6 filmat e korrikut, që patjetër duhet të shihen në kinema

Korriku ka qenë gjithnjë i njohur si muaji kur shfaqen në ekranet e mëdha filmat më të suksesshëm të vitit, sa i takon gjenerimit të të ardhurave dhe ky vit, nuk pritet të jetë i ndryshëm.

Me debutimin në ekranin e madh të një ikone të kukullave, apo deri tek rikthimi i emrave si Christopher Nolan, këta janë gjashtë filmat e korrikut, që duhet të shihen patjetër në kinema.

Barbie

Në njëfarë mënyre, një nga filmat më të pritur të vitit është një lidhje e sjelljes në jetën reale të kukullës më të famshme për fëmijë Mattel – dhe ato nuk janë as kukulla që pëlqejnë të gjithë.

“Duhet të pranojmë se ka shumë njerëz që nuk janë adhurues të Barbie”, tha ylli dhe producentja e filmit, Margot Robbie, për Alyssa Bailey në Vogue. “Dhe në fakt, nuk janë thjesht indiferentë ndaj Barbie. Ata e urrejnë në mënyrë aktive Barbie”.

Zgjidhja e Robbie ishte të punësonte Greta Gerwig (Lady Bird, Little Women) për të shkruar dhe drejtuar, së bashku me shkrimtarin – dhe partnerin e Gerwig – Noah Baumbach (Marriage Story, White Noise).

Në komedinë e tyre të pandershme, Barbie dhe Ken (Ryan Gosling) ndërmarrin rrugëtimin përtej vendit të ëndrrave të përsosura, rozë, plastike që ndajnë me dhjetëra Barbie dhe Ken të tjerë dhe e gjejnë veten në botën reale, për të mërzitur shumë një ekzekutiv të Mattel të luajtur nga Will Ferrell.

Filmi Lego takohet me Enchanted, dikush e kap referencën?

Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem

Breshkat Adoleshente u shfaqën për herë të parë në vitin 1984, në një komik të vogël të pavarur që parodizon Daredevil, X-Men dhe superheronj të tjerë të zakonshëm.

Krijimet e Kevin Eastman dhe Peter Laird vazhduan të kenë seritë e tyre të filmave vizatimorë dhe linjën e lodrave, të ndjekura nga gjashtë filma, por filmi i shtatë duket sikur mund të ishte i pari që do të bënte drejtësi për personazhet.

Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutant Mayhem, është një animacion i drejtuar nga Jeff Rowe, bashkëdrejtori i The Mitchells vs The Machines; aktorët kryesorë të zërit janë vetë adoleshentë; dhe producent dhe bashkë-shkrimtar është Seth Rogen.

“Si një fans i përjetshëm… çuditërisht pjesa ‘Adoleshente’ e Teenage Mutant Ninja Turtles ishte gjithmonë pjesa që më mbeti më shumë,” i tha ai Perri Nemiroff në Collider. “Dhe si dikush që i pëlqen filmat adoleshent, dhe që ka bërë shumë filma për adoleshencë, dhe që fjalë për fjalë e nisën të gjithë profesionin e tyre duke shkruar një film adoleshent [Superbad], ideja e një lloj strehimi në atë element ishte vërtet emocionuese tek ne”.

Oppenheimer

Christopher Nolan ka qenë prej kohësh i magjepsur nga përparimet shkencore mahnitëse, siç tregojnë Tenet, Interstellar, Inception dhe The Prestige.

Por Oppenheimer shënon herën e parë që e ka kanalizuar atë magjepsje në një biografi të një personi real.

Personi është J Robert Oppenheimer (Cillian Murphy), fizikani teorik që ndihmoi në zhvillimin e armëve të para bërthamore.

Emily Blunt luan në rolin e gruas së tij dhe një kast yjor mbështetës përfshin Robert Downey Jr, Matt Damon dhe Florence Pugh.

