Duke ëndërruar për Sánchez, Brukseli mund të shkojë drejt një zgjimi të vrazhdë

A mundet kryeministri spanjoll Pedro Sánchez të jetë presidenti i ardhshëm i Këshillit Evropian?

Kjo është pyetja që zyrtarët dhe diplomatët evropianë kanë ngritur që nga njoftimi i befasishëm i tij se po konsideron të japë dorëheqjen si kreu i qeverisë së Spanjës.

Lajmi shkaktoi spekulime të ethshme në lidhje me të ardhmen politike të Spanjës, si dhe mbi shanset e Sánchez për të fituar një post të lartë në Bruksel.

Në një letër bombë me katër faqe, Sánchez shprehu irritim me sulmet e vazhdueshme ndaj familjes së tij nga gazetat dhe militantët e djathtë.

Natyra ekstreme e sulmeve, sipas tij, e kishte shtyrë atë të mendojë nëse udhëheqja e vendit ia vlente për telashet.

“Më duhet kohë për të reflektuar”, ka thënë Sánchez.

“Më duhet urgjentisht t’i përgjigjem një pyetjeje që vazhdoj t’ia bëj vetes: A ia vlen të qëndroj në detyrë pavarësisht nga balta nga e djathta dhe e djathta ekstreme?”

Brukseli po përgatitet të ndajë punët më të larta të BE-së pas zgjedhjeve të Parlamentit Evropian të qershorit.

Partitë politike që marrin më shumë vota do t’i parashtrojnë pretendimet e tyre për udhëheqjen e Komisionit Evropian, Këshillit Evropian, Parlamentit Evropian dhe krahut të politikës së jashtme të BE-së.

Socialistët, të cilët ka të ngjarë të mbeten grupi i dytë më i madh në Parlament, po shikojnë detyrën kryesore në Këshillin Evropian, aktualisht i mbajtur nga liberali belg Charles Michel.

Për Sánchez, lëvizja në Bruksel mund të dëshmojë një dalje të shkathët nga skena politike e thyer – dhe toksike – e Spanjës.

Imazhi publik i brendshëm i socialistit nuk ka qenë kurrë i mrekullueshëm dhe vendimi i tij i diskutueshëm për t’u dhënë separatistëve katalanas një amnisti të plotë për të siguruar mbështetjen e tyre për vazhdimin e mandatit të tij vetëm sa ka rritur pakënaqësinë publike.

Evropa thërret

Sánchez mund të mos jetë i popullarizuar në Spanjë, por ai është i pëlqyer në Bruksel dhe vlerësohet nga bashkëmoshatarët e tij evropianë.

Megjithatë, kjo nuk do të thotë se ai është i aftë për një punë të lartë.

Zyrtarët dhe diplomatët e BE-së janë të ndarë në një kandidaturë të mundshme të Sánchez.

Fillimisht, mbetet për t’u parë nëse dhe si do të largohet nga detyra dhe kush e merr përsipër në frontin e brendshëm.

Nëse Sánchez do të largohej nga Spanja, ekonomia e pestë më e madhe e Evropës, në një gjendje kaosi politik, kjo mund të njollosë apelin e tij në Bruksel.

Po ashtu ekzistojnë dyshime nëse Sánchez ka profilin e duhur për president të Këshillit Evropian.

Udhëheqësit e BE-së, të cilët do të vendosin se kush do të marrë vendin e punës, ka të ngjarë të preferojnë dikë në fund të karrierës së tyre politike – dikë të tillë si Herman Van Rompuy, ish-kryeministri belg, i cili ishte i pari që mbajti rolin dhe që u dëshmua të ishte një arbitër i matur për të ndërmjetësuar kompromise.

Michel, ndërkohë, është fajësuar për preokupimin e tij të perceptuar me ambiciet e tij dhe profilin ndërkombëtar.

“Ne kemi nevojë për një burrë apo grua të moshuar që nuk bën beteja në terren me Ursula von der Leyen dhe nuk e ka në mendje punën e tij ose të saj të ardhshme”, ka thënë një zyrtar i BE-së, i cili ka shprehur pesimizëm për 52-vjeçarin Sánchez.

Sánchez, i cili mori detyrën në vitin 2018 dhe fitoi një mandat të tretë si kryeministër vitin e kaluar, ngriti vetullat në Bruksel kur Spanja ishte në krye të presidencës së radhës gjatë gjysmës së dytë të vitit të kaluar.

Ai nuk ngurroi të përdorte fuqinë e tij të përcaktimit të agjendës në Bruksel për të çuar përpara qëllimet e brendshme, ndërkohë që disa diplomatë u mërzitën me shtytjen e tij për të njohur baskisht, katalanisht dhe galishte si gjuhë zyrtare të BE-së.

Një fushatë kjo, që ai filloi për të siguruar mbështetjen katalanase për kandidimin e tij të preferuar për të kryesuar parlamentin e Spanjës.

Dhe pastaj është Palestina

Mbështetja e hapur e Sánchez për shtetësinë palestineze mund të jetë gjithashtu një detyrim.

Është e paqartë nëse anëtarët e BE-së me lidhje të ngushta me Izraelin do të mbështesin një president të Këshillit që disa në qeverinë izraelite e shohin si një antagonist.

Të tjerë mund ta indinjojnë që ka ngarkuar BE-në me shefin e saj aktual dhe problematik të punëve të jashtme dhe mund të ngurrojnë të shohin një spanjoll tjetër në një post të lartë kaq shpejt.

Në fund të fundit, ka kaq shumë “por” në lidhje me marrjen e një posti të lartë në BE nga ai sa “spekulimet flasin më shumë për mungesën e kandidatëve midis socialistëve sesa për shanset aktuale të Sánchez”, sipas një diplomati të BE-së.

Emrat që janë aktualisht në listën e ngushtë socialiste për postin e Këshillit vijnë me të vërtetë me pikëpyetje serioze.

Ish-kryeministri portugez António Costa është ende nën hetim për lidhjen e tij të supozuar me një skemë influencimi, ndërsa kryeministrja daneze Mette Frederiksen është e papëlqyeshme për shkak të politikave të diskutueshme të imigracionit të qeverisë së saj, të cilat janë burim shqetësimi për liderët e tjerë socialistë.

Sánchez është gati t’i drejtohet kombit dhe të zbulojë nëse do të japë dorëheqjen.

Qytetarët spanjollë dhe diplomatët evropianë po përpiqen të deshifrojnë nëse kërcënimi i kryeministrit për dorëheqje është një manovër politike që synon të bashkojë të majtën kundër forcave të krahut të djathtë të vendit.

Apo nëse ai me të vërtetë po mendon të largohet.

Partia Popullore e qendrës së djathtë ka akuzuar kryeministrin se luan rolin e viktimës.

Letra e tij ndërkohë vjen me dy zgjedhje të mëdha në horizont. Më 12 maj do të zhvillohet një votim i menjëhershëm rajonal në Katalonjë, ndërsa një muaj më vonë spanjollët do të votojnë në zgjedhjet evropiane.

Ndaj spekulimet e tij në Bruksel mund të jenë jetëshkurtra.

Marrë nga “Politico”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.