Si i anashkaloi Rusia sanksionet perëndimore ndaj naftës

Ekziston një strukturë logjistike në “hije”, e përbërë nga cisterna, kompani sigurimesh dhe krediti, e cila po ndihmon në lëvizjen e naftës ruse të goditur nga sanksionet perëndimore.

Ky treg gri, në vend që të zbehet, është gati të zgjerohet kur të zbatohet raundi tjetër i sanksioneve.

Kështu nis një analizë e gjatë e “The Economist” mbi tregun e naftës pothuajse një vit pas fillimit të luftës në Ukrainë.

Grupi i parë i sanksioneve u shkaktua më 5 dhjetor.

Dy masa: nga njëra anë, ndalimi i vendeve evropiane për të blerë naftë bruto ruse të transportuar nga deti; nga ana tjetër, u lihet mundësia anijeve ruse të përdorin strukturat e logjistikës dhe sigurimit perëndimor.

Kjo, me kusht që ngarkesat e naftës të shiten me një çmim nën 60 dollarë për fuçi, pra “tavanin e çmimit” të vendosur nga G7-a.

Kuptimi i kufirit të çmimit është të arrihet ky ekuilibër delikat: të lejohet që nafta e Moskës të qarkullojë, duke kufizuar të ardhurat e Kremlinit.

Dënimet shtesë për naftën dhe produktet e tjera të rafinuara do të hyjnë në fuqi më 5 shkurt.

Prandaj, Rusia do të duhet të mbështetet edhe më shumë në kanalet e reja të shpërndarjes nëse dëshiron të anashkalojë ndalimet.

Çfarë do të ndodhë?

Elementi i parë për të filluar është vëllimi i eksporteve të naftës ruse.

Ai ra në dhjetor, por më pas u rikthye në nivelet e qershorit të kaluar.

Nuk është domosdoshmërisht një gjë e keqe.

Që nafta ruse vazhdon të qarkullojë është në përputhje me qëllimet perëndimore.

Ngarkesat udhëtojnë përgjatë tre kanaleve.

Ka një numër të caktuar anijesh që përmbushin kufirin e çmimeve të G7-ës: të njëjtët lojtarë si gjithmonë, duke përfshirë pronarët grekë të anijeve, siguruesit britanikë, bankat holandeze dhe japoneze.

Por sipas “The Economist” ky fluks – edhe nëse është mjaft i madh sot – do të tentojë të ulet.

Sepse rreziku rritet dhe siguruesit perëndimorë do të duhet të paguajnë shumë më shumë.

Kanali i dytë është gjykata e tregut të zi, ku operojnë prodhues të tillë si Irani dhe Venezuela.

Udhëton me radarë fikur, klientë klandestinë, cisterna të vjetra dhe të shkatërruara.

Një botë që Rusia e përdor, edhe nëse mbetet shumë margjinale.

Paligjshmëria është e shtrenjtë dhe Kremlini ende mund të shesë sipas rregullave.

Është mënyra e tretë që sipas “The Economist” do të bëhet gjithnjë e më popullore.

Një rrjet “gri” që nuk njeh kufirin e çmimit, por nuk është i paligjshëm, sepse përdor logjistikë të ndryshme nga ato perëndimore dhe dërgon në vendet që nuk zbatojnë sanksionet.

“Kjo infrastrukturë e errët mbështetet në tre shtylla kryesore: tregtarë të rinj, një flotë e madhe dhe në rritje cisternash dhe burime të reja financimi”, shkruan “The Economist”.

“Wall Street Journal” ndër të tjera raporton një rast konkret që konfirmon analizën e të përjavshmes britanike.

Është historia e Gatik Ship Management, një kompani indiane e anijeve – një zyrë në një periferi të Mumbait – e cila deri në vitin 2022 nuk menaxhonte as një anije.

Sot ai kontrollon 25 cisterna që transportojnë naftën ruse përgjatë rrugëve të reja tregtare.

Shumica e fuçive të embargos dërgohen në Indi dhe Kinë. Por falë këtij rrjeti gri, numri i ngarkesave me destinacione të panjohura është rritur.

Rezultati: Nafta ruse është më e vështirë për t’u gjurmuar.

Për t’iu përgjigjur udhëtimeve të reja, tregu për anije mallrash të përdorura fjalë për fjalë ka shpërthyer.

Sot kjo flotë në “hije” e disponueshme për Rusinë ka arritur në rreth 360 anije, shkruan “The Economist”, pak a shumë 16 përqind të inventarit global të fuçive për transportimin e naftës bruto.

Në shumë raste këta janë lojtarë të rinj që nuk e kanë prekur kurrë më parë naftën ruse; ndonjëherë rishtar të plotë, pa histori të shitjes së naftës.

Sipas burimeve të brendshme, shumë shpesh këta janë të nominuar me kompani shtetërore ruse pas tyre.

Duket se shumë herë ka arkat e Kremlinit edhe në aktivitetin kreditor për financimin e udhëtimeve.

E njëjta gjë me sigurimin.

“Që nga dhjetori, kompanitë ruse, shpesh të reja në industrinë e transportit detar, duket se kanë ndërhyrë për të siguruar sigurimin e ngarkesave dhe anijeve”, shpjegon “The Economist”.

Por le të përpiqemi të përmbledhim.

Në rregull, Rusia është në gjendje të shmangë sanksionet.

Megjithatë, ajo që ka me të vërtetë rëndësi është se sa mbledh ajo nga shitja e naftës – makina e vërtetë e parave me të cilën financon luftën.

Tani për tani, nafta e papërpunuar Ural blihet me një çmim nën kufirin e çmimit 60 dollarë.

Rusia nuk ka dorë të fortë. Kushdo që blen – India dhe Kina në krye – ende arrin të rrëmbejë një zbritje të konsiderueshme.

Sot Brent po tregtohet me rreth 85 dollarë për fuçi. Nëse rritet përsëri – mesatarja e vitit të kaluar ishte 100 dollarë – Moska gjithashtu mund të jetë në gjendje të mbledhë më shumë.

Ndoshta më shumë se kufiri i çmimit.

Marrë dhe përshtatur nga La Stampa për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.