Në futboll ‘gjeneratat e arta’ shpesh dështojnë

Skuadrat që lulëzojnë në turnetë ndërkombëtare të futbollit nuk janë gjithmonë më të talentuarat. Për të ngritur një kupë, vendet duhet të menaxhojnë talentin me aftësinë për të përballuar peshën e pritshmërisë nga tifozët. Për skuadrat që mendohet se përmbajnë një “brez të artë” lojtarësh të talentuar, presioni mund të bëhet i patolerueshëm. Mendoni për Belgjikën.

Për një dekadë, belgët duhej të jetonin me etiketën e gjeneratës së artë. Të bekuar me një grup të jashtëzakonshëm lojtarësh që u rritën në të njëjtën kohë, ata u vlerësuan në vitin 2015 si kombëtarja më e mirë në botë, edhe pse vendi ka një popullsi prej më pak se 12 milionë banorë. Ata e mbajtën atë renditje me ndërprerje deri në vitin 2021. Yjet e tyre, duke përfshirë Eden Hazard, Vincent Kompany, Kevin de Bruyne, Romelu Lukaku dhe Thibault Courtois, u mbështetën nga shokët e skuadrës që luanin për klube elitare nga të gjitha ligat evropiane.

Megjithatë, megjithëse futbollistët e artë të Belgjikës u afruan në Kupën e Botës në 2018, duke humbur në gjysmëfinale, kishte ende një ndjenjë zhgënjimi. Dhe kjo vetëm u rrit. Skuadra u eliminua në çerekfinalet e Kampionatit Evropian të vitit 2021 (“Euro 2020”) dhe nuk arriti të kalonte as fazën e grupeve të Kupës së Botës në vitin 2022.

Lojtarët jashtëzakonisht të talentuar ishin ende aty, por rasti dukej se kishte ardhur dhe ikur. Në Euro 2024 në vazhdim, mbetjet e asaj gjenerate humbën ndeshjen e tyre hapëse ndaj Sllovakisë. Pas fitores së tyre kundër Rumanisë (2-0), ata u përballen me një ekip ukrainas, që humbi ndeshjen e parë 3-0, por barazuan pa gola.

Problemi tani është se ata janë plakur të gjithë së bashku, nga “brezi i artë” te “pleqtë e artë”.

Njëmbëdhjetë nga skuadra për Kupën e Botës më të fundit ishin 30 ose më shumë.

Eden Hazard, edhe atëherë në rënie, e pa 2018-ën si mundësinë që u humb. Tani ai është pensionuar nga futbolli.

De Bruyne i Manchester City-t, i pyetur nëse Belgjika do të fitonte më në fund në 2022, e shprehu shkurt: “Nuk ka asnjë shans. Ne jemi shumë të vjetër”. Dy vjet më vonë, edhe pse e freskuar disi, Belgjika është ende e varur nga de Bruyne dhe Romelu Lukaku për t’i mbajtur ata në garë.

Pavarësisht nga numri i mirë i lojtarëve të rinj, pikëllimi për të lëvizur nga ai brez i artë po rezulton i vështirë.

Një nga aplikimet e para të njohura të termit “gjeneratë e artë” në futboll ishte për kampionët e botës U-20 të Portugalisë në fund të viteve 1980 dhe fillim të viteve 1990. Por ishte në lidhje me një grumbullim pak më të vonë të lojtarëve nga i njëjti vend, që përfshinte Rui Costa, Luis Figo dhe një shumë të ri Cristiano Ronaldo.

Ashtu si belgët, ata shkëlqyen shumë për disa vite: finalistët e mposhtur në Euro 2004; gjysmëfinaliste në Kupën e Botës dy vjet më vonë. Por, si me Belgjikën, kishte një ndjenjë se ky ishte një grup lojtarësh që nuk e kuptonin plotësisht potencialin e tyre, sepse shpresat te ata ishin kaq të mëdha. Ishte një skuadër më pak e lartësuar (edhe pse me Ronaldo-n) që në fakt ngriti një trofe fituesi, në Euro 2016.

Asnjë ekip me një brez të artë lojtarësh, megjithatë, ndoshta nuk e ka njollosur konceptin aq shumë sa Anglia. Skuadra për Kupën e Botës në 2006 në Gjermani përmbante disa nga lojtarët më të famshëm në botë, duke përfshirë Wayne Rooney, David Beckham, Frank Lampard, Steven Gerrard, Rio Ferdinand dhe John Terry. Por, pasi dominuan në fazën e grupeve, ata u eliminuan në çerekfinale nga ata djemtë e tjerë të artë portugez. Anglia nuk arriti as të kualifikohej në Kampionatin Evropian dy vjet më vonë.

Duke folur në prag të Kupës së Botës në vitin 2014, Ferdinand reflektoi se të cilësuarit si brezi i artë “rriti pritshmëritë”. “Njerëzit”, tha ai, “prisnin që ne të fitonim trofe…”.

Në vitin 2017, Pep Guardiola, i konsideruar gjerësisht si trajneri më i mirë në botë, e kishte të pakuptueshme që një ekip i bekuar me “Lampard, Carrick, Scholes, Gerrard, Terry, Ferdinand nuk ishin në gjendje të bënin diçka më shumë”.

Anglia mund të jetë sërish në rrezik për të dështuar për ta kthyer talentin që ka në dispozicion në sukses. Trajneri i skuadrës, Gareth Southgate, është afruar dy herë, duke humbur në gjysmëfinalen e Kupës së Botës në 2018 dhe duke u mundur me penallti në finalen e Euro 2021 të vonuar nga Covid në “Wembley”. Por në Kupën e Botës më të fundit në vitin 2022, Anglia humbi në çerekfinale nga Franca.

Edhe një herë flitet për një brez të ri të artë të zbukuruar nga talentet e rinj si i shquari Jude Bellingham, një kampion evropian me Real Madrid-in në moshën 20-vjeçare dhe Phil Foden, 24-vjeçari lojtar i vitit në Premier League.

Anglia arriti në fazën eliminatore të garës, por pas një fitoreje të mundimshme ndaj Serbisë dhe dy barazimeve jo shumë mbresëlënëse me Danimarkën dhe Slloveninë. Dhe, kjo gjeneratë e fundit e artë mund të ketë sërish fatin e asaj të mëparshme.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.