F35-at e padukshëm izraelitë dhe precedenti i sulmit bërthamor të Saddam Husseinit

Pilotët izraelitë që qëndrojnë pranë avionëve në pritje të urdhrit për të sulmuar Iranin, mendojnë vazhdimisht për Osirakun: një sukses i arritur nga gjyshërit e tyre, i vetmi i krahasueshëm me misionin që mund të thirreshin për të kryer.

Më 7 qershor 1981, një skuadron luftëtarësh fantazmë shkoi deri në Osirak, në periferi të Bagdadit, për të rrafshuar reaktorin bërthamor të Saddam Husseinit.

Një fluturim 1600 kilometra, duke kaluar qiejt e Jordanisë dhe Arabisë Saudite.

Një ekspeditë e paprecedentë dhe deri tani pa përsëritje.

Në atë kohë, irakiani ishte i mbrojtur dhe i armatosur nga Perëndimi, edhe sepse ai po luftonte kundër ajatollahëve iranianë: termocentrali bërthamor ishte ndërtuar nga francezët me kontributin teknik italian.

Qeveria izraelite ishte e sigurt se goditja e uzinës do të provokonte zemërimin e aleatëve të saj, duke filluar nga SHBA.

Siç po ndodh tani, diskutimet kanë ndarë ministrat.

Të gjithë ishin të bindur për nevojën e ndalimit të programit atomik të Sadamit, por atëherë si tani ekzistonte frika se pasojat ndërkombëtare do të ishin shumë të ashpra dhe dialogu me Egjiptin do të paralizohej.

Për shembull, Moshe Dayan, heroi i Luftës Gjashtë Ditore, kishte vënë veton për aq kohë sa ishte në krye të Mbrojtjes.

Kryeministri Menachen Begin me një grusht mbështetësish, përfshirë Ariel Sharon, ishte i sigurt se kjo ishte dritarja e fundit për të vepruar, përpara se aktivizimi i reaktorit të mund të sillte pasoja katastrofike nga një bombardim.

Nga pikëpamja ushtarake, aksioni ishte një sukses dhe Begin e bëri të qartë doktrinën që mban emrin e tij: Izraeli do të shkatërronte në mënyrë parandaluese çdo objektiv që përfaqësonte një kërcënim për ekzistencën e tij.

Avionët e drejtuar për në Osirak kishin në krahë yllin e Davidit, por oficerët iu drejtuan kullave të kontrollit në Aman dhe Riad në arabisht, duke u shtirur si aviatorë nga forcat lokale që kishin marrë rrugën e gabuar.

Sot këto truke nuk kanë më kuptim, si për shkak se radarët e zbulimit kanë evoluar dhe sepse Izraeli ka “luftëtarë të padukshëm” F35, me një version të quajtur Adir që është edhe më i avancuar se modeli amerikan.

Në muajt e fundit ata kanë kryer inkursionet më sekrete, duke synuar depot e Iranit në kufirin midis Sirisë dhe Irakut, të cilat shpërndajnë raketa për milicitë shiite në rajon.

Dhe ata ishin protagonistët e operacionit në Damask që shkatërroi konsullatën iraniane më 1 prill, duke vrarë gjeneralin Mohammad Reza Zahedi, kreun e Forcave Quds në vend.

Kjo është edhe arsyeja pse tufa e bombave të lëshuara të shtunën mbrëma shënjestroi aeroportin Nevatim, bazën F35 në zemër të shkretëtirës së Negevit.

Përgjigja do të jetë në dorën e tyre.

Luftëtari ka sistemet më të sofistikuara për të verbuar radarët kundërshtarë, të cilët izraelitët i kanë përsosur më tej.

Secila mban një bombë Spice 483 kilogramësh: ngarkesa shpërthyese është e njëjtë me pajisjet që ranë mbi Osirak, por ka dy pendë që e lejojnë atë të godasë nga mbi gjashtëdhjetë kilometra larg.

Planifikimi do të duhet të përballet vetëm me një kufi: F35-të kanë një rreze prej 2200 kilometrash, gjë që kërkon që ata të furnizohen me karburant gjatë fluturimit gjatë misionit.

Megjithatë, inxhinierët izraelitë kanë punuar për disa kohë në një tank shtesë që mbulon aeroplanin, pa modifikuar arkitekturën e fshehtë dhe rrit gamën e veprimit me një të tretën.

Interceptorët e vjetërsuar të Republikës Islamike nuk duken të aftë për t’i penguar dhe avionët e rinj Sukhoi 35 të premtuar nga Moska në këmbim të ndihmës në Ukrainë nuk kanë mbërritur ende, ndërsa furnizimi me raketa ruse kundërajrore S400 nuk është konfirmuar.

Gjashtë muaj më parë iranianët njoftuan se kishin radarë të aftë për të dalluar luftëtarët stealth dhe prej kohësh ka pasur zëra për kontakte me Korenë e Veriut për të marrë pajisje të këtij lloji.

Megjithatë, kundërmasat e instaluara në Nadir duhet t’i mbajnë ato larg.

Me pak fjalë, F35 mund të synojnë çdo objektiv strategjik ose simbolik.

Kategoria e parë përfshin instalimet e programit bërthamor, bunkerët në të cilët mbahen dronët dhe raketat dhe komandat e Gardianëve të Revolucionit.

Në të dytën mund të ketë anije ushtarake, antena radarësh, fabrika luftarake: pre që do të demonstronte aftësinë izraelite për të arritur kudo, pa shkaktuar një spirale hakmarrjeje ose pa provokuar zemërimin e Shtëpisë së Bardhë.

Marrë nga “Repubblica”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.