Armando Broja ka folur me “The Athletic” teksa po përgatitet për të përfaqësuar Shqipërinë në Kampionatin Evropian këtë verë dhe, pas 18 muajsh “dhimbje zemre”, ky është shansi që Broja ka pritur.
“Nëse jam i përfshirë, do të jetë një mundësi për t’u treguar njerëzve se kush jam dhe për çfarë jam”, thotë ai. “Sa herë që e mendoj, më sjell një buzëqeshje në fytyrën time. Kam ëndërruar gjithë jetën time të jem pjesë e diçkaje të tillë”.
I lindur nga prindër shqiptarë, nëna Blerina dhe babai Xhevahir, në vitin 2001 në Slough, një qytet gjysmë ore në perëndim të Londrës, Broja u emërua javën e kaluar në skuadrën e përkohshme prej 27 lojtarësh për turneun dhe më pas shënoi në një fitore 3-0 ndaj Lihtenshtajnit të hënën. Një tjetër emër do të shkëputet nga grupi nga kryetrajneri Sylvinho para se të fillojë Euro 2024, por ai pritet të jetë një portier rezervë.
Përfshirja e sulmuesit 22-vjeçar të Chelsea-t është një arritje, duke pasur parasysh gjithçka që ai ka kaluar që nga dhjetori 2022, duke përfshirë: një dëmtim i rëndë në gju që e përjashtoi atë për nëntë muaj; një rol të pakët në ekipin e parë në rikthimin e tij në fushë dhe një huazim te Fulham i solli atij vetëm 82 minuta lojë.
Tani pret mundësinë për të luajtur në një nga skenat më të mëdha të futbollit kundër fuqisë së Italisë, Spanjës dhe Kroacisë në fazën e grupeve në Euro 2024.
“Kam shumë për t’u dëshmuar njerëzve dhe vetes”, pranon Broja. “Në futboll, ka shumë kritikë. Njerëzit gjithmonë dyshojnë për ju. Ata kujtojnë vetëm lojërat tuaja të këqija dhe ju gjykojnë në nivelin tuaj më të ulët”.
“Kënaqësia e vërtetë në futboll është të kapërcesh të gjitha këto. Unë do të përdor të gjithë negativitetin si lëndë djegëse për t’u treguar njerëzve se e kanë gabim. Më është dashur ta bëj këtë gjatë gjithë jetës sime dhe ky kampionat evropian më jep këtë mundësi, të tregoj se jam kthyer nga dëmtimi im, se mund ta bëj kundër disa prej vendeve më të mira në botë, disa prej mbrojtësve më të mirë, disa nga lojtarët më të mirë”.
“Unë thjesht dua t’i tregoj botës, vendit tim, familjes time, vetes, njerëzve që kanë dyshuar për mua, njerëzve që më kanë mbështetur, se mund t’i arrij pritshmëritë e mia dhe të bëhem lojtari që e di se mundem”, theksoi Broja.
Ishte Sylvinho, dhe jo tani ish-trajneri i Chelsea-t, Mauricio Pochettino ose Marco Silva i Fulham, ata që i siguruan mbështetjen që Broja dëshironte.
Tre muaj më parë ai luajti për Shqipërinë për herë të parë që nga rikthimi në formë të plotë, në miqësoret kundër Kilit dhe Suedisë. Por forca e marrëdhënies së tij me ish-mbrojtësin brazilian të Arsenal-it ishte vendosur shumë më parë.
“Kam folur me të shumë herë në telefon dhe personalisht”, thotë Broja për Sylvinho-n. “Ai erdhi të më takonte në Angli kur isha ende me paterica dhe kur isha te Fulham”.
“Ai do të vazhdonte të më thoshte se sa shumë dëshiron të punojë me mua dhe se unë jam një pjesë e madhe e asaj që ekipi shqiptar po përpiqet të bëjë. Ai më bëri të ndihem i dashur dhe i vlerësuar. Është diçka që lojtarët e rinj kanë nevojë”.
