Përplasjet në kufirin Izrael-Liban parashikojnë përballjen me Iranin

Për të tretën ditë radhazi, Izraeli ka mbledhur kabinetin e luftës.

Katër ministra rreth një tavoline, së bashku me kryeministrin Benjamin Netanyahu, po përgatisin përgjigjen ndaj sulmit iranian të shtunën mbrëma, i cili ishte një përgjigje ndaj bombardimeve izraelite ndaj konsullatës në Damask.

Askush nuk ka iluzionin se ka ardhur koha për të hequr përfundimisht armët.

Pas frikës së madhe, në Tel Aviv ka diell dhe akullore, plazh dhe jeta rifillon sërish. Fluturimet fillojnë, qetësia e përditshme kthehet.

“Falë jush”, thotë shefi i Shtabit Herzi Halevi, duke iu treguar forcave, “vigjilencën ekstreme” që shmangu më të keqen natë të raketave.

Por dje, raketat e Hezbollahut libanez goditën një postë në veri të Izraelit.

Izraeli, nga ana tjetër, dërgoi një dron për të vrarë komandantin e Hezbollahut, Ismail Baz, ndërsa ai po ngiste makinën në Libanin juglindor.

Më pas ai vrau dy të tjerë, në atë që duket si një pamje paraprake e një përballjeje të mëtejshme, në kontekstin e konfliktit më të madh me Iranin.

Sulmet izraelite në Gaza vazhduan gjithashtu, me vrasjen në shënjestër të nëntë “oficerëve të policisë” palestinezë, që besohet të jenë milici të Hamasit.

Por është kërcënimi i konfliktit të hapur me Teheranin dhe rreziku që kjo të shkaktojë një luftë shumë të rrezikshme rajonale, që po e mban botën pezull.

“Nëse Izraeli përgjigjet, ne jemi gati të godasim me një armë që nuk është përdorur më parë”, thotë Komisioni i Sigurisë i Parlamentit iranian.

“Sulmi me të cilin ndëshkuam agresorin Izrael ishte i suksesshëm”, shton presidenti Ebrahim Raisi, i kënaqur me rëndësinë politike të asaj serie të gjatë të dronëve dhe raketave të kapura që arritën të godasin një shtëpi në jug të Izraelit, duke çuar në vdekjen e një vajze të vogël.

“Çdo hakmarrje tani do të marrë një përgjigje të tmerrshme, të gjerë dhe të dhimbshme”, shton ai.

Por kërcënimet iraniane nuk do të bëjnë asgjë për të frikësuar qeverinë izraelite.

“Ata nuk do të dalin të padëmtuar”, thotë zëdhënësi i forcave të armatosura të shtetit hebre.

Sigurisht që do të godasë, por diplomacia ndërkombëtare po punon për të kufizuar dhe frenuar përgjigjen, ndërsa daullet e luftës jehojnë gjithandej.

Izraeli nuk do të veprojë me impuls. Dhe do të informojë në kohë aleatin kryesor, SHBA-të, të cilin me sa duket e kishte mbajtur në errësirë ​​për precedentin në Damask.

Presidenti Joe Biden shpreson që kësaj radhe të ketë “pak kohë” për të siguruar personelin amerikan, përfshirë personelin diplomatik.

“Kam diskutuar me zyrtarë të lartë amerikanë – thotë ministri Benny Gantz – dhe Izraeli do të punojë së bashku me ta duke përdorur mençurinë strategjike për t’u përgjigjur në mënyrën, kohën dhe vendin që ai zgjedh. Dhe për të ndërtuar një aleancë globale dhe rajonale kundër Teheranit”.

Dhe kjo është çështja.

Izraeli nuk do të heqë dorë nga shtytja për të zgjidhur nyjën gordiane të kërcënimit për vetë ekzistencën e tij të paraqitur nga regjimi i Ajatollahut, ashtu siç nuk dëshiron të ndalet në përballjen me Hamasin.

Por ata janë dy kapituj paralelë dhe të ndryshëm, dhe as izraelitët nuk janë aq të paskrupullt sa të mendojnë t’i zgjidhin të dy me të njëjtin ilaç të rezervuar për Gazën.

Ministri britanik David Cameron do të jetë sot në Jerusalem, pasi dje Netanyahu zhvilloi një bisedë me kryeministrin Rishi Sunak i cili i përsëriti atij se një përshkallëzim nuk është në interesin e askujt.

Dhe presidentja e Komitetit të Punëve të Jashtme të Knesset, Yuli Edelstein, e cila është anëtare e Likud-it të Netanyahut, thotë se përgjigja izraelite do të marrë parasysh “shqetësimet e partnerëve, rrezikun e fluturimeve dhe nevojën për të ruajtur përqendrimin në luftën kundër Hamasit”.

Sