Ndërsa drama arriti në përfundimin e saj, Erling Haaland nuk ishte aty ku donte të ishte. Numri “9” i Manchester City-t, ekzekutuesi i rregullt i penalltive dhe fituesi i Këpucës së Artë, ishte jashtë fushës, i paaftë për të ndryshuar asgjë pasi nata e tij u shndërrua në një provë personale.
Ai qëndroi, në pjesën më të madhe, vetëm pas linjës së zëvendësuesve të City-t, trajnerëve dhe stafit që ishin mbledhur, krah për krahë, pranë anës së fushës për të parë gjuajtjen e penalltive kundër Real Madrid-it.
Herë pas here, Haaland lëvizte përpara për t’u bashkuar me linjën, duke kërcyer lart e poshtë, duke bërtitur fjalë inkurajimi. Por më pas ai do të ndahej sërish, duke shfaqur të gjitha simptomat e një futbollisti që nuk po shijonte përzierjen e stresit dhe pafuqisë: kokën poshtë, duke ecur me ankth, duart e futura thellë në xhepat e bluzës së tij sportive.
Në fund të fundit, këto janë netët kur lojtarët elitë, lojtarët e vërtetë, prej të cilëve Haaland është padyshim një, duan të na kujtojnë pse, në nivelin më të lartë, ata zakonisht lulëzojnë. Kur nxehtësia e betejës ngrihet në mënyrë të rrezikshme, afër e patolerueshme, ata lojtarë janë ata që, më shpesh, vijnë në vetvete.
Vetëm shikoni kontributin e Jude Bellingham në ndërtimin e golit të parë nga Rodrygo dhe një prekje për të vendosur sulmin vendimtar. Bellingham e ndoqi atë pjesë të madhështisë duke shënuar penalltinë e dytë të Real Madrid-it.
Nga ana tjetër, Haaland kishte vetëm 21 prekje të topit përpara se të zëvendësohej në minutën e 90-të. Ai përfundoi pesë pasime, gjë që duket pothuajse e papranueshme duke pasur parasysh vëllimin e madh të presionit të City-t. Gjithsej, City grumbulloi 846 pasime, por asnjë nuk erdhi nga Haaland deri në minutën e 37-të.
Ai pati pesë goditje, megjithëse vetëm një në portë, dhe pati një goditje me kokë në pjesën e parë që goditi traversën. Pra, nuk do të ishte e vërtetë të thuhej se Haaland nuk e kërcënoi kurrë portën e Madrid-it. Por Pep Guardiola u tregua i saktë kur tha se City kishte “luajtur jashtëzakonisht në të gjitha repartet”.
Gjatë të dy ndeshjeve, Haaland arriti dy goditje në portë dhe humbi posedimin më shumë herë, 14, sesa numri i rasteve, 11. Ishte e rrallë ta shihje atë kaq të paefektshëm dhe tifozët e City-t mund të kishin pritur më mirë kur, në pjesën më të madhe, ata janë mësuar me një version tjetër të Haaland.
Në bilbilin e fundit, kjo nënkuptonte se Haaland u reduktua në rolin e lojtarit kryesor. Lojtari i parë që iu afrua ishte Bernardo Silva, duke e puthur portugezin në anën e kokës dhe duke i ofruar çdo fjalë ngushëlluese që mund të thoshte për një nga dy lojtarët e City-t, penalltitë e të cilëve u pritën.
Haaland i bëri një ngushëllim edhe të dytit, Mateo Kovacic, dhe më pas u kthye te Bernardo për ta ndjekur atë jashtë fushës me një krah rreth shpatullës së tij. Kur një ekip televiziv erdhi shumë afër, Haaland e shtyu kamerën për të kursyer shokun e tij të skuadrës nga ndërhyrjet mediatike.
Guardiola shpjegoi më pas se Haaland kishte kërkuar të “dalë” nga loja, që do të thotë se sulmuesi ndihej sikur nuk kishte asgjë për të dhënë për kohën shtesë. E njëjta gjë, sipas menaxherit të City-t, zbatohej për Kevin de Bruyne, i cili u zëvendësua në minutën e 112-të, që do të thotë se City shkoi në penallti pa dy lojtarët që do të kishin qenë bastet e tyre më të sigurta për të mposhtur Andriy Lunin, portierin e Real Madrid-it.
Haaland ka shënuar 42 nga 47 penalltitë e tij në karrierë, De Bruyne ka nëntë nga 11. Askush prej nesh nuk do ta dijë nëse prania e tyre mund të kishte ndryshuar diçka, por është joshëse të mendosh se mund të kishte ndryshuar. Kovacic, për një, mund të ishte hequr nga lista e City-t prej pesë penalltive.
Fatkeqësisht për City-n, dy lojtarët në fjalë kanë pasur probleme me dëmtimet këtë sezon dhe, nga pikëpamja fizike, ndoshta i kapi në kohën e gabuar.
Nëse po, ndoshta mund të pyetet pse Guardiola filloi me ta të dy në fitoren 5-1 kundër Luton Town që ra në mes të dy ndeshjeve të kësaj çerekfinale. A mund të ishin pushuar kundër ekipit të 18-të të Premier League?
Gjithsesi, diçka nuk shkoi në rregull me Haaland, edhe nëse çështja mbetet se është e vështirë të jesh shumë kritik ndaj një sulmuesi që ka grumbulluar 83 gola në dy sezonet e tij të parë me ngjyrat e City-t.
Haaland, na thuhet vazhdimisht, nuk po kalon një sezon kaq të mrekullueshëm dhe ndoshta kjo është e vërtetë, në një farë mase, në kontekstin e vitit të tij të parë të thyerjes së rekordeve në Manchester. Por më pas, shikoni modelet e tij të shënimeve dhe është një kujtesë se ai ka 31 gola këtë sezon.
Në të njëjtën kohë, nuk ka dyshim se ai po kalon një periudhë të vështirë dhe të turbullt dhe, në formën aktuale, nuk është e lehtë të gjesh magjinë e çmuar që e ndihmoi atë të zhdukte kaq shumë mbrojtje sezonin e kaluar.
Roy Keane shkoi shumë larg, siç ndodh shpesh, kur e përshkroi Haaland së fundmi si një lojtar i Ligës së Dytë. Një vlerësim më i saktë është se Haaland është një golashënues i madh, një nga më të mëdhenjtë, me sa duket,por jo gjithmonë një futbollist i madh për sa i përket aspekteve të tjera të lojës së tij. Ka papërsosmëri. Po, e mira e tejkalon qartë të keqen, por ai nuk dëshiron që këto shfaqje periferike të jenë një temë e përsëritur, veçanërisht në rastet që tërheqin vëmendjen e gjithë botës së futbollit.
Një analizë më e afërt tregon se ai nuk ka shënuar në katër ndeshje kundër Real Madrid-it. Ai kurrë nuk ka arritur më të mirën ndaj Antonio Rudiger në veçanti dhe, në një nivel më të gjerë, Haaland nuk ka shënuar në një gjysmëfinale apo finale për fituesit e trefishtë.
Mund të ndihet si një zgjedhje, por me siguri lojtarët e mëdhenj kanë për qëllim të formësojnë lojërat e mëdha. Ky ishte më i madhi nga të gjitha për City-n këtë sezon dhe pjesa më e mirë e natës së Haaland-it erdhi para fillimit kur atij iu dhurua këpucët e arta për përfundimin si golashënuesi kryesor në kompeticionin e vitit të kaluar.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