“Kur shkova në kampin e Shqipërisë në mars, e ndjeva dashurinë që në momentin që mbërrita. Ishte ndoshta një nga momentet më emocionale kur luajta gjithashtu. I kisha të gjithë tifozët që bërtisnin emrin tim dhe stadiumi ishte plot. Por është një realitet i trishtuar që përfundova duke luajtur më shumë minuta për Shqipërinë gjatë atij pushimi ndërkombëtar sesa në katër muaj për Fulham-in”, pranon lojtari i Chelsea-t.
Në të vërtetë, Broja është thjesht mirënjohës që mund të hyjë në fushë pas këputjes së ligamentit të kryqëzuar të përparmë (ACL) në gjurin e tij të djathtë në fund të vitit 2022. Kushdo që dëgjoi britmat e tij kur u rrëzua gjatë një miqësore kundër Aston Villa-s nuk do t’i harrojë kurrë.
Ndeshja u luajt në Abu Dhabi si pjesë e përgatitjeve të Chelsea-t për rifillimin e sezonit të Premier League pas një pushimi gjashtë-javor për ndeshjet e Kupës së Botës në Katarin aty pranë.
Broja, i cili shijoi periudha mbresëlënëse huazimi te Vitesse Arnhem në Holandë dhe Southampton pasi kaloi në radhët e të rinjve të Chelsea-t, kishte shënuar golin e tij të parë për klubin vetëm dy muaj më parë.
Por çdo shpresë për të shtuar këtë numër përfundoi pasi ai u përplasë me Ezri Konsa në zonën e penalltisë së Villa-s.
“Kur erdhi dëmtimi, unë vetëm po bërtisja në fushë me lot që më rridhnin në fytyrë, sepse nuk ndihesha mirë. Fizioterapistët hynë dhe më dhanë oksigjen menjëherë. Nuk i lëvizja dot këmbët. Më trembi. Mbaj mend që shkova në dhomën e fizioterapisë dhe nuk mund të shihja për shkak të lotëve. Thjesht i luta mjekut që të më jepte telefonin tim që të telefonoja mamin dhe babin”, tregon Broja.
“Unë fola me (mbrojtësin e Chelsea-t) Ben Chilwell për gjërat, sepse ai kishte qenë jashtë me dëmtime më parë dhe klubi më mbështeti. Por ishte e vështirë të kalosh vetëm në rehabilitimin, të shikoje shokët e skuadrës duke stërvitur dhe luajtur. Ana mendore ishte ndoshta pak më e vështirë për t’u përballuar sesa dhimbja fizike. E pata të vështirë të isha jashtë loje për kaq shumë kohë”.
“Është një gjë e mirë për të reflektuar ndonjëherë tani, sepse tregon se si kam ecur përpara dhe jam bërë më i fortë. E vlerësoj që jam në gjendje të luaj edhe më shumë tani. Ka njerëz që nuk shërohen nga këto lloj dëmtimesh. Mund të kishte shkuar lehtësisht ndryshe, ku mund të mos luani më futboll. Kjo është e frikshme”, pranon ai.
Në një kthesë të fatit, Broja bëri rikthimin e tij kundër Aston Villa-s shtatorin e kaluar, por është fillimi i tij i parë, një derbi lokal kundër Fulham më 2 tetor, që i ka mbetur më shumë në mendje.
Vetëm 82 sekonda pasi Mykhailo Mudryk kishte kaluar përpara Chelsea-n, Broja realizoi fillimin e tij të parë për klubin në 11 muaj me një gol.
“Ishte e pabesueshme. Një nga momentet e mia më të mira. Nuk ishte goli më i mirë i karrierës sime, por ndoshta ai që do të thotë më shumë për mua. Ishte një gjë masive. Unë po buzëqeshja për një ose dy javë”, tha Broja.
“Munda të luaja vetëm 60 minuta kundër Fulham-it, sepse këmbët e mia ishin të mbaruara (atë natë). Ishte e mahnitshme vetëm të ishe atje. Kisha qenë jashtë loje për kaq shumë kohë”.
Broja u emërua në ekipin e parë nga Pochettino shtatë herë të tjera dhe bëri gjithsej 11 paraqitje nga pankina. Me ngurrimin e trajnerit për të dërguar lojtarët e ekipit të parë te moshat U-21 për të marrë më shumë minuta, ose për të organizuar miqësore pas dyerve të mbyllura, e bëri më të vështirë për ata që ktheheshin nga dëmtimi të fitonin mprehtësinë e ndeshjes.
Në vend që të lavdëronte Brojën pasi shënoi golin e hapjes në fitoren 4-0 në raundin e tretë të FA Cup ndaj Preston North End të Championship, Pochettino foli më pas për mënyrën sesi duhej të “ndryshonte gjuhën e trupit”.
Kur u pyet tani nëse e befasuan ato komente, Broja përgjigjet: “Pak, sepse kam kaluar shumë me dëmtimin dhe ai po thoshte diçka për mua që duhej të isha më i lumtur. Ndihesha sikur mund të kisha pasur më shumë besim (prej tij)”.
“Në thelb, sapo u futa në Premier League menjëherë, gjë që është e vështirë për t’u përballur gjithsesi, por nuk pata asnjë rritje”.
“Unë kam qenë gjithmonë shumë i ashpër me veten sepse pres shumë, por gjithmonë kam pasur një qëndrim vërtet të mirë kur bëhet fjalë për stërvitjet dhe lojërat. Unë gjithmonë përpiqem të bëj më të mirën për ekipin. Unë nuk jam një lojtar që ankohet”.
“Mendova kur Nicolas Jackson u largua me Senegalin në Kupën e Kombeve të Afrikës (në fillim të vitit 2024) se do të më jepej një mundësi për të luajtur shumë lojëra. Fillova tre herë në janar, por mendova se kishte raste që mund të isha shfrytëzuar më shumë”.
“Pata ndjenjën që njerëzit prisnin që unë të kaloja tre, katër lojtarë dhe ta realizoja në këndin e poshtëm. Por unë po luftoja për të marrë formën time fizike dhe gjërat po më kalonin në kokë si, ‘Çfarë do të ndodhë me mua në janar?’”.
“Kishte shumë spekulime rreth meje në atë kohë, nëse do të shkoja në huazim. Doja vetëm përgjigje nga klubi, pak siguri dhe nuk e mora këtë. Në fund vendosa të huazohem sepse doja të merrja më shumë minuta. Mendova se ishte koha perfekte ku mund të luaja vazhdimisht futboll për katër muaj deri në Euro”, vijoi ai.
Fatkeqësisht për Brojën, ai plan nuk funksionoi.
Silva kishte bërë një shtysë të madhe, por të pasuksesshme për ta nënshkruar me të verën e kaluar, kur Fulham shiti sulmuesin e tyre numër një për një kohë të gjatë, Aleksandar Mitrovic. Pra, kur ai bëri një qasje për një huazim afatshkurtër në dritaren e dimrit, Broja tha po, sepse ndjeu se ishte vërtet i kërkuar në “Craven Cottage”.
Askush nuk mund të parashikonte që sulmuesi tjetër Rodrigo Muniz, i cili nuk kishte shënuar për Fulham në Premier League gjatë gjithë sezonit, do të shkonte në një seri prej tetë golave në po aq ndeshje. Broja e kaloi pjesën tjetër të sezonit në stol, duke bërë vetëm tetë paraqitje zëvendësuese. Edhe kur seria e nxehtë e brazilianit u qetësua – Muniz shënoi një herë në tetë ndeshjet e tij të fundit – Broja nuk u zgjodh.
Zhgënjimi i tij është i kuptueshëm.
