Forca e Afrikës: Rritja, lëndët e para dhe një klasë e mesme e madhe sa në SHBA

Emri Transsion thotë asgjë për shumë italianë.

Kjo markë kineze e telefonave celularë ka hyrë në pesëshen e parë, ndër pesë kryesoret në planet, falë një bumi në shitjet e telefonave të saj celularë në Afrikë.

Nuk ka mungesë të talenteve vendase pas disa historive të suksesit: supermarketet e reja dhe zinxhirët e dyqaneve komode që pushtojnë kontinentin, emra si Quickmart, Kazyon, Marketsquare.

Bumi në tregtinë digjitale afrikane kalon përmes Jumia (Amazon lokal) dhe një mori aplikacionesh të tjera digjitale që nuk kërkojnë kompjuter, mund të aktivizohen në telefonin celular.

Pas këtyre anekdotave fshihet një realitet që na shpëton.

“Klasa e mesme me fuqi konsumatore sipas standardeve ndërkombëtare” përbëhet nga 330 milionë njerëz në Afrikë.

Ata janë vetëm një e katërta e popullsisë. Por janë ekuivalenti i të gjithë banorëve të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Një vështrim i ri në Afrikë është kushti që samiti ndërkombëtar i nisur në Romë të jetë i suksesshëm.

Në Itali shumë shpesh flitet për kontinentin si një vrimë e zezë fatkeqësie dhe dëshpërimi ku dalin vetëm lajme fatkeqe për emigrantët, varfërinë, thatësirën, luftërat civile.

Por kjo të shkëput nga ajo që po ndodh atje.

Një intelektual i madh afrikan që ndërroi jetë para kohe, Kenyani Binyavanga Wainaina, drejtoi një satirë therëse kundër katastrofës sonë, të titulluar “Si të shkruajmë për Afrikën?”.

Ai bëri shaka duke thënë se “asnjëherë mos e vendosni një afrikan të lumtur në kopertinë. Përdorni imazhe të kallashnikovëve, individë të kequshqyer që u duken brinjët me gjoksin e zhveshur”.

Për t’i shpëtuar karikaturës, gjëja e parë që duhet njohur është diversiteti i Afrikës.

Ka një sipërfaqe që tejkalon SHBA-të, Kinën dhe Indinë së bashku.

Ka popullsinë më të re në planet dhe urbanizimin më të shpejtë. Kjo e dhënë e fundit është thelbësore për të përmbysur narrativën aktuale mbi apokalipsin demografik.

Pjesa më e madhe e “eksodit biblik” është në fakt një lëvizje masive brenda vetë Afrikës, nga fshatrat në qytete.

Fenomeni pozitiv: kalimi nga bujqësia në ekonominë urbane shoqërohet me rritje të të ardhurave dhe rënie të natalitetit.

Duke u nisur nga nivele shumë të ulëta, konsumatorët afrikanë sot janë ndër ata, fuqia blerëse e të cilëve po rritet më shpejt.

Afrika nuk është një komb, është premisa tjetër themelore për të shpëtuar veten nga përgjithësimet dhe banalitetet.

54 shtetet e saj sovrane përmbajnë gjithçka: nga tragjeditë deri te rastet e virtytshme.

Fakti që ekonomitë më të mëdha në kontinent nuk janë më efikaset mund të kontribuojë në perceptimin negativ.

Nigeria ka probleme serioze sigurie, Afrika e Jugut po zhytet në korrupsion për shkak të një klase sunduese që tradhton kujtimin e Nelson Mandelës, Egjipti shmang falimentimin vetëm falë ndihmës nga Fondi Monetar dhe kryeqyteti saudit, Etiopia, ka ndikuar në lulëzimin e saj me një rikthim në konfliktet etnike.

Gjetkë nuk mungojnë situatat pozitive.

Senegali, Benini, Ruanda, Kenia, Uganda dhe Tanzania kanë spikatur ndër ekonomitë më vitale kohët e fundit.

Në veri të Saharasë, bie në sy rasti i Marokut, një vend që ka arritur të shtojë një strukturë të vlefshme industriale dhe infrastrukturë të rëndësishme logjistike në profesionin e tij tradicional turistik.

Të kuptosh diversitetin nuk do të thotë të nënvlerësosh problemet.

Një pjesë e vendeve afrikane janë prekur nga “luftërat fetare”, me lëvizjet xhihadiste islamike ndër më të dhunshmet në botë, dhe nga ana tjetër një rritje e fortë e të ashtuquajturës “feja e suksesit”, një fenomen interesant sepse në mënyrën e vet mund të nxisë një kulturë sipërmarrëse.

Fakti që Afrika zotëron 30% të të gjitha lëndëve të para të nevojshme për tranzicionin pas karbonit krijon një variant tjetër të Afrokalipsit.

Dëgjohet të flitet për një përleshje të re për Afrikën nga fuqitë e mëdha, një term që u krijua në lidhje me Konferencën e Berlinit të viteve 1884-8 , e cila ndau kontinentin midis perandorive evropiane.

Çka po ndodh sot është shumë ndryshe, ndodh nën shenjën e protagonizmit të vetë afrikanëve.

Problemi i vërtetë është se klasat sunduese të kontinentit janë kryesisht të mbushura me një vizion anti-perëndimor dhe kjo favorizon përparimin e subjekteve të tjera: jo vetëm Kinës, por Indisë, Arabisë Saudite, Turqisë.

Ndërkohë, samiti i Romës mund të kontribuojë në një përmbysje të trendit.

Marrë nga “Corriere della Sera”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.