Fotografi britanik Oli Kellett e ka çuar aparatin e tij nga New York-u në Rio de Janeiro, duke kapur në mënyrë obsesive një aspekt të përditshëm të qyteteve të mëdha: kalimet e këmbësorëve.
Në imazhet e tij, këto pjesë të infrastrukturës urbane shndërrohen në skena të ndriçuara në mënyrë dramatike, kinematografike që shfaqin njerëz që presin të kalojnë, të pezulluar në një moment paqeje të rrallë mes ngutjes tipike që shkon së bashku me të jetuarit në një qytet me miliona njerëz.
“Më intereson ideja e qetësisë dhe soditjes”, ka treguar Kellett.
Fotot në shkallë të gjerë janë nxjerrë nga seria e tij e gjatë Cross Road Blues, e cila kap njerëzit në kryqëzime të ngrirë në soditje, duke vendosur se ku të shkojnë.
Për Kellett, ky bëhet një simbol i vendimeve më të mëdha të jetës për zgjedhjen e një drejtimi.
Ai vendosi të bënte fotografi në Hope Street në Downtown LA, për të kapur një pamje të klimës politike.
Ideja e krijimit të një portreti të rrënjosur politikisht të një rruge nuk u shfaq në mënyrën se si Kellett e imagjinonte, por ai kapi një imazh që ngeci: një grua që priste të kalonte rrugën, e ndriçuar nga rrezet e arta të diellit.
“Më duket sikur ishte kjo ide e një udhëkryqi politik”, ka rrëfyer Kellett.
Por teksa e çoi idenë më tej, duke kapur më shumë njerëz në vendkalimet e këmbësorëve në mbarë vendin, ai kuptoi se “nuk ka të bëjë me politikë, ka të bëjë me individë”.
Shumica e imazheve të Cross Road Blues janë marrë në qytetet e SHBA-ve, nga Phoenix dhe Atlanta në Çikago dhe Seattle.
Paraqitjet e rrugëve në rrjetë iu dhanë mundësi kapjes së fotografive të kalimit të këmbësorëve dhe arkitektura e qendrave të qyteteve formoi sfondin e përsosur – urban, gri, shpesh jo të identifikueshëm menjëherë – për t’u fokusuar te individët në foto.
“Kishte disa vende ku shkova që u ndjeva shumë romantik”, ka treguar Kellett, duke përmendur New Orleans si shembull.
Pavarësisht se kanë nevojë për një urbanistikë gjenerike të caktuar për mjediset, fotografitë nuk janë aspak pa bukuri.
Drita luan një rol vendimtar, me boshtet dramatike të diellit – veçanërisht në lindjen e diellit, perëndimin e tij ose të reflektuara në mënyrë spektakolare jashtë ndërtesave – duke ndriçuar personazhet e imazheve të tij në mënyra të kompozuara në mënyrë perfekte.
Gjithçka duket shumë e orkestruar, si një film.
Por fotografitë rezultojnë nga vet artisti duke ecur nëpër qytete të zgjedhura, duke kërkuar për cepin e duhur të rrugës – shpesh disa blloqe larg rrugëve më të ngarkuara – dhe duke pritur derisa drita të jetë e duhur, vendi të jetë i qetë dhe dikush pret të kalojë në një mënyrë bindëse.
“Të gjitha këto fotografi mbështeten te rastësia”, ka dalluar ai.
Një vështrim mbrapa nëpër foto zbulon se subjektet duken si figura të shenjta në pikturat historike fetare: soditëse, nën dritën e artë, shpesh me vështrimin lart.
Si të tilla, megjithëse fotografitë janë të zhytura në një peizazh urban bashkëkohor, ato tradhtojnë një ndjenjë të përjetshme të njerëzimit.
Kellett nuk është i sigurt se çfarë do të ndodhë tani që seria ka përfunduar, por ai duket se po ia lë në dorë rastësisë.
“Ka të bëjë me daljen nga dera dhe të mos dish se kë do të shkosh”, ka thënë ai.
Marrë nga “CNN”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
