Shakira derdh mërzinë e saj në albumin e ri “Las Mujeres Ya No Lloran”

Në albumin e saj të parë në shtatë vjet, Shakira është e fokusuar në evolucionin e saj.

Këngëtarja e forcoi veten si një shtyllë e yjeve të popit ndërkombëtar, e nxitur nga debutimi i saj në gjuhën angleze “Laundry Service”, në vitin 2001, dhe në “Las Mujeres Ya No Lloran” të sapo publikuar, ajo bën një ri-hyrje të madhe në shoqëri pas atyre që ajo i quan hapur “orët më të errëta” të jetës së saj, të përcaktuara nga thashethemet e tabloideve rreth financave dhe ndarjes së saj shumë publike me futbollistin Gerard Pique.

Por mos u gaboni – “Las Mujeres Ya No Lloran” (“Gratë nuk qajnë më”) nuk është i errët tematikisht. Në vend të kësaj, Shakira përkul përparimin e zanatit të saj të gjatë.

Ajo nderon rrënjët rock dhe pop që kultivoi në vendlindjen e saj Barranquilla të Kolumbisë, duke shfaqur gjithashtu interesin e saj për nënzhanret rajonale, siç ka bërë në të kaluarën me ‘afrobeats’ dhe ritmet arabe të pop-it.

Në albumin e saj të 12-të në studio, Shakira investon plotësisht në këto mrekulli të ndër-zhanreve – këngë me rep artisten Cardi B, grupin “Tejano Grupo Frontera”, grupin meksikan të koridos “Fuerza Regida” dhe ikonat Bizarrap dhe Tiesto, ndër të tjera – që së bashku përfaqësojnë peizazhin e tingullit aktual pop latin.

Cardi paraqitet në hapësin “Puntería”, një këngë pop-disko ku Cardi pështyn sjellë vargje lozonjare rep dhe harmonizon në spanjisht rreth goditjes me një shigjetë dashurie duke u gëzuar në joshjen e romancës së pandryshuar.

Zëri i Shakiras është më i mprehtë në këtë këngë, megjithëse ajo shfaqet kryesisht në refren.

“Cohete”, një këngë që ajo ndan me bashkëpunëtorin e saj të nominuar për “Grammy”, Rauw Alejandro, ka një ritëm të ngjashëm, të veshur me të njëjtat melodi të ëmbla pop që e bëjnë një dëgjim të lehtë të kësaj prurjeje.

Fuqia e yllit të Shakira-s shkëlqen më së shumti kur ajo kthehet në afrobeats në “Nassau”, një këngë solo, por ku ajo shfaqet më e sigurt se kurrë.

Nga bashkëpunimi i saj ‘bachata’, “Monotonía” me yllin e zhanrit regëton Ozuna, te stilet rajonale të “El Jefe” dhe “(Entre Parentesis),” Shakira forcon angazhimin e saj për të studiuar peizazhin aktual të popit latin.

Ajo merr një asistencë të fortë nga ikonat e shkrimit dhe produksionit latin: Tainy dhe Albert Hype, producentë të Bad Bunny; që  kanë shkruar për Karol G dhe J Balvin, pastaj ajo ka bashkëpunuar me Edgar Barrera, një kompozitor shumë i mirënjohur latin që ka krijuar muzikë për “Grupo Frontera” dhe Peso Pluma.

Shakira tashmë ka bërë histori të kulturës pop me këtë album, duke shkruar famëkeqin “Vol. 53” ku pos tjerash thotë “Unë bëj vetëm muzikë, më falni nëse ju spërkata”, që ka një lojë fjalësh në fjalën e fundit (salpique) duke iu referuar emrit të ish-it gjoja jo besnik në dashuri dhe babait i fëmijëve të saj, Pique.

Nga ato regjistrime të hershme të vitit 2023, ishte e qartë se Shakira po grumbullonte mjaft municion emocional dhe muzikor për ta lançuar këtë album si të donte.

Dhe kështu bëri, duke zgjedhur të nderojë dhimbjen po aq sa dashurinë.

Në “Entre Parentesis” një duet me Payo Solis të “Grupo Frontera”, zëri i Shakiras herë pas here arrin një kulm ku ndihet sikur mund të përkulet dhe të këputet, por nuk ndodh – dhe rezultatet janë rënkime të brendshme, të papërpunuara dhe magnetike.

Marrëdhëniet e dashurisë së Shakiras me kitarat akustike dhe tastet e pianos përbëjnë këngët më të pambrojtura në këtë album si rrëfimet “Ultima” dhe “Acrostico”.

Shakira thotë se e krijoi këtë album si një mjet terapie – duke shuar çdo pikëllim të fundit që i është bashkangjitur viteve të fundit – por, në kuadër të trashëgimisë ndërkombëtare të këngëtares, “Las Mujeres Ya No Lloran” është testamenti i përditësuar i suksesit të saj historik.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.