A do të bëhet Partia Republikane amerikane, partia që dorëzohet?

Senati amerikan ka hedhur poshtë një marrëveshje dypartiake të imigracionit, pasi republikanët, zgjodhën të ruanin atë që ata e përshkruajnë si një krizë përgjatë kufirit jugor, në mënyrë që të mund ta fajësojnë Presidentin Joe Biden.

16 republikanë të Senatit shmangën angazhimin e plotë ndaj nihilizmit duke votuar për të hapur debatin mbi një paketë shtesë të sigurisë kombëtare që i mungojnë dispozitat kufitare, por ofron 60 miliardë dollarë ndihmë të vonuar prej kohësh për Ukrainën së bashku me 14.1 miliardë dollarë për Izraelin.

Duke supozuar se do të kalojë, Kryetari i Dhomës së Përfaqësuesve, Mike Johnson së shpejti do të përballet me një zgjedhje fatale: të lejojë një votim mbi projektligjin ose të përshpejtojë kthimin e Partisë Republikane në një parti me keqbesim dhe të dorëzohet.

Në sistemin dypartiak të vendit, pasoja e një riorientimi të tillë do të ishte transformimi i Shteteve të Bashkuara të Amerikës nga një mik i besueshëm në botën e lirë në një delikuent të zhveshur të paaftë për të mbajtur fjalën.

Verën e kaluar, Biden u zotua se angazhimi i SHBA-ve ndaj Ukrainës “nuk do të dobësohet për aq kohë sa duhet”.

Presidenti asokohe kishte arsye të mira për të besuar se premtimi i tij do të ishte i besueshëm.

Amerikanët ishin në masë të madhe mbështetëse për të ndihmuar një vend të luftuar që kërkon të ruajë pavarësinë e tij – si dhe të drejtën për rreshtim politik dhe ekonomik me SHBA-të dhe Bashkimin Evropian.

Edhe nëse disa republikanë mbanin rezerva, ato duhet të ishin anashkaluar kur presidenti i SHBA-ve i dha fjalën e tij një miku të huaj.

Vetë ruajtja e besueshmërisë së SHBA-ve u bë një faktor.

Tani, shtatë muaj më vonë, Ukraina po vuan mungesën e predhave të artilerisë; trupat janë të rraskapitur; parlamenti i atjeshëm po debaton një projektligj për të mobilizuar gjysmë milioni luftëtarë shtesë.

Nga ana tjetër, Presidenti rus Vladimir Putin duket i përkushtuar ndaj një lufte rrënimi, pavarësisht nga një humbje e madhe jetësh.

Pasi nuk arriti të marrë të gjithë Ukrainën, Putin do të pranojë një konflikt “të ngrirë” në të cilin ai do të mbajë një pjesë të territorit, me Ukrainën të mbërthyer pafundësisht, dhe të pambrojtur ndaj frikësimit.

Nëse Ukraina humbet mbështetjen e SHBA-vew tani, do të jetë edhe më e ndjeshme ndaj bullizmit të Putin.

Ky rezultat mund të mos duket i keq për ish-presidentin Donald Trump, zëri që nxit grupin parlamentar të dorëzimit të Partisë Republikane; ai e ka admiruar prej kohësh Putin.

Por kjo duhet të tmerrojë të gjithë të tjerët.

Këto ndarje të brendshme të SHBA-ve vijnë në një moment veçanërisht të papërshtatshëm për Ukrainën.

Humori optimist që mbizotëroi në Kiev pasi forcat ndërmorën një kundërofensivë të suksesshme në mesin e vitit 2022 është zhdukur mes realiteteve të reja të ashpra.

Në vitin 2023, Ukraina dështoi të zgjeronte fitimet e saj territoriale pasi një tjetër kundërofensivë – e montuar me ndihmën e armëve dhe stërvitjes perëndimore – dështoi.

Tani Putin, pasi ka gjetur zgjidhje për sanksionet ekonomike të vendosura nga SHBA-të dhe BE-ja, ka stabilizuar ushtrinë e tij të goditur.

Trupat ruse po grumbullohen për të tentuar një përparim të tyre.

Sakaq, Presidenti ukrainas Volodymyr Zelensky është në mes të ekzekutimit të një ndryshimi gjithëpërfshirës të hierarkisë së tij ushtarake gjatë kohës së luftës.

Ukraina mund të mos ketë zgjidhje tjetër veçse të negociojë me Kremlinin.

Megjithatë, të gjitha këto janë arsye që ndihma e SHBA-ve është thelbësore, jo e kotë.

Pa ndihmën perëndimore, Ukrainës do t’i mungojë fuqia e nevojshme për të drejtuar pazarin e saj më të mirë të mundshëm – dhe për të dalë nga lufta si një demokraci liberale, duke sjellë burimet dhe njerëzit e saj në tufën perëndimore.

Po ashtu mbështetja e vazhdueshme e SHBA-ve do të dërgonte një mesazh që rezonon përtej kufijve të Ukrainës.

Nëse Putin arrin të dobësojë vendosmërinë perëndimore, objektivi i tij i ardhshëm mund të jetë një vend i NATO-s, i cili mund të ndezë një luftë më të gjerë që përfshin drejtpërdrejt SHBA-të.

Nëse Ukraina tregon se forca brutale nuk mund të lejohet të shuajë një demokraci të vërtetë, Putin do të kontrollohet – dhe liderë si presidenti kinez Xi Jinping do të mendojnë dy herë për përpjekjen për të pushtuar vende si Tajvani.

Nëse Johnson lejon një votim për projektligjin e ndihmës për Ukrainën, ai thuajse me siguri do të kalojë.

Pyetja është nëse ai dëshiron të jetë lideri republikan që qëndron me makinën brutale të luftës të Rusisë, në emër të Trump – apo ai që mbështet traditat më të mira të partisë për të mbrojtur interesat personale morale dhe praktike të Amerikës.

Marrë nga “The Washington Post”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.