“Marco Silva donte dëshpërimisht që unë të bashkohesha”, thotë Broja. “Ai më thoshte se do të luaja lojëra, se do të kisha një mundësi për të filluar dhe për të marrë sa më shumë minuta”
“Nuk ndihmoi që Muniz filloi të shënonte menjëherë. Unë e kuptoj plotësisht se nuk mund të largoni një lojtar që shënon lojë pas loje. Por ndjeva sikur kishim biseda në mes ku ai (Silva) do të thoshte: ‘Mos u shqetëso, thjesht vazhdo të bësh atë që po bën, do të kesh mundësi’. Por nuk e bëra kurrë”.
“Nëse luani me mua dhe unë kam një lojë të pabesueshme, atëherë është shansi im (të imitoj Muniz). Bëra gjithçka që munda për t’u përfshirë. Nuk kishte të bënte me dëmtimin tim. U stërvita si profesionist. Shkova me të gjithë lojtarët. Stafi ishte i mrekullueshëm. Shkova me të gjithë”.
“Të gjitha mendimet kalojnë nëpër kokën tuaj: ‘Kam humbur katër muaj të karrierës sime vetëm duke u ulur në stërvitje’, ‘Mund të isha te Chelsea për katër muaj dhe të luaja më shumë (se kaq)’. Ishte e keqe, por ky është futbolli. Duhet të vazhdosh dhe unë e konsideroj atë si një mësim tjetër të mësuar”, shtoi sulmuesi kuqezi.
Pra, çfarë ndodh më pas?
Duket se Broja do të shitet këtë verë.
Ndër klubet e interesuara janë Monaco e Ligue 1 të Francës, Milan në Itali dhe skuadrat e Premier League si West Ham, Everton dhe Wolves, por Chelsea nuk do të nxitojë në tryezën e negociatave.
Ashtu si Broja, ata do të duan që ai të ketë një kampionat evropian të mirë, por më shumë sepse kjo do t’i ndihmojë të gjenerojnë një tarifë më të madhe kur ai të largohet.
Mundësia për t’u larguar nga klubi ku iu bashkua në moshën tetë vjeçare nuk e tremb atë. Ai ka parë kolegë të diplomuar në akademinë e Chelsea-t, Callum Hudson-Odoi dhe Dominic Solanke të lëvizin dhe të përmirësojnë karrierën e tyre te Nottingham Forest dhe Bournemouth respektivisht.
“Callum është një talent i madh dhe ai pati një dëmtim të madh (tendinën e Akilit në rastin e tij) te Chelsea, si unë”, thotë ai. “Gjërat nuk funksionuan, kështu që ai iu bashkua Forest-it dhe tani po shënon gola dhe po bëhet sërish vetvetja. Ata besuan te ai dhe kjo është ajo që i duhet një lojtari kur kalon një dëmtim të tillë”.
“Dominic nuk iu dhanë lojëra te Chelsea, ose (klubi i tij i ardhshëm) Liverpool, por ai tani ka pesë sezone te Bournemouth ku është lejuar të bëjë gabime, të ketë lojëra të këqija, të bëjë gjënë e gabuar dhe të duhur. Ai e përfundoi këtë sezon si një nga golashënuesit më të mirë në Premier League dhe nëse dikush dëshiron ta blejë, do të kushtojë shumë para”.
“Asgjë nuk është vendosur ende, por nëse më duhet të shkoj diku tjetër për t’u rikthyer në më të mirën time, atëherë sigurisht që do të dëshiroja ta bëja këtë. Si lojtar, nuk ka ndjenjë më të mirë sesa të jesh në fushë dhe të dish se ke një klub dhe një ekip që të mbron; një klub që të lejon të bësh gabime sepse e dinë se do të bëhesh diçka”.
“Por për momentin, i gjithë fokusi im është të bëj më të mirën për Shqipërinë në Euro”.
“Jam i emocionuar si çdo shqiptar në botë. Nuk mund te pres”, përfundoi Broja për prestigjozen e futbollit “The Atheltic”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