“Është thjesht një ide e pabesueshme,” i tha Nolan Maria Shresinsky nga Wired, “njerëzit që bëjnë këto llogaritje dhe shikojnë marrëdhënien midis teorisë dhe botës reale dhe vendosin se ka një mundësi shumë të vogël që ata do të shkatërrojnë të gjithë botën. Dua të them, është fjalë për fjalë momenti më dramatik në histori”.

Mission: Impossible – Dead Reckoning Pjesa e Parë

Në aventurën e shtatë të Mission: Impossible, Ethan Hunt (Tom Cruise) dhe grupi i tij i besueshëm i agjentëve sekretë të globit mësojnë për një armë të re vdekjeprurëse që mund të shkaktojë… mirë, mos e kini mendjen te komploti.

Filmat e Misssion: Impossible nuk kanë të bëjnë me historinë, por me mundësinë për të parë Cruise të performojë gjithnjë e më shumë marifete për ngritjen e qimeve përpjetë.

Në këtë rast, ai nget një motoçikletë nga skaji i një shkëmbi në Norvegji dhe bie 4 mijë metra para se të hapet parashuta.

“Natyrisht, ju e dëgjoni idenë dhe merrni një vështrim se çfarë është në kokën tuaj,” tha bashkë-ylli i Cruise, Simon Pegg, i cili ishte dëshmitar i akrobacive. “Por vetëm kur u ngjita atje në mal kuptova se sa e tmerrshme ishte e gjithë kjo gjë… Mund të përballeshim me humbjen e udhëheqësit tonë. Ishte vërtet një frikë. Por, zot, ishte emocionuese”.

My Name is Alfred Hitchcock

Ky nuk është një dokumentar i zakonshëm i Hitchcock-ut. Është shkruar dhe drejtuar nga Mark Cousins, krijuesi i The Story of Film: An Odyssey, dhe qasja e tij është të shqyrtojë gjashtë tema që kalojnë nëpër thrillerët e mjeshtrit të suspansës.

Megjithatë, pjesa më e guximshme është se dokumentari është transmetuar nga vetë Hitchcock – ose kështu duket: Cousins shkroi një skenar nga këndvështrimi i regjisorit dhe impresionisti Alistair McGowan e lexoi atë me një zë që është jashtëzakonisht afër gjësë reale.

“Edhe nëse i keni parë të gjitha klipet dhe keni dëgjuar shumë nga historitë më parë, filmi i ri është freskues, madje edhe nxitës, për shkak të njohurive të thella të Cousins për temën e tij dhe mënyrës së zgjuar që ai shpiku për të lejuar audiencën të shijojë sërish gjerë e thellë Hitchcock”, thotë Todd McCarthy në Deadline.

“Ndihet diçka që i ngjan një takimi mendjesh midis Hitchcock dhe Cousins, që rrjedh, të paktën pjesërisht, nga obsesioni i të dy burrave, kuptimi i thellë i mediumit dhe kënaqësia e ndërsjellë që ata marrin në çuditjet dhe shakatë”.

Insidious: The Red Door

Këtë muaj, ka dy filma horror për të zgjedhur nga të cilët shpirtrat keqdashës zotërojnë trupat e të gjallëve.

Përveç Talk to Me, është Insidious: The Red Door, filmi i pestë në ekskluzivitetin e James Wan dhe Leigh Whannell.

Dy filmat e parë Insidious ishin për Josh dhe Renai Lambert (Patrick Wilson dhe Rose Byrne), djali i vogël i të cilëve Dalton (Ty Simpkins) kontaktoi me një mbretëri të quajtur The Further.

Pas dy para-ngjarjeve pa Lamberts, familja është rikthyer, dhe këtë herë Wilson bën debutimin e tij regjisorial si dhe duke luajtur Josh.

“Ata kaluan disa përvoja shumë, shumë traumatike në filmin e dytë,” i tha ai Jim Vejvodës në IGN. “Kjo për mua filloi me historinë, cila është trauma? Me çfarë po merren ata?… Për sa kohë që ju ndërtoni mbi këtë, po, atëherë mund të kemi disa frikëra të çmendura. Por fillon nga një këndvështrim shumë emocional”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.