vrasësit i Kalibrit 44”.

Në mbrëmjen e 29 korrikut 1976, 19-vjeçari Jody Valenti dhe 18-vjeçarja Donna Lauria u qëlluan të dy në një parkim në Bronx: Lauria vdiq, por Valenti mbijetoi.

Më 23 tetor 1976, ndodhi një tjetër vrasje në Queens, gjithashtu në një park makinash. 19-vjeçari Carl Denaro u qëllua në kokë, por mbijetoi. Partnerja e tij, Rosemary Keenan, mbeti e padëmtuar.

Një muaj më vonë, më 26 nëntor 1976, Donna De Masi (16 vjeç) dhe Joanne Lomino (18 vjeç) u qëlluan në të njëjtën lagje të sulmit të mëparshëm. De Masi u shtrua në spital vetëm për plagët e saj, ndërsa Lomino mbeti e paralizuar.

Më 30 janar 1977 ishte radha e një çifti, Christine Freund (26) dhe John Diel, sërish në një parking: Diel mbijetoi, por Freund vdiq. Policia njoftoi se viktima ishte qëlluar nga një revolver 44 Charter Arms Bulldog.

Viktima e mëparshme u vra përsëri nga një revolver kalibër 44.

Policia filloi të dyshonte për lidhjen midis të shtënave dhe vuri re se të gjitha viktimat ishin gra të reja, me flokë të gjata, brune ose çifte të rinj, gjithmonë të qëlluar në parkingje.

Më 8 mars 1977, studentja Virginia Voskerichian (21) u vra me një të shtënë në lagjen Queens. Në konferencën e 10 marsit 1977, policia njoftoi forcimin e operacionit kundër kriminelit dhe përdorimin e 300 agjentëve për këtë operacion.

Policia filloi të kontrollonte të gjitha makinat e verdha Volkswagen, pasi thuhej se ishin gjithmonë të pranishme në vendet e krimit dhe u përpoq të identifikonte pronarët e qindra lejeve të pistoletave 44 Bulldogs.

Sipas psikologëve, burri duhet të ishte i prekur nga skizofrenia. Më 26 qershor 1977 ndodhi një tjetër pritë. Sal Lupo dhe Judy Placido (17) kishin lënë një klub nate në Bayside, një periferi e lagjes Queens. Të dy u plagosën, por asnjëri nuk u lëndua rëndë.

Berkowitz u përshkrua nga të mbijetuarit në dy mënyra: si një burrë me gjatësi të mesme, me flokë të shkurtër, të errët, kaçurrelë dhe me trup të ngjeshur, ose si një burrë i gjatë, i hollë, një lloj hipi, me flokë të gjatë kafe. Policia dyshoi se vrasësi po përdorte një paruke.

Më 30 maj 1977, redaktori i New York Daily Neës, Jimmy Breslin, mori një letër nga vrasësi. Dhe ai iu përgjigj duke i kërkuar që të dorëzohej, por vrasësi i çmendur nuk e dëgjoi.

Do të qëllonte përsëri më 31 korrik 1977: Stacy Moskowitz (20) dhe Robert Violante (20) u qëlluan të dy në kokë, në një parking në Brooklyn: Moskowitz vdiq, por Violante mbijetoi.

Natën e sulmit ndaj Moskowitz-it dhe Violante-s, Cecilia Davis, e cila jetonte afër vendit të krimit, pa një burrë që hiqte një gjobë, nga xhami i një makine Ford Galaxy, e verdhë dhe e parkuar pranë një hidranti, disa minuta pas të shtënave dhe lajmëroi policinë.

Një detektiv nga Yonkers, një qytet dy milje në veri të Manhatanit, thirri policinë dhe tha se kishte dyshime për njëfarë Berkowitz, i cili ai tha se kishte kryer krime të çuditshme në Yonkers që kishin ngjashmëri me letrën nga Djali i Samit.

Kur policia kontrolloi makinën e parkuar në shtëpinë përballë banesës së burrit, gjeti armën, hartat e vendeve të qitjes dhe një letër të re drejtuar një rreshteri.

Berkowitz u arrestua më 10 gusht 1977 dhe nuk bëri fare rezistencë. Policia gjeti fraza të këngës Black Sabbath Sweet Leaf, të shkruara në muret e apartamentit të tij, së bashku me mbishkrime të tjera satanike.

Berkowitz rrëfeu të gjitha krimet e tij në vetëm tridhjetë minuta marrje në pyetje. Sidoqoftë, ai e vuri policinë menjëherë përballë çmendurisë së tij, pasi ai tha se “Sam”, i përmendur në letrën e parë, ishte njëfarë Sam Carr, një fqinj i tij.

Berkowitz më tej tha se qeni i Carr-it, Harvey, ishte i pushtuar nga një demon i vjetër dhe se e njëjta kafshë e urdhëroi atë të kryente vrasjet. Berkowitz tha se ai u përpoq të vriste qenin, por çdo herë që ai tentonte, kafsha e bllokonte atë me një lloj ndërhyrje të mbinatyrshme.

Sipas gazetarit Maury Terry, Berkowitz përsëriti disa herë gjatë marrjes në pyetje: “Stacy ishte një prostitutë”, duke iu referuar Stacy Moskowitz-it, viktima e saj e fundit.

Më 12 qershor 1978, ai u dënua me gjashtë burgime të përjetshme për vrasje të shumta. Më vonë, vrasësi pretendoi se kënga Hall and Oates Rich Girl e shtyu atë të kryente vrasjet që ai kishte kryer.

Berkowitz u njoh si Satanist, pasi pranoi të kishte marrë pjesë në disa rite të dhunshme.

Në tetor 1978, ai dërgoi një libër mbi magjinë dhe okultin në policinë e Dakotës Veriore, duke nënvizuar disa pasazhe dhe duke shtuar shënime të tilla, si fraza: “Arlis Perry, Hunted, Stalked and Vlain. Ndiqet për në Calif. Universiteti Stanford”.

Arlis Perry, një 19-vjeçare nga North Dakota, u vra në një kishë brenda Universitetit të Stanfordit më 12 tetor 1974. Vrasja e saj ishte ende e pazbardhur. Berkowitz e përmendi përsëri këtë vrasje në letra të tjera, duke sugjeruar se ai kishte lajme për krimin.

Në vitin 1979, ai rrezikoi të vritej në burg nga një i burgosur tjetër, për të cilin refuzoi të jepte identikitin.

Më pas, Berkowitz pranoi ftesën e ekzorcistit, Malachi Martin, për ta vizituar dhe diskutuar të kaluarën e tij. Ai tha se kishte marrë pjesë në një kult që flijonte kafshët për Satanën dhe drejtonte një biznes pedo-pornografie.

Pas seancës, Berkowitz e përshkroi veten si të lindur përsëri në Krisht. Ai dërgoi disa letra faljeje dhe sqarime dhe, për herë të parë, deklaroi se i vinte keq për veprimet e tij.

Berkowitz ka një faqe zyrtare në internet të mirëmbajtur nga një grup fetar që përmban letra të ndryshme nga vrasësi serial dhe azhurnimet më të fundit nga jeta e tij.

Vrasësi filloi të merrte oferta nga shkrimtarë dhe regjisorë për ekskluzive në lidhje me historinë e tij.

Kështu që, shteti i New York-ut miratoi një ligj që parandalonte kryerësit e krimeve veçanërisht të urryera të nënshkruanin kontrata tregtare, Ligji i Birit të Samit.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.