Assange: Hackeri libertarian filo Putinian, parabola e pafundme e Julianit

Nga një ikonë e lirisë së informacionit, te snajperi digjital i Vladimir Putinit, dhe më në fund një viktimë e dhembshur aq sa të meritonte një rrugëdalje nga sprova gjyqësore dhe një lloj faljeje nga drejtësia e frikshme amerikane.

Është shëmbëlltyra e Julian Assange, i cili kthehet në Australi si një njeri i lirë pasi ka luftuar për më shumë se një dekadë kundër ekstradimit në Shtetet e Bashkuara me akuza për spiunazh.

Një parabolë e bërë me lartësitë, uljet dhe përkuljet, arratisjet dhe burgosjet, internimet në zyrat diplomatike dhe betejat ligjore të humbura dhe të fituara.

Emri i Assange është i lidhur ngushtë me atë të Wikileaks, krijimit të tij, faqes së rrjedhjeve të lajmeve, sekreteve shtetërore, operacioneve në hije dhe intrigave të pallatit.

E regjistruar në vitin 2006, ajo filloi aktivitetin e saj vitin më pas, duke nxjerrë në dritë skandale dhe keqbërje që vunë në vështirësi qeveritë në mbarë botën.

Por janë SHBA-të që bëhen “wiki-target” i vërtetë, objektivi i privilegjuar.

Fillimisht me botimin e manualit për rojet e burgut të Guantanamos dhe më pas me masakrën e kryer nga një helikopter Apache që fluturonte mbi Bagdad kundër terroristëve të dyshuar, të cilët në të vërtetë ishin civilë të pambrojtur.

Videoja titullohet “Vrasje kolaterale”, një lloj pike pa kthim për informacionin, por edhe për Assange.

Që atëherë e tutje Wikileaks ishte një vërshim dokumentesh që vërtetonin krimet dhe keqbërjet e kryera nga amerikanët në Irak dhe Afganistan.

Dhe të cilat shohin dritën falë punës së përbashkët me disa gazeta prestigjioze si New York Times, Guardian, Der Spiegel, Le Monde dhe El Pais.

Më 28 nëntor 2010, u përurua “Cable-Gate”, e shenjtëroi programuesin australian si një ikonë të lirisë së shprehjes dhe armikun më të keq të “shtetit të thellë”.

Aleatët si Berlusconi, Sarkozy dhe Merkel zbuluan se po spiunoheshin nga Uashingtoni, liderë të tjerë u gjendën përballë dosjeve të pamëshirshme ndaj tyre.

Rrjedhja u bë e mundur falë një ushtari amerikan, Bradley Manning (Chelsea Manning, pas operacionit për ndryshimin e seksit), i cili i përcolli Assange 700 mijë dokumente të klasifikuara.

E dënuar me 35 vjet, ajo u lirua nga burgu në vitin 2017, pasi ish-presidenti i Shteteve të Bashkuara, Barack Obama, vendosi t’ia zbusë dënimin.

Megjithatë, problemet ligjore fillojnë për Assange, jo për shkak të publikimeve të tij të paskrupullta, por për shkak të një akuze për ngacmim seksual që vjen nga drejtësia suedeze.

Ai u strehua në Londër për të shmangur ekstradimin, në vitin 2012 kërkoi dhe mori azil politik në ambasadën e Ekuadorit, një kafaz i praruar në të cilin qëndroi deri në vitin 2019, kur u arrestua nga autoritetet angleze nën kryesinë e Boris Johnson dhe – duket – nën presionin e presidentit amerikan Donald Trump, i cili e konsideron kapjen e Assange një prioritet për sigurinë kombëtare.

Akuzat për të qenë njeri në shërbim të Moskës u rritën një vit më parë, kur ai drejtoi hetimet kundër Hillary Clinton-it, në mes të fushatës zgjedhore të 2016-ës në SHBA, që tregonin se si liderët e Partisë Demokratike fshehurazi e favorizuan atë kundër rivalit kryesor Bernie Sanders.

Trump është ai që përfiton nga kjo duke fituar zgjedhjet, por në atë pikë Assange kalon nga një ikonë e lirisë së informacionit në “snajper digjital” të Putinit.

Të njëjtat media (kryesisht liberale) që e kishin nxjerrë në plan të parë po i kthenin shpinën duke e etiketuar si shpërndarës të “fake news”.

Që nga viti 2019, Assange është i burgosur në burgun e sigurisë maksimale të Belmarsh-it, i ashtuquajturi “Guantanamo e Londrës”, në pritje për të kuptuar nëse do t’i duhet të ekstradohet në SHBA, ku 18 akuza për spiunazh dhe hakerim kompjuterik e presin për maksimum. me 175 vjet burg.

Ndërkohë, gjyqësori suedez braktis hetimin e sulmit seksual për shkak të mungesës së provave dhe në vitin 2021 autoritetet e Mbretërisë së Bashkuar mohojnë ekstradimin për shkak të rrezikut që ai mund të kryejë vetëvrasje.

Një vendim i ardhur si rezultat i mobilizimit në favor të shtetasit australian, me dhjetëra OJQ që kërkonin lirimin e tij “të menjëhershëm”, së bashku me të njëjtat qarqe liberale që e tërhoqën zvarrë për vite me radhë në slitën e lavdisë dhe çnderimit.

Pas disa sulmeve gjyqësore për të rrëzuar vendimin e autoriteteve britanike, më 19 qershor 2024 u nënshkrua marrëveshja për pranimin e fajësisë me Departamentin e Drejtësisë të SHBA.

Edhe pse Shtëpia e Bardhë pretendon se ky është një vendim i pavarur, dyshimi është se Joe Biden qëndron pas tij.

Vetë presidenti kishte thënë se administrata e tij po “konsideronte” një kërkesë nga Australia për të hequr akuzat kundër themeluesit të Wikileaks.

Një manovër me domethënie të dyfishtë, ndërkombëtare dhe të brendshme, që mund të ketë implikime të rëndësishme në funksion të votimit të nëntorit.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.