Krishtlindjet, origjina dhe kuriozitetet për festën

Pema e përfunduar, dhuratat e mbështjella, menuja e Krishtlindjeve gati.

A e keni pyetur ndonjëherë veten se nga vijnë traditat e Krishtlindjeve që presim çdo vit?

Për të krishterët, 25 dhjetori është festa më e rëndësishme e vitit: festohet lindja e Jezusit në Betlehem.

Tani është mbi të gjitha një festë komerciale, një rast në të cilin jemi të ftuar të bëjmë blerje qoftë edhe të një vlere të caktuar dhe nxitimi për dhuratat e minutës së fundit është aq i shpeshtë sa këshillat se si të mos gënjejmë veten bëjnë bujë në internet.

Nëse thoni Krishtlindje, keni thënë Jingle Bells.

Kënga e famshme është gjithashtu e para që është riprodhuar në hapësirë.

Ishte 16 dhjetor 1965 kur astronautët, pasi raportuan me shaka në kullën e kontrollit se kishin parë një UFO, filluan të luanin Jingle Bells me harmonikën dhe disa zile.

Më vonë ata treguan se u praktikuan disa herë për të arritur atë rezultat.

Sakaq, një nga dekorimet më të njohura të Krishtlindjeve është padyshim pema e Krishtlindjeve .

Kulti i bredhit i ka rrënjët në antikitet, sepse Druidët, priftërinjtë keltë, e konsideronin atë një simbol të jetës, duke e nderuar në ceremoni të ndryshme.

Romakët, nga ana tjetër, jepnin një degëz me gjelbërim si urim për fat të mirë.

Kështu, pema e parë e Krishtlindjeve siç e njohim sot është falë dukeshës gjermane të Brieg, e cila në vitin 1611 dekoroi të gjithë pallatin e saj për festat e Krishtlindjeve dhe, kur kuptoi se një cep kishte mbetur bosh, ajo çoi një bredh nga kopshti për të mbushur hapësirën.

Meqenëse katolikët e konsideronin dekorimin e pemës një zakon protestant, merita për përhapjen e saj u takon prusianëve: midis teorive të ndryshme, pema e parë e dekoruar në histori mund të jetë ajo e ngritur në vitin 1441 në sheshin e bashkisë së Talinit, Estoni.

A keni menduar ndonjëherë pse, sipas traditës, menyja e Krishtlindjeve bazohet në peshk?

Përgjigja është e natyrës fetare, në fakt katolicizmi ndalon konsumimin e mishit në ditën e fundit si një formë respekti.

Për më tepër, edhe nëse kjo nuk është më sot, peshku dikur ishte ushqimi i të varfërve, ndërsa mishi ishte një privilegj i të paktëve.

Sa i përket ëmbëlsirës par excellence të Krishtlindjes, panettone, qarkullojnë tre legjenda.

I pari ia atribuon shpikjen Ugos, skifterit të Ludovico il Moro, i cili një natë i shtoi shumë gjalpë brumit të bukës në dyqanin e Toni, babait të të dashurës së tij Adalgisa.

Në ditët në vijim shtoi sheqer, vezë, fruta të ëmbëlsuara dhe rrush të thatë.

Versioni i dytë zhvillohet gjithashtu në oborrin e Ludovico il Moro, por këtë herë protagonist është kuzhinieri që shpëtoi falë brumi të tortës që kishte djegur në furrë.

Frutat e ëmbëlsuara dhe rrushi i thatë u shtuan nga shërbëtori i quajtur Toni dhe, vetëkuptohet, ëmbëlsira që rezultoi ishte një sukses midis të ftuarve.

Kurse legjenda e tretë thotë se shpikja e panettones është falë motrës Ughetta, e cila vendosi të përgatisë një ëmbëlsirë Krishtlindjesh për motrat e saj.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.