“Në Francë, socialistja ka prekur fundin, ndërsa e djathta është vetëm ideologji”

Studiuesi i mirënjohur i ekstremizmit politik dhe populizmit në Evropë, Cas Mudde, e ka cilësuar raundin e parë të zgjedhjeve franceze si jo më ekstremin ndonjëherë, por që preku zemrën e demokracisë liberale.

Në raundin e parë të zgjedhjeve presidenciale franceze, shumicën e votave i fituan dy favoritët, presidenti aktual Emmanuel Macron dhe populistja e djathtë, Marine Le Pen.

Jean-Luc Melenchon mbeti jashtë raundit të dytë, pasi ekipi i tij deklaroi se është e pamundur që ai të bëjë rokadë me Le Pen.

I katërti në radhë u rendit Eric Zemmour, me programin e tij të së djathtës ekstreme.

Por për, Cas Mudde-n këto zgjedhje kishin disa veçori.

Ai shkruan se e djathta ekstreme nuk është fituesja e madhe. Kjo pasi mbështetja e Zemmour-it është pjesërisht e dobët, duke pasur parasysh vëmendjen masive të medias për të, si dhe mbështetjen e tij nga e djathta kryesore.

Dhe 7% i tij për të djathtën ekstreme duhet parë në kontekstin e historisë kryesore të sotme, shpërthimit të plotë të Les Républicains, e djathta kryesore, e cila humbi 15% në krahasim me 2017-ën.

“Po ashtu, Macron ka humbur magjinë dhe vrullin e tij. Ndërkohë që ai shkatërroi sistemin e vjetër partiak, duke shkaktuar mosmarrëveshje, është e dyshimtë se si e arriti një riorganizim real”.

Kështu për të, shumica e votuesve mbështetën partitë antisistem dhe kjo jo domosdoshmërish anti-(liberale) demokratike, por gjithsesi antisistem.

Po ashtu rezultati për Mélenchon – sipas studiuesit – ishte i mirë, por është pothuajse i njëjtë si në 2017-ën, dhe vjen pas një rritjeje të madhe në javët e fundit.

Me fjalë të tjera, vetëm një pjesë e atyre votuesve janë vërtet “të tij”.

Por historia e vërtetë është shpërthimi i plotë i qendrës së majtë dhe qendrës së djathtë këtë herë.

Socialistja në vitin 2017 dhe Republikania këtë herë. Shpërthimi i PS-së dhe LR-së është padyshim i lidhur edhe me mungesën e kandidatëve të fortë dhe nuk ka nevojë të nënkuptojë fundin e dy partive.

Por Franca ka një sistem politik të ndryshëm, gjysmë presidencial, në të cilin liderët janë më qendrorë dhe më të rëndësishëm.

Prandaj, edhe pse ato mund të ringjallen pak në zgjedhjet parlamentare, kjo është më strukturore.

Për studiuesin, Franca është në përgjithësi një përzierje e çuditshme në perspektivë krahasuese.

Kësht ai thotë se në këtë pikë, ka vetëm dy forca të forta politike në Francë, e djathta ekstreme dhe Macron.

Njëri është një bllok ideologjik, me një organizim të fortë, tjetri një person i vetëm.

Të dy kanë treguar se kanë mbaruar.

Kjo mund të krijojë hapësirë ​​dhe energji për të ndërtuar një infrastrukturë të re të qendrës së djathtë dhe të qendrës së majtë, duke përfshirë partitë e reja. Të pandotur nga politikat dhe personat e dyshimtë të së shkuarës.

Ky kundërshtim midis një të djathtë të fortë ekstreme, ideologjikisht dhe organizativ, dhe një kampi të dobët liberal demokratik, në të njëjtat terma, nuk është unike për Francën, por është më e theksuar atje se në shumicën e vendeve të tjera.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.