Emirët tanë të dashur.
Titulli i një eseje të disa viteve më parë, 2016, tashmë shumë aktual.
Autorë ishin dy gazetarë francezë, Georges Malbrunot dhe Christian Chesnot.
Lufta në Siri ishte në kulmin e saj, Bashar al-Assad përdori të gjitha armët, madje edhe ato të ndaluara, për të masakruar rebelët.
Akuzat kundër monarkive të Gjirit, asokohe mbështetësit kryesorë të revolucionit sirian, vlejnë edhe për akuzat e autorëve për “asadizëm”.
Por hetimi dukej shumë përpara dhe skandali në zemër të demokracisë evropiane konfirmon të gjitha shqetësimet e tyre.
Aleanca mes Perëndimit dhe vendeve të Gjirit, që sheh Francën ndër protagonistët kryesorë, ka anën e saj të errët, të përbërë mbi të gjitha nga korrupsioni.
“Nga njëra anë është shkëmbimi i domosdoshëm – konfirmon Malbrunot – ndërmjet furnizimeve me energji dhe sigurisë, me Shtetet e Bashkuara si garantuesin suprem të vetë ekzistencës së Emirateve shumë të pasura, por të vogla, të kërcënuara nga Irani. Nga ana tjetër, një fluks gjigant investimesh drejt Europës, gjithnjë e më i errët”.
Është Katari, vendi me të ardhurat më të larta për frymë në botë, 70 mijë dollarë në vit.
Marrëdhënia me Francën është simbiotike.
Lulëzoi në vitet 1990, por ishte në vitin 2009, pas ndërmjetësimit të Katarit për lirimin e infermiereve bullgare të mbajtura robër nga Gaddafi, që presidenti Nicolas Sarkozy vendosi një traktat tatimor të përshtatur për Emirin e atëhershëm Hamad bin Khalifa al-Thani, duke përfshirë familjen dhe miq – pa tatime në burim.
Në praktikë, Franca u bë një parajsë fiskale për katariotët e pasur. Blerja është gjigante. Hôtel Lambert në Ile Saint-Louis, në zemër të Paris-it, kazinoja në Cannes, ka aksione në grupet kryesore të luksit, deri te perla, ekipi i futbollit PSG, i cili do të jetë një nga portat për të arritur në detyrën e Kupës së Botës.
Por trajtimi i privilegjuar shoqërohet me “vajtim” të politikanëve.
“Shumica e francezëve u ‘ujdisën’ nga Katari gjatë presidencës së Sarkozy-t”, shpjegon Chesnot.
Megjithatë, Doha financoi gjithashtu fushatat e laburistëve dhe konservatorëve britanikë në vitin 2015.
Ndërsa në Shtetet e Bashkuara depërtimi është kryesisht nga Emiratet dhe Arabia Saudite: Mohammed bin Salman mburrej se ai kontribuoi me 20 për qind të fushatës së Hillary Clinton në 2016.
Kjo, duke u bërë më vonë një nga aleatët më të ngushtë të Donald Trump.
Një shembull tjetër se si nuk ka ‘preferenca në terren’.
Importi është qëllimi, pra të ndikojë në shoqëritë perëndimore. Në të gjitha mënyrat.
Ata kanë mjaftueshëm. Katari dhe Emiratet kanë zhvilluar një strategji të pushtetit të butë, e cila ka si shtyllë “arsimimin, kulturën dhe sportin”, konfirmon Malbrunot.
“Ata kanë mjetet për të blerë pothuajse gjithçka: pikturat më të çmuara, klubet më prestigjioze, si Manchester City, por edhe politikanë. Kur ka një problem, një pengesë, reagimi i tyre mund të përmblidhet në një fjali: ‘Blije atë’. Rezultati është se klasa politike evropiane shpesh e ka të vështirë t’u rezistojë këtyre sirenave”.
Dhe nëse ende i shohim miliarderët me çallmë si “beduinë injorantë”, ata na perceptojnë si njerëz që blihen lehtësisht “për një libër çeqesh ose një Rolex”.
Ose para në një valixhe. Skandali që përfshin pronarin e PSG-së, Nasser al-Khelaïfi, është një shembull i kësaj. Të cilat pasojnë ato për ryshfet e FIFA-s apo financimin e xhamive ekstremiste.
Ndoshta kërcënimet më tinëzare vijnë nga fronti kulturor. Siç ka dokumentuar sërish Malbrunot në një ese tjetër, Qatar Papers, Doha është gjithashtu financuesi kryesor i imamëve pranë Vëllazërisë Myslimane, të cilët përhapën një vizion fondamentalist të Islamit në diasporat e vendeve arabe në Evropë.
Fytyra tjetër e errët e Emiratit. Aleanca me Vëllazërinë Myslimane vuloset duke mirëpritur liderin e tyre Jusuf al-Karadawi, i dënuar me vdekje në Egjipt dhe një refugjat në Doha që nga viti 1977, ku ai themeloi fakultetin e studimeve islame në Universitet dhe u bë më pas një nga fytyrat e Al-Jazeera në gjuhën arabe.
Emirati e mbrojti imamin e diskutueshëm xhihadist deri në vdekjen e tij më 26 shtator. “Zgjidhja është Kurani”, ishte motoja e tij. Sidomos kur lyhet me petrodollarë, mund të shtohet.
Marrë dhe përshtatur nga La Stampa për Albanian Post
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
