“Problemi nuk është aq shumë tani, por në vitin 2027”.
Bashkimi Evropian nis të vendosë thasë me rërë para dritareve.
Po përgatitet për të frenuar ngritjen përfundimtare të së djathtës ekstreme në Francë, pra fitoren e Marine Le Pen.
Por vështrimi i strukturës që ka drejtuar dhe organizuar gjithmonë institucionet komunitare është më shumë drejt zgjedhjeve presidenciale sesa zgjedhjeve politike të fund muajit.
“Ne duhet të sigurojmë – ky është arsyetimi që shoqëron diskutimet midis Komisionit, Këshillit dhe Parlamentit në këto orë – që Elysee të mos sulmohet nga sovranistët”.
Sistemi kushtetues përtej Alpeve, në fakt ruan kompetenca të gjera për Presidentin e Republikës edhe në prani të një Parlamenti me ngjyrë tjetër.
Për më tepër, për dy vjet qeveria e Parisit ka vazhduar pa shumicë, duke përdorur vazhdimisht nenin 49.3 që lejon miratimin e ligjeve me një lloj çështje besimi që nuk kërkon votim.
Megjithatë, frika se situata “post-Macron” do të jetë dramatike është me të vërtetë një drithërimë që mbërthen shumë prej klasës sunduese të Brukselit.
Nuk është rastësi që thonë se, kur qarkulloi zëri se presidenti francez mund të japë dorëheqjen në rast të rezultateve negative në votat e 7 korrikut, u nxitua për të kërkuar informacione dhe siguri.
Për të bërë thirrje për qetësi drejt Elysee.
Vetë presidentja në largim e Komisionit, duke përgatitur takimin e djeshëm me Macron, kishte analizuar këtë hipotezë, duke u përgatitur për t’i kërkuar liderit francez “të mos japë dorëheqjen në asnjë rast”.
Është e qartë, se një kthesë lepeniste në zgjedhjet presidenciale do t’i jepte një goditje BE-së dhe për këtë arsye në tre vitet e ardhshme unioni do të përpiqet të ndihmojë Francën të dalë nga ky bllokim i mundshëm.
Në të njëjtën kohë, synimi është mbyllja e liderëve të komunitetit.
“Fatmirësisht institucionet tona janë solide – është arsyetimi – dhe ka ende një shumicë të qartë pro-evropiane”.
Shifrat nga Dhoma Evropiane janë të qarta: pa popullaritet dhe socialistët nuk është e mundur të gjejnë zgjidhje.
Në tabelën e shahut të “votave shtesë” që duhet të forcojë mazhorancën PPE-PSE-Rinovo, vihet re një lëkundje mes kontributit të të Gjelbërve dhe atij të delegacioneve italiane dhe çeke të konservatorëve të ECR.
Të dyja zgjidhjet kanë kundërindikacione: e para mund të irritojë disa nga Partia Popullore, të cilët gjithashtu nuk e shohin me sy të mirë mundësinë konkrete që delegacioni për “Marrëveshjen e Gjelbër” të diskutueshme t’i besohet socialistit spanjoll Ribeira.
E dyta mund të shqetësojë një përqindje të lartë të socialistëve dhe liberalëve.
Megjithatë, ekziston një fije e padukshme që mund ta lidhë këtë negociatë me Elysee dhe zgjedhjet që do të mbahen vitin e ardhshëm në Gjermani.
Tashmë është e qartë se në vitin 2025 udhëheqja e qeverisë gjermane do të bjerë në duart e CDU-së, por ajo nuk do të ketë vende të mjaftueshme për të formuar një ekip në mënyrë të pavarur.
Kujt do t’i drejtohen votuesit për të mbajtur jashtë neo-nazistët e AfD? Ndoshta për SPD-në. Por a do të mjaftojë? Askush nuk e përjashton që edhe kancelaria e ardhshme të detyrohet në një koalicion me të Gjelbrit, duke përsëritur kështu skemën e Brukselit.
Prandaj, deri në vitin 2027, unioni do të përpiqet të vendosë të gjitha pozicionet e forcës.
Edhe në këtë periudhë tranzicioni, të gjitha emërimet në lidhje me administratën e lartë të Brukselit dhe vendimet në lidhje me luftën në Ukrainë po vazhdojnë.
Një mënyrë për të shmangur frikën nga tërmeti i mundshëm francez, por edhe për të bërë të qartë se procesi i integrimit po ecën përpara.
Me një element shtesë që po lëkundet dhe po nervozon të gjitha 27 qeveritë aktuale, përfshirë atë italiane.
Paqëndrueshmëria franceze po trondit tregjet financiare. Dhe tensioni reflektohet në vendet më të dobëta dhe jo në Paris.
Marrë nga “La Repubblica”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
