Hamasi dhe pengjet: Po për lirimin e civilëve, jo për ushtarët

Në rastin e pengjeve, Hamasi po luan me dallimet: do të negociojë vetëm për ushtarët e burgosur pas përfundimit të bastisjeve, ndërsa për civilët ka disponueshmëri.

Dhe sqarimi mund të shpjegojë vendimin për lirimin e dy amerikaneve të premten, ndoshta pasuar së shpejti nga të tjerë.

Judith Raanan, 59 vjeç, dhe vajza e saj 17-vjeçare Natalie, u zhvendosën në Tel Aviv për të qëndruar me të afërmit pas lirimit të tyre nga terroristët.

Kthimi i tyre në SHBA pritet pas një jave. Ato kishin ardhur nga Çikago për të marrë pjesë në një festë familjare në Nahal Oz, një nga vendet në jug të sulmuar.

Jam në gjendje të mirë – tha ish-bashkëshorti i Juditit – vajza ime ka vetëm disa gërvishtje. Beni, vëllai i Natalie-t, bëri tatuazh emrin e motrës së tij në krahun e tij, për të kujtuar akoma më shumë lidhjen.

“Kur ta takoj – shtoi ai – do ta përqafoj sepse ky gjest vlen më shumë se çdo fjalë”.

Gëzim i madh, i shoqëruar me emocion duke menduar për ata që janë ende të mbyllur në ndonjë bodrum të nëndheshëm në Gaza.

Lirimi i tyre është rezultat i ndërmjetësimit të Qatar-it, një prej lojtarëve kryesorë.

Doha zyrtare nuk e ka përjashtuar që mund të ketë më shumë së shpejti, ndërsa Brigadat al Qassam pretenduan se ishin gati të linin dy të tjerë, por Izraeli do ta kishte kundërshtuar.

Historia të verifikohet në një teatër ku ndërthuren “agjentët e ndikimit”.

Ka shumë ndërmjetës dhe ata kanë një homolog të dyfishtë para tyre: krahu ushtarak i Hamasit, i udhëhequr nga Mohammed Deif, në disa aspekte autonome dhe i forcuar nga sulmi; udhëheqja politike e lëvizjes e ndarë mes diasporës dhe Gazës.

Jo dallime të paprecedentë, të theksuara nga ndarja gjeografike, nga kontributi i sponsorëve.

Këto janë rreshtat sipas një analize të gazetës Haaretz.

Qatari ka një sy për Khaled Meshal, një udhëheqës i lartë që jeton jashtë vendit, dhe Yahya Sinwar, një udhëheqës politik në Gaza, i cili gjithashtu pret zyrat e fraksionit.

Të dy po konkurrojnë me al Aruri, i cili shpesh mban pozicione ekstreme.

Ai duhet të jetë i kujdesshëm se ku shkel: ai konsiderohet një objektiv.

Pastaj shërbimet sekrete egjiptiane lëvizin, kanë në dorë çelësat e furnizimeve, e njohin zonën, kanë informatorë.

Hakan Fidan, ministër i Jashtëm turk, por mbi të gjitha ish-drejtor i inteligjencës, MIT, është shumë aktiv.

Ankaraja ka mirëpritur disa përfaqësues palestinezë, u jep hapësirë, i ndihmon ata në propagandë, vë në dispozicion fonde – shumë më pak se katarianët – i lejon mysafirët të bëjnë marrëveshje për të financuar veten.

Së fundi, Gjermania, e përfshirë në negociatat që rivendosën lirinë e ushtarit izraelit Shalit në 2011.

Si zakonisht kemi një numër të pafund nuancash, mosbesimi, përpjekjesh për të fituar diçka.

Pa harruar fuqinë rajonale të aftë për të zgjeruar frontin: Iranin.

Ai mbështetet në milicitë shiite, ai është mbrojtësi i Hezbollahut dhe në Rrip ka “kalin” e tij, Xhihadin Islamik, i cili, nga ajo që ka ndodhur, mban një pjesë të të burgosurve.

Ashtu siç i kanë grupet më të vogla dhe ndoshta “bandat” e civilëve.

Në këto raste është e nevojshme të identifikoni kanalin e duhur, të merrni garanci, të gjeni një pikënisje.

Dhe të dini se cili është çmimi për të paguar. Dallimi midis civilëve dhe ushtarëve të bërë nga Hamasi i bën jehonë “sugjerimeve” nga burimet diplomatike menjëherë pas dramës, me hipotezën e një shkëmbimi: lërini joluftëtarët të largohen dhe në këmbim ju merrni fundin e bllokadës.

Kjo, megjithatë, nënkupton se Izraeli është i gatshëm të negociojë.

Shteti hebre për momentin është i fokusuar tek opsioni ushtarak, prioriteti numër një dhe po përpiqet të shpëtojë sa më shumë nga shantazhet e rrëmbyesve.

Është një përpjekje për të ulur peshën e mburojave njerëzore – e vlerësuar në 210 orë – duke bërë të qartë se prania e tyre nuk do të ndalojë pushtimin e mundshëm, diçka për të cilën palestinezët po vënë bast.

Në të njëjtën kohë ai nuk mund të harrojë se në duart e armikut ka fëmijë, gra, të moshuar, të sëmurë rëndë dhe të plagosur.

Të pafajshmit që vlejnë shumë për Hamasin, por në planin afatgjatë kthehen në një problem.

Marrë dhe përshtatur nga Corriere della Sera për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.