Pretendimi i kryeministrit izraelit Benjamin Netanyahu se vrasja nga ushtria izraelite e shtatë punonjësve të World Central Kitchen në Gaza ishte “një incident tragjik” nuk bëri asgjë të çmuar për të zbutur frikën e kryeministrit të Spanjës, Pedro Sánchez.
As pohimi i tij se “kjo ndodh në kohë lufte”.
Sánchez, i cili ka qenë një nga kritikët evropianë më të hapur dhe këmbëngulës të mënyrës në të cilën Izraeli e ka ndjekur penalisht luftën e tij në Gaza pas mizorive terroriste të 7 tetorit, i përshkroi “shpjegimet e supozuara” të kryeministrit izraelit si “krejtësisht të papranueshme dhe të pamjaftueshme”.
Ai shtoi se Spanja po priste për një përshkrim të plotë dhe të detajuar të vrasjeve përpara se të vendoste “çfarë veprimi do të ndërmarrim në lidhje me qeverinë e kryeministrit Netanyahu”.
Vërejtjet e fundit të Sanchez janë një shembull tjetër se si disa nga anëtarët më të heshtur të BE-së e kanë gjetur veten të detyruar të flasin mes shqetësimeve se blloku është duke dështuar në përmbushjen e detyrave morale, politike dhe humanitare.
Teksa dënon “aktet tronditëse të terrorizmit” të Hamasit dhe duke pranuar të drejtën e Izraelit për t’u mbrojtur, Sánchez ka zemëruar qeverinë e Netanyahut duke e quajtur numrin e palestinezëve të vdekur “vërtet të padurueshëm”.
Dhe duke theksuar se përgjigja e Izraelit nuk mund të përfshijë “vdekjen e civilëve të pafajshëm, përfshirë mijëra fëmijë”.
Kryeministri socialist i Spanjës ka thënë gjithashtu se ai ka “dyshime të vërteta” nëse Izraeli është në përputhje me ligjin ndërkombëtar humanitar në ofensivën e tij në Gaza.
Sánchez ka thënë se veprimet e Izraelit në Gaza madje mund ta çojnë BE-në në debatin “nëse do të vazhdojmë me këtë marrëdhënie strategjike apo jo”.
Gjuha nga Irlanda, e cila perceptohet gjerësisht si zëri më pro-palestinez në BE, ka qenë në mënyrë të ngjashme.
Leo Varadkar e ka përshkruar sulmin si “hakmarrje e afërt”, ndërsa ministri i jashtëm, Micheál Martin, ka thënë se ishte jo-proporcional.
Disa diplomatë evropianë mendojnë se historia nuk do ta shikojë me mirësi prirjen e BE-së për të parë nga ana tjetër Izraelin dhe Gazën, kur blloku ishte shumë i përgatitur për të thirrur veprimet e Rusisë në Ukrainë.
Një burim i lartë diplomatik i tha The Guardian se pozicionet e forta të Spanjës dhe Irlandës mbi Palestinën kishin filluar të jepnin rezultat, duke shtuar se sa herë që Madridi dhe Dublini flisnin, vetmia e qëndrimit të tyre zbehej dhe të tjerët inkurajoheshin t’u bashkoheshin atyre.
Si Sánchez ashtu edhe ministri i Jashtëm i Spanjës, José Manuel Albares, janë të bindur se zgjidhja me dy shtete mbetet e vetmja përgjigje për krizën në Lindjen e Mesme.
“Nëse shikojmë në planin afatmesëm dhe afatgjatë, nëse nuk bëjmë diçka ndryshe nga mënyra se si kemi vepruar në dekadën e fundit, do ta shohim edhe një herë këtë spirale dhune. Dhe për ta bërë atë, ne kemi nevojë për një shtet palestinez të vërtetë dhe të vlefshëm,” u tha Albares gazetarëve në Bruksel.
“Kjo është arsyeja pse ne do të njohim shtetin e Palestinës”.
Albares vuri në dukje gjithashtu se njohja e një shteti palestinez ka qenë prej kohësh një angazhim kyç i politikës së jashtme për Partinë e Punëtorëve Socialiste Spanjolle (PSOE) të Sanchez.
Kryediplomati i BE-së, Josep Borrell, vetë ish-ministër i Jashtëm spanjoll, i ka bërë gjithashtu të qarta ndjenjat e tij kur bëhet fjalë për ofensivën e Izraelit në Gaza.
“Cilat janë zgjidhjet e tjera që ata kanë në mendje?” tha Borrell në janar. “Për t’i bërë të gjithë palestinezët të largohen? Për t’i vrarë? 25 mijë tashmë në Gaza, 70% gra dhe fëmijë. Sigurisht, mënyra e përpjekjes për të shkatërruar Hamasin nuk është ashtu siç po bëjnë ata, sepse ata po mbjellin urrejtjen për breza”.
Dublini ka kërkuar të bëjë kauzë të përbashkët me anëtarët me të njëjtin mendim dhe ka kalibruar deklaratat e tij për të nxitur, por jo për të përmbysur rrjedhën kryesore të politikës së jashtme të BE-së.
Si dhe u bashkua me Spanjën, Slloveninë dhe Maltën muajin e kaluar për të shprehur gatishmërinë për të njohur shtetësinë palestineze, ajo ka partnerizuar me Spanjën për të nxitur BE-në të rishikojë një marrëveshje tregtare të Izraelit mbi detyrimet e të drejtave të njeriut.
Javën e kaluar Irlanda njoftoi se do të ndërhynte në çështjen historike të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë të Afrikës së Jugut kundër Izraelit duke u përpjekur të zgjerojë përkufizimin e gjenocidit për të përfshirë bllokimin e ndihmës.
“Është e qartë se një popullatë e tërë po preket këtu jo vetëm nga bombardimet, por nga uria”, tha Martin për The Guardian.
“Ne kemi përjetuar urinë, ne e dimë se si është në psikikën tonë”, tha ai, duke përmendur fatkeqësinë e viteve 1840.
Martin e lidhi përgjigjen e Dublinit ndaj shkatërrimit në Gaza me një traditë të politikës së jashtme irlandeze për të frenuar disa armë, të tilla si municionet thërrmuese dhe promovimin e korridoreve humanitare në Siri, Etiopi dhe konflikte të tjera.
Martin tha se ai priste që politika e jashtme e Irlandës të mbetet e pandryshuar nën drejtimin e Simon Harris, i cili do të pasojë Varadkar-in si kryetar i detyrës javën e ardhshme.
‘Ne kemi punuar me Simon Harris për katër vitet e fundit në qeveri, kështu që nuk parashikojmë ndonjë çështje të madhe rreth përmbajtjes së politikës së jashtme”, tha ai.
Diplomatët dhe analistët irlandezë thonë se historia koloniale e Irlandës e ka predispozuar atë për të mbështetur nëntokën.
Ishte shteti i parë i BE-së që miratoi shtetësinë palestineze në vitin 1980.
Megjithatë, Irlanda përpiqet të mbetet brenda konsensusit të BE-së, sipas Niall Holohan, i cili shërbeu si përfaqësues i Irlandës në Autoritetin Palestinez nga viti 2002 deri në vitin 2006.
Izraeli ka akuzuar Dublinin se i ka dhënë ndihmë Hamasit, sulmi i të cilit më 7 tetor në Izraelin jugor shkaktoi luftën, por brenda vendit qeveria irlandeze është përballur me akuza se është shumë e butë ndaj Izraelit.
Partitë opozitare kanë shtyrë për dëbimin e ambasadorit izraelit dhe kanë propozuar një ligj që do të ndalojë shtetin irlandez të investojë në kompanitë që operojnë në vendbanimet ilegale izraelite, lëvizje të cilave qeveria ka rezistuar.
Aleatët e dikurshëm të Sánchez në partinë e ekstremit të majtë Podemos kanë qenë gjithashtu të çiltër në dënimin e tyre, duke akuzuar Izraelin për planifikimin e një “gjenocidi” kundër popullit palestinez dhe duke bërë thirrje që Netanyahu të sillet para Gjykatës Penale Ndërkombëtare për t’u përballur me akuzat për krime lufte.
Teksa zemërimi evropian dhe ndërkombëtar rritet, disa diplomatë fajësojnë ndarjen e vazhdueshme në bllok në mbështetjen e hershme të pakushtëzuar për Izraelin, dhënë nga presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, duke argumentuar se nuk do të ishte në kundërshtim nëse ajo do të kishte përmendur qartë detyrimin e Izraelit për të respektuar të drejtat e njeriut në mbështetjen e saj fillestare për të drejtën e vendit për t’u mbrojtur.
Gjashtë muaj më vonë, pritja për një ndryshim në status quo thjesht nuk është më një opsion për shumë njerëz.
“Nëse presim që 27 vendet anëtare të njohin Palestinën, do të presim përgjithmonë”, tha një diplomat i lartë.
Marrë nga “The Guardian”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
