Kharkivi, vija e kuqe e ofensivës së Putinit

Sido që të shihet, Kharkiv është një qytet i plagosur.

Pas katër muajsh sulmesh të pandërprera ajrore, qyteti i dytë i Ukrainës është i mbushur me ndërtesa të rrënuara me kryqe ngjitur me shirit në dritaret e tyre, të cilat tani janë bërë një tipar i vazhdueshëm i peizazhit urban.

I njohur për universitetet e shumta dhe ekonominë e fuqishme industriale, Kharkiv sot është bërë simboli më i fundit i vuajtjeve të shkaktuara nga pushtimi rus.

“Qyteti ynë mund të bëhet si Aleppo”, ka thënë kryebashkiaku Ihor Terekhov një muaj më parë.

Dyzet kilometra nga kufiri rus, në kryqëzimin e dy autostradave strategjike që shkojnë nga Lindja në Perëndim dhe nga Veriu në Jug, njëra prej të cilave lidh Moskën, nëpërmjet Rostovit në Don, me Krimenë, Kharkiv ka folur gjithmonë me fqinjin.

Themeluar në mesin e shekullit të XVII-të si një fortifikim anti-tatar, ai ishte një nga qytetet kryesore të Rusisë perandorake dhe midis viteve 1919 dhe 1934 ishte kryeqyteti i Ukrainës Sovjetike.

Megjithëse qyteti më vonë u bë rusishtfolës, kultura ukrainase lulëzoi në atë masë sa Stalini urdhëroi dëbimin e intelektualëve të shumtë.

Por mbi të gjitha, në kohën sovjetike, Kharkiv u bë një qendër e transportit, industrisë dhe shkencës, shtëpia e universiteteve kryesore teknike të vendit.

Në vitet 1930, aty shkencëtarët sovjetikë arritën për herë të parë të ndajnë atomin.

Në fillim të pushtimit, ish-presidenti rus Dmitry Medvedev lëshoi një kërcënim duke thënë se Kharkiv do të jetë rajoni i pestë që do të aneksohet. Më pas sulmi u zmbraps.

Me shpejtësi në fillim të vitit 2024, ukrainasit tani kanë frikë se Vladimir Putin dëshiron të hakmerret.

Kapja e Kharkivit dhe rajonit do të dëmtonte rëndë sigurinë energjetike të Ukrainës.

Pasojat ekonomike do të ishin më të rënda se ato të rënies së Donetskut apo Mariupolit.

Rajoni i Kharkiv është burimi i tretë më i madh i PBB-së së Ukrainës, pas Kievit dhe Dnipropetrovsk, dhe mban rezervat më të mëdha të gazit natyror në vend.

Me një sipërfaqe prej përafërsisht 350 kilometra katrorë dhe një popullsi prej rreth 1.3 milionë njerëz, Kharkiv ka afërsisht të njëjtin numër banorësh si Milano.

Është e lehtë të kuptohet pse analistët kanë frikë se beteja për Kharkiv mund të jetë më e përgjakshme e parë ndonjëherë në këtë luftë.

Bombardimet tani janë rend i ditës.

Rusia përdor një përzierje armësh, duke filluar nga raketat balistike dhe dronët deri te sasi të mëdha bombash me rreze të gjatë të hedhura në lagjet e banuara dhe infrastrukturën civile.

Objektivi i Moskës duket ta bëjë qytetin të pajetueshëm dhe t’i detyrojë qytetarët të largohen në funksion të një ofensive të re verore.

Thashethemet për një rrethim dhe evakuim të afërt po qarkullojnë në mediat sociale, shpesh të nxitura nga dezinformatat ruse.

Ditët e fundit është bërë shumë më e rrallë të takosh fëmijë në rrugë. Shumë familje u larguan për në Perëndim. Dhe fëmijët që mbeten janë të detyruar të ndjekin mësimet në metro të shndërruar në bunkerë ose të mbyllur nga distanca në shtëpitë e tyre.

Olha Kashyrina, bashkëthemeluese e një shtëpie botuese të specializuar për librat për fëmijë, i kalon mbrëmjet duke parë nga dritarja shkëndijat e zjarrit të artilerisë në horizont ndërsa luftimet i afrohen gjithnjë e më shumë shtëpisë së saj në lagjen Saltivka.

Olha mendon se vetëm rreth njëzet kilometra e ndajnë atë nga ushtria ruse, por ajo vazhdon të punojë dhe të jetë vullnetare për të ndihmuar njerëzit e zhvendosur të gjejnë strehim të përkohshëm.

Kharkiv nuk heq dorë.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.