Si e bëri publike çështjen perëndimi për të ndaluar luftën në Ukrainë?

Nga fotot e para të deklasifikuara, të tankeve ruse të mbledhura në kufirin ukrainas në nëntor deri tek transmetimi i presidentit Joe Biden javën e kaluar të supozimit të tij personal se Putini do të “futet brenda” dhe do të pushtojë, SHBA-të dhe partnerët e saj perëndimorë kanë luftuar për muaj të tërë. Lufta e jashtëzakonshme publike e fjalëve kundër kërcënimit të perceptuar të Kremlinit.

Një bombardim i përditshëm i informimeve, inteligjencës, kërcënimeve dhe pretendimeve nga Shtëpia e Bardhë, NATO, Bashkimi Evropian dhe kryeqytetet evropiane ka shënuar një qasje të re për shmangien e luftës. Zbulimi i informacionit të rezervuar normalisht për negociata të fshehura është shumë i pazakontë në diplomacinë moderne.

Por ndërsa strategjia ka zhvendosur llogaritjen fillestare për Rusinë dhe ka mohuar aftësinë e Moskës për të befasuar, ajo ka ardhur me koston e transmetimit në një audiencë globale të ndarjeve të perëndimit se si ta trajtojë Rusinë.

“Agresorëve zakonisht u pëlqen të kenë një pretekst për luftë, dhe amerikanët që dalin publikisht e kanë bërë këtë më të vështirë”, tha Radoslaw Sikorski, i cili ishte ministër i Jashtëm polak gjatë luftës së Rusisë me Gjeorgjinë në 2008 dhe pushtimit të Krimesë në 2014.

“Por e ka bërë më të vështirë edhe për ne, sepse u ekspozua për të gjithë të shohin se sa i ndarë është perëndimi duke ekspozuar një përshtypje të rrëmujës perëndimore, e cila shkon pas vitesh”, shtoi Sikorski, i cili tani është anëtar i Parlamentit Evropian.

SHBA-të fillimisht vendosën diplomacinë publike për të bindur disa vende evropiane të lëkundura se presidenti rus Vladimir Putin po konsideronte një sulm ndaj fqinjit të tij jugperëndimor.

Evropa më pas miratoi të njëjtën strategji, duke mos lënë asnjë dyshim në Moskë për kostot e veprimeve ushtarake, nga sanksionet e dhimbshme ndaj ekonomisë së saj te një ushtri ukrainase e armatosur më mirë në pritë, e pajisur me armë mbrojtëse perëndimore që mbërritën me bujë dhe njoftime për shtyp.

“Në fillimin e kësaj krize, SHBA-të dhe perëndimi në përgjithësi po humbnin luftën e informacionit”, tha Michael McFaul, ish-ambasador i SHBA-së në Moskë. Ai tha se vendimi për të deklasifikuar inteligjencën, për të nxjerrë në pah veprimet e prokurës ruse brenda Ukrainës dhe për të mbajtur një dialog publik me partnerët evropianë ishte “për të rifituar narrativën dhe për të ribashkuar perëndimin”.

“Sigurisht, e gjithë kjo mund të mos e ndalojë Putinin të pushtojë përsëri, por me letra të dobëta në duar, Biden dhe ekipi i tij diplomatik po i luajnë ato në mënyrë efektive”, shtoi ai.

Nganjëherë, publiciteti i vazhdueshëm është shfaqur i ngathët. Këmbëngulja e SHBA-ve se një sulm rus po vjen, ka habitur shumë në Kyev, me zyrtarët që këmbëngulin se nuk shohin ndonjë arsye të madhe për alarm.

Dhe një qasje e tillë publike ka ardhur me koston e nxjerrjes së dallimeve në opinione ndërmjet aleatëve perëndimorë që përndryshe mund të ishin maskuar nga dialogu privat, dhe tkurrjes së hapësirës për negociata të kanaleve të pasme që mund të ofronin një përparim.

“Qëndrimi i heshtur mund të perceptohet si pranim në Moskë, kështu që ka nevojë të vazhdojmë t’i kujtojmë Rusisë se ka një front të bashkuar dhe do të ketë një përgjigje të mprehtë”, tha Andrew Lohsen, një bashkëpunëtor në Qendrën për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare. “Problemi është se sa më gjatë të vazhdojë kjo, aq më shumë ka shanse për gabime dhe gabime”.

Gjetjet e fotove që përndryshe mund të ishin vepruar në heshtje janë nxituar për konsum publik. Paralajmërimi i Britanisë këtë fundjavë se një grusht shteti po planifikohej në Kyev – pa publikuar asnjë provë – është pritur me një konfuzion të gjerë.

Dhe një qasje e tillë publike ka ardhur me koston e nxjerrjes së dallimeve në opinione ndërmjet aleatëve perëndimorë që përndryshe mund të ishin maskuar nga dialogu privat, dhe tkurrjes së hapësirës për negociata të kanaleve të pasme që mund të ofronin një përparim.

Java e kaluar solli gabime të dukshme.

Së pari, presidenti francez Emmanuel Macron verboi aleatët evropianë dhe amerikanë me një thirrje të mërkurën për një rrugë të re negociatash të udhëhequr nga evropianët me Moskën, duke e detyruar administratën e tij të sqarojë se do të plotësonte, jo do të konkurronte, me bisedimet e vazhdueshme të paqes të udhëhequra nga SHBA-të.

Disa orë më vonë, Biden pranoi mosmarrëveshjet midis vendeve perëndimore se si t’i përgjigjen Rusisë, duke thënë në një konferencë shtypi në kohën e parë se nëse Putin vendos për një “inkursion të vogël”, “atëherë ne përfundojmë duke u grindur se çfarë të bëjmë dhe çfarë të mos bëjmë, e kështu me radhë”.

Më pas, të shtunën, kreu i Marinës Gjermane në një vizitë në Indi tha në një takim televiziv se perëndimi duhet ta pranojë Krimenë si ruse dhe “t’i japë respekt Putin-it”. Zëvendësadmirali Kay-Achim Schönbach dha dorëheqjen të nesërmen.

“Të gjithë kanë një teori të ndryshme. Unë mendoj se Putin-i po përpiqet të bëjë një rrëmujë dhe ta vendosë Evropën në këmbë për të parë nëse ka ndonjë përplasje mes evropianëve”, tha një zyrtar i lartë i mbrojtjes i BE-së. “BE-ja është shumë e bashkuar. Por sa më gjatë të zgjasë, aq më e madhe është mundësia e ndarjeve”.

Disa analistë kanë vënë në pikëpyetje gjithashtu nëse zhvillimi i dialogut me interesa të larta në konferenca dhe fjalime për shtyp ka penguar përpjekjet për të gjetur një zgjidhje të negociuar. Takimet e publikuara në fillim të këtij muaji midis Rusisë dhe SHBA-ve, anëtarëve të NATO-s dhe OSBE-së dolën në mundësi për të dyja palët për të ritheksuar pikat e tyre të rrepta dhe të papajtueshme.

“Nuk do të jetë e dobishme për ndonjë përpjekje reale për të gjetur një zgjidhje, apo për të bërë përparim, nëse hyra në të gjitha detajet të fushave të mundshme për kompromis në një intervistë me Financial Times”, tha Jens Stoltenberg, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, para këtyre takimeve. “Përpjekjet serioze diplomatike kërkojnë që ne të mos i bëjmë ato publikisht”.

Dhe ndriçimi i krizës mund të ketë gjithashtu një pasojë tjetër të paqëllimshme për ta detyruar Putinin të ndërmarrë veprime për të shmangur dukjen se është tërhequr nën presionin e SHBA-ve.

“Kjo është fantastike për rusët. Ata janë kthyer në skenën qendrore, në qendër të vëmendjes”, tha një zyrtar i lartë i sigurisë së BE-së. “Por gjithçka varet nga mënyra se si Putini mund ta shesë atë në shtëpi”.

Numri i trupave ruse të dislokuara afër kufirit është ende në rritje, pavarësisht se zyrtarët e qeverisë ruse këmbëngulin se nuk ka plan për të sulmuar.

Dhe pasi një takim mes SHBA-ve dhe Rusisë në Gjenevë të premten arriti një përparim të vogël për të rënë dakord për të qëndruar në kontakt dhe bisedimet vazhdojnë gjithashtu.

“Është një situatë shumë e tensionuar, shumë fluide që ndryshon çdo ditë, çdo orë, ndaj nuk duhet t’u kushtojmë vëmendje momenteve specifike, deklaratave specifike. filozofia është konsistente, qëllimet janë të qëndrueshme”, tha José Manuel Albares, ministri i Jashtëm i Spanjës.

“Ne kemi nevojë për më shumë koordinim, nuk është negativ apo pozitiv,” shtoi ai. “Është një nevojë e thjeshtë për të përshtatur një dialog që shkon prapa në 1945 me realitetet e 2022”.