Rusia ka më shumë njerëz, mjete, burime – ose NATO hyn në luftë ose Kievi do të humbasë

Lufta në Ukrainë ose do të ketë një zgjidhje ushtarake ose asnjë. Të imagjinosh një zgjidhje diplomatike është e mirë dhe e drejtë.

Puna për të në fshehtësi, siç janë përpjekur prej muajsh emisarët rusë dhe amerikanë plus disa ndërmjetës të shpërndarë, është e nevojshme për të mbajtur kontakte sot dhe për të përgatitur një armëpushim nesër, ndoshta edhe një paqe të mrekullueshme pasnesër.

Por, negociatat serioze do të jenë rezultat i fitores së njërës apo tjetrës palë. Ose rraskapitja materiale dhe shpirtërore e të dyjave.

Konflikti tani është ekzistencial si për rusët ashtu edhe për ukrainasit. Kush humbet nuk humb luftën por atdheun.

Të paktën, e redukton formatin, mirëqenien dhe prestigjin e saj në përmasa që ishin të pakonceptueshme para 24 shkurtit të kaluar.

Sa për vendimmarrësit e mundësisë së fundit, presidentët Vladimir Putin dhe Volodymyr Zelensky, një hap pas dhe ata kanë mbaruar.

Fitorja apo disfata nuk maten me metra katrorë të fituar apo të humbur përgjatë frontit të gjatë ukrainas.

Lufta është mbarëbotërore.

Sepse Rusia dhe Amerika po përplasen gjithnjë e më pak në mënyrë indirekte në të.

Dhe sepse Kina, partneri i padurueshëm dhe i zhgënjyer i Moskës, hyn në ekuacionin kryesor – përplasjen me amerikanët për supremacinë botërore – dhe trajtohet si e tillë nga Washingtoni, i cili nuk e konsideron jetik frontin ukrainas.

Meqenëse evropianët nuk janë të pajisur për luftë dhe as kinezët duan të hyjnë në të për sytë e bukur të rusëve, menaxherët e kësaj kasaphane në dukje të pafund janë Moska, Washingtoni dhe Kievi.

Përkthyer: vetëm Shtetet e Bashkuara janë në gjendje të imponojnë një fund të luftës.

Tre mënyra të mundshme: reduktimi i mbështetjes ushtarake për Kievin derisa Zelensky të bindet për pamundësinë e fitores, pra për nevojën për kompromis me Moskën.

Të negociojë një armëpushim me rusët pas shpinës së ukrainasve për t’ua imponuar atë të sulmuarve.

Skenarë shumë të pamundur (i pari dhe i treti) ose thjesht absurd (i dyti).

As Shtëpia e Bardhë nuk nxiton të ndërpresë një duel në të cilin Rusia, e vetmja partnere, edhe pse jo spontane e armikut kryesor, paguan çdo ditë një çmim të lartë material, njerëzor e mbi të gjitha jomaterial, duke humbur pjesën në hierarkinë e pushteteve.

Prandaj, nëse konflikti në Ukrainë vendoset në fushën e betejës, ne duhet të nxjerrim pasojat.

Në luftën e shkatërrimit, rusët kanë përparësi për arsye demografike, ushtarake dhe materiale.

Ata janë më shumë, kanë më shumë armë dhe më shumë burime se sa ukrainasit. Ne perëndimorët, në mënyrë rigoroze të shpërndarë, e kemi kompensuar deri tani këtë çekuilibër.

Duke dërguar para, armë, trajnerë dhe disa mijëra vullnetarë – fluksi i madh i ushtarëve polakë është i rëndësishëm – për të ndihmuar ukrainasit të mbrohen nga rusët.

Por, magazinat evropiane janë pothuajse bosh, sepse ato tashmë ishin gjysmë bosh në fillimin e një lufte në Evropë që ne e konsideronim të paimagjinueshme.

Armët janë të pakta, veçanërisht municionet. As amerikanët nuk janë të gatshëm të zbulohen në frontin anti-kinez për të frenuar pushtimin rus të Ukrainës.

Dhe vendimtare: opinioni publik evropian vazhdon të mendojë se mund të shpëtojnë me sanksionet – shpesh të anashkaluara – dhe disa sisteme armësh, sepse ato janë kulturalisht të papërshkueshme nga logjika e luftës.

Ai amerikan nuk duket i orientuar drejt përsëritjes së zbarkimeve në Sicili apo Normandi.

Kakofonia e Ramstein konfirmon shumëllojshmërinë e qasjeve Atlantike ndaj konfrontimit, duke paralelizuar bashkimin në rritje të rusëve në emër të “Luftës së Madhe Patriotike 2.0”.

Kjo duhet të na hapë sytë ndaj rrjedhës së konfliktit.

Duke vazhduar poshtë këtë aeroplan të prirur, herët a vonë dërgesa periodike dhe e kufizuar e armëve për luftëtarët ukrainas nuk do të mjaftojë më. Ne do të duhet të konsiderojmë dërgimin e trupave tona në Ukrainë.

Në atë pikë, ne do të gjendemi përballë zgjedhjes që deri tani e kemi shmangur: të bëjmë luftë në të vërtetë dhe drejtpërdrejt kundër Rusisë ose ta lëmë Rusinë të mbizotërojë.

Ky udhëkryq i “pamundshëm” po afrohet, në avantazh të Moskës.

Përndryshe do të na mbetet zgjedhja mes katastrofës dhe turpit.

Më keq: një përzierje e të dyjave.

Marrë nga “La Stampa”, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.