Udhëtimi me biçikletë në Mbretërinë e Bashkuar(MB) është armiqësor ndaj grave. Kjo vazhdon edhe pse Evropa, po dyfishon çiklizmin në planet e rimëkëmbjes post-Covid.
Çiklizmi nuk eliminon rrezikun e ngacmimit ose dhunës për gratë, por të paktën jep më shumë kontroll personal mbi rrugën, shpejtësinë dhe kohën e udhëtimit.
Siç thotë ekspertja e çiklizmit dhe dizajnit urban Tiffany Lam, “Kur unë u bëra çikliste në 2013, u ndjeva e çliruar nga ngacmimet në rrugë. Unë kurrë nuk isha aq e gjatë sa dikush të përpiqej të më ngacmonte. Mund të largohesha shumë më shpejt me dy rrota”.
Dëshmitë nga vendet e tjera tregojnë se gratë kanë më shumë gjasa të udhëtojnë me biçikletë sesa burrat. Kjo kur ka infrastrukturë mbështetëse të çiklizmit, të tilla si korsitë e biçikletave që janë të ndriçuara mirë dhe të ndara plotësisht nga trafiku.
Në Holandë dhe Kopenhagë, 55% e udhëtimeve me biçikletë bëhen nga gratë. Në Paris dhe Lisbonë, numri i çiklistëve femra është rritur me investimet e fundit në korsitë e mbrojtura të biçikletave dhe masa të tjera.
Megjithatë, shumë gra në Mbretërinë e Bashkuar mendojnë se çiklizmi nuk është “për ta”.
Sondazhi
Sondazhi i Sustrans Bike Life i vitit 2019-të zbuloi se 76% e grave në Mbretërinë e Bashkuar nuk çikojnë kurrë dhe vetëm 9% e grave bëjnë çiklizëm rregullisht.
Sondazhi gjithashtu zbuloi se 36% e grave që nuk bëjnë çiklizëm dëshirojnë të fillojnë. Ndërsa shqetësimi për rrezikun nga trafiku ishte arsyeja kryesore për mos pjesëmarrje të dhënë nga të gjithë të anketuarit që nuk bëjnë cikël, ishte një shqetësim në mënyrë proporcionale për gratë.
Ndërhyrjet për t’i bërë gratë t’i japin biçikletës shpesh përqendrohen në ndërtimin e besimit, sesa në hartimin e infrastrukturës ndryshe. Këto nisma përforcojnë rrëfimin se është sjellja e grave që duhet të ndryshojë, jo veprimet e burrave ose mënyra se si ne planifikojmë qytete, qyteza dhe rrugë tranziti.
Në vend të kësaj, ne duhet të ndërtojmë infrastrukturë çiklizmi që është në mënyrë të qartë feministe, e informuar nga këndvështrime të ndryshme dhe përfaqësuese. Strategjia e re e qeverisë për çiklizmin dhe ecjen, e lëshuar vitin e kaluar, demonstron një angazhim në dukje të mirëfilltë për të përmirësuar infrastrukturën e çiklizmit në të gjithë vendin dhe përshkruan disa hapa premtues – përfshirë shumë që ndoshta do të përfitonin çiklistet femra.
Por nuk përfshin asnjë analizë të rëndësishme të pabarazive gjinore (ose të tjera) që informojnë infrastrukturën tonë ekzistuese të çiklizmit, ose si të marrim parasysh nevojat e grupeve të ndryshme.
Rritja e çiklizmit në mbështetje të gruas
Zgjerimi i fundit i nismave miqësore për çiklizëm siç janë lagjet me trafik të ulët (LTN) është kritikuar për zvogëlimin e “mbikëqyrjes natyrore” nga trafiku. –Kjo duke i bërë gratë të ndjehen më pak të sigurta duke ecur në errësirë.
Por kjo krijon një kundërshtim të rremë midis çiklistëve femra dhe këmbësorëve, të cilët në të vërtetë kanë të njëjtën kërkesë të thjeshtë, për të qenë në gjendje të kthehen në shtëpi të sigurt. Kjo nuk duhet të jetë shumë për të kërkuar.
Është e vetëkuptueshme që hapësira publike nuk do të jetë me të vërtetë e sigurt për gratë pa një llogari shumë më të gjerë me strukturat gjinore të pushtetit dhe pabarazitë që kufizojnë jetën tonë. Por investimi në infrastrukturë që u siguron grave kontroll më të madh mbi sigurinë dhe lëvizshmërinë e tyre – në një shoqëri që njëkohësisht ua mohon ato dhe i fajëson ato që nuk mbrojnë veten – do të ishte një fillim i mirë.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
