NATO revolucionarizoi strategjinë ushtarake pas pushtimit rus të Ukrainës

Pushtimi i plotë i Ukrainës nga Rusia e ka shtyrë Organizatën e Traktatit të Atlantikut të Veriut (NATO) të rivendosë aftësitë e veta ushtarake në nivelet e kohës së Luftës së Ftohtë, si dhe të rishqyrtojë qasjen e saj për parandalimin në kufijtë e saj lindorë.

Kështu shkruhet në botimin e “The New York Times” nga Steven Erlanger, kryekorrespondent diplomatik në Evropë për gazetën amerikane.

Siç shkruan botimi amerikan, NATO po kalon nga koncepti i “parandalimit me hakmarrje” në “parandalim me mohim”.

Ndryshimi është transformues për një aleancë të karakterizuar prej dekadash nga letargji dhe vetë-dyshim, sipas Erlanger-it.

Pas përqafimit të kohëve të fundit të Finlandës neutrale nga aleanca, ajo përbën gjithashtu një tjetër pasojë të rëndësishme të paqëllimshme për presidentin rus, Vladimir V. Putin, të luftës së tij.

Në të kaluarën, teoria ishte se nëse rusët do të pushtonin, vendet anëtare do të përpiqeshin të qëndronin derisa forcat aleate, kryesisht amerikane dhe me bazë në vend, të mund t’u vinin në ndihmë dhe të hakmerreshin kundër rusëve në përpjekje për t’i larguar ata.

Por pas mizorive ruse në zonat që ajo pushtoi në Ukrainë, nga Bucha dhe Irpin në Mariupol dhe Kherson, shtetet kufitare si Polonia dhe vendet baltike nuk duan më të rrezikojnë asnjë periudhë të pushtimit rus.

Ata vërejnë se në ditët e para të pushtimit ukrainas, trupat ruse morën tokë më të madhe se disa vende baltike.

Për ta parandaluar atë, për ta penguar me mohim, do të thotë një revolucion në terma praktike: më shumë trupa të vendosura përgjithmonë përgjatë kufirit rus, më shumë integrim të planeve të luftës amerikane dhe aleate, më shumë shpenzime ushtarake dhe kërkesa më të detajuara që aleatët të kenë lloje specifike forcash dhe pajisje për të luftuar, nëse është e nevojshme, në vendet e paracaktuara.

Putin është ankuar prej kohësh për rrethimin dhe cenimin e NATO-s.

Por pushtimi i tij i Ukrainës e provokoi aleancën për të hequr frenimet e mbetura për numrin e shtuar të trupave perëndimore përgjatë kufirit të NATO-s me Rusinë.

Synimi është që forcat e NATO-s jo vetëm të jenë më të fuqishme dhe më të afta, por edhe më të dukshme për Rusinë, një element kyç i parandalimit.

“Debati nuk është më se sa është shumë”, nga frika se mos shqetësohet Moska, “por sa mjafton”, tha Camille Grand, deri vonë asistent sekretar i përgjithshëm i NATO-s për investimet në mbrojtje dhe tani me Këshillin Evropian për Marrëdhëniet e Jashtme.

Vendet e Evropës Qendrore dhe Lindore këmbëngulin se “nuk mjafton më të themi se jemi gati të frenojmë duke premtuar se do të ripushtojmë, por se duhet të mbrojmë çdo pëllëmbë të territorit të NATO-s që nga dita e parë”, tha Grand. “Nuk është në rregull të jesh nën kontrollin rus për disa muaj derisa të mbërrijë këmbësoria”.

NATO tani ka vendosur një batalion trupash shumëkombëshe në tetë vende përgjatë kufirit lindor me Rusinë.

Ai përshkruan se si të zgjerohen ato forca në fuqinë e brigadës në ato shtete të vijës së parë për të rritur parandalimin dhe për të qenë në gjendje të shtyjnë forcat pushtuese që nga fillimi.

Dhe gjithashtu po ngarkon mijëra forca të tjera, në rast lufte, të lëvizin shpejt në mbështetje, me plane të reja të detajuara për lëvizshmëri dhe logjistikë dhe kërkesa më të ashpra për gatishmëri.

Aleanca do të vendosë më shumë trupa nën kontrollin e drejtpërdrejtë të oficerit të lartë ushtarak të NATO-s, komandantit suprem të aleatit në Evropë, gjeneral Christopher G. Cavoli, i cili gjithashtu komandon forcat amerikane në Evropë.

NATO po përafron gjithashtu kërkesat e saj afatgjata nga aleatët me nevojat e saj aktuale operacionale.

Nëse në të kaluarën vendeve të NATO-s mund t’u kërkohet të dërgojnë disa forca ekspeditash të armatosura lehtë me helikopterë në Afganistan, për shembull, tani ato do të ngarkohen të mbrojnë vetë pjesë të veçanta të territorit të NATO-s.

Për Britaninë, vetëm një shembull, kjo do të thotë se ajo siguron më shumë forca të blinduara të rënda për të mbrojtur krahun lindor të NATO-s, edhe nëse qeveria britanike do të preferonte të vazhdonte të krijonte një ushtri më të lehtë, më ekspeditëse, që kërkon më pak para, më pak njerëz dhe më pak pajisje të rënda të kushtueshme.

Planifikimi në NATO është tashmë ndërhyrës, por do të bëhet më kërkues dhe specifik.

Ndryshimi në NATO filloi ngadalë në vitin 2014 pasi Rusia aneksoi Krimenë, duke ndezur kryengritje në Donbasin lindor.

Në samitin e tyre atë vit në Uells, aleatët e NATO-s ranë dakord për një objektiv për shpenzime ushtarake prej 2 për qind të prodhimit të brendshëm bruto deri në vitin 2024.

Për momentin, vetëm tetë nga 31 vende, duke përfshirë Finlandën, anëtare të re, e arritën këtë qëllim, por shpenzimet ushtarake kanë u rrit ndjeshëm, deri në 350 miliardë dollarë që nga viti 2014.

Marrë dhe përshtatur nga New York Times për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.