Pesë pika kyçe të takimit mes Wang e Lavrov dhe një plan paqeje që Kinës, i volit shumë

“Unë jam i gatshëm të shkëmbej mendime me ju, miku im i dashur, për çështje me interes të përbashkët dhe mezi pres të arrijmë marrëveshje të reja”.

Kështu filloi takimi mes kryediplomatit kinez, Wang Yi dhe homologut të tij rus, Sergey Lavrov, në Moskë.

Ata të dy janë fotografuar shumë të buzëqeshur, teksa shtrëngojnë duart.

Carit të diplomacisë kineze i është kthyer shpina, sikur nuk e mbante dot të qeshurën nga një shaka e kolegut rus.

Megjithatë, ka pak për të qeshur, në një situatë në të cilën lufta në Ukrainë rrezikon një përshkallëzim të ri, pasi Moska ka pezulluar pjesëmarrjen e saj në traktatin START.

Wang shpreson të marrë disa lëshime nga Rusia për propozimin e paqes kineze, që do të paraqitet të premten. Megjithëse takimet e Wang me Lavrov dhe Vladimir Putinin, do të shërbejnë gjithashtu për të shtruar rrugën e vizitës së Xi Jinping në Moskë, e cila duhet të bëhet në pranverë, siç u njoftua tashmë në bisedën e fundit telefonike midis dy liderëve në fund të dhjetorit të kaluar.

Mbeten dyshime për konkretizimin e propozimit kinez, i cili sipas parashikimeve duhet të përmbajë mbi të gjitha përsëritjen e koncepteve të shprehura disa herë nga Xi dhe diplomacia e Pekinit që nga fillimi i pushtimit rus në Ukrainë.

Pesë, janë konceptet kyçe: Respektimi i sovranitetit dhe integritetit territorial, shqyrtimi serioz i shqetësimeve legjitime të sigurisë së të gjitha vendeve, respektimi i parimeve të kartës së Kombeve të Bashkuara, refuzimi i sanksioneve dhe refuzimi i përdorimit të armëve bërthamore.

Ukraina dhe Evropa i përmbahen konceptit të sovranitetit dhe integritetit territorial, duke shpresuar të shohin Kinën të luajë një rol më aktiv në përfundimin e konfliktit, duke mbrojtur të paktën kufijtë e para-pushtimit.

Por kur Pekini flet për “shqetësime legjitime të sigurisë së të gjitha vendeve”, ai i referohet mbi të gjitha Rusisë.

Po, sepse nga këndvështrimi kinez, konflikti u shkaktua mbi të gjitha nga mospërfillja e Shteteve të Bashkuara dhe Perëndimit për nevojat e Moskës. E njëjta retorikë e përdorur në frontin aziatik.

Mesazhi është i qartë: Nëse Kina ndonjëherë detyrohet të veprojë në çdo pikë tensioni (nga Tajvani në Detin e Kinës Jugore), ajo do ta bëjë këtë për të mbrojtur sigurinë e saj të injoruar dhe të rrezikuar nga Washingtoni duke hedhur “benzinë ​​në zjarr”.

Jo për armët bërthamore padyshim përfshin Rusinë para së gjithash, aq sa sot Ministria e Jashtme e Pekinit bëri të ditur se shpresonte për rifillimin e dialogut midis Washingtonit dhe Moskës për traktatin START.

Por edhe këtu, në këndvështrimin kinez, janë mbi të gjitha amerikanët ata që, duke dërguar armë në Kiev, pengojnë fillimin e negociatave të paqes dhe rrisin rrezikun e një përshkallëzimi të mëtejshëm.

Shkurtimisht, ndjenja është se më shumë se një propozim konkret për paqen për luftën në Ukrainë, dokumenti kinez mund të rezultojë të jetë një manifest programatik dhe përgjithësisht i zbatueshëm për situatat e krizës globale.

Nuk është për t’u habitur që koncept dokumenti i Iniciativës Globale të Sigurisë (GSI), projekti i ri diplomatik i nisur nga Xi vitin e kaluar, u publikua dje.

Një dokument që përmban të gjitha parimet e renditura nga Qeveria kineze në lidhje me Ukrainën, dhe që synon përsëritjen e asaj që përkufizohet si “hegjemonizëm” amerikan.

Qëllimi i Partisë Komuniste është të bindë botën, veçanërisht jugun global dhe vendet në zhvillim, se janë Shtetet e Bashkuara që sjellin destabilitet si në frontin e sigurisë, duke propaganduar një “mentalitet të Luftës së Ftohtë” dhe një “ndarje midis blloqeve”.

Dhe në frontin ekonomik me manovrat proteksioniste në tregti dhe mbi të gjitha në sektorin teknologjik.

Kina, përkundrazi, propozon veten si garantuese e stabilitetit dhe udhëheqëse e një koncepti holistik të sigurisë që vendos nevojat e të gjitha vendeve në të njëjtin nivel, pavarësisht modelit të tyre politik.

Është deklarata përfundimtare e pakalueshmërisë së modelit kinez të zhvillimit, jo e krahasueshme me atë të demokracive liberale.

Shkalla e konkretizimit të propozimit të paqes për Ukrainën do të varet nga çdo marrëveshje e arritur në Moskë me Lavrov dhe Putin.

Kina deri më tani është përpjekur të dalë nga një situatë e ndërlikuar, duke riformuar aktin e saj balancues që synon të mbajë së bashku dy nevoja.

E para: Për të thelluar marrëdhëniet me Rusinë, e konsideruar si një partner strategjik nga pikëpamja politike dhe gjithnjë e më i varur nga Pekini nga pikëpamja tregtare dhe teknologjike.

E dyta: Ruajtja e marrëdhënieve me vendet evropiane, përpjekja për t’u paraqitur si një fuqi e përgjegjshme dhe rëndimi i rifillimit të tregut kinez, gjë që është joshëse për të gjithë (përfshirë Italinë) përtej distancës (gjeo)politike.

Për Xi Jinping do të ishte e rëndësishme të arrinte negociatat e paqes në të ardhmen e afërt, sepse kjo do t’i lejonte Kinës të shmangte largimin nga zona gri dhe të bënte një zgjedhje të pamundur: të distancohet nga Rusia ose të humbasë Perëndimin krejtësisht.

Jo vetëm.

Për Xi, është e rëndësishme që nëse Moska nuk fiton, mund të mos humbasë, të paktën jo me zë të lartë.

Putini duhet të qëndrojë në postin e tij, për të shmangur fragmentimin e mundshëm të sistemit të pushtetit të një fqinji të jashtëzakonshëm dhe hapjen e pasigurive në marrëdhëniet dypalëshe.

Frika kineze, megjithatë, është se SHBA po përpiqet të nxisë atë ndarje midis demokracive dhe autokracive që mund ta çojë Kinën të gjejë veten brenda një logjike blloku që ajo gjithmonë është përpjekur ta shmangë.

Nëse do të ishte kështu, akrobacitë dhe paqartësitë nuk do të mjaftonin më. Në një mënyrë apo tjetrën.

Marrë dhe përshtatur nga Corriere della Sera, për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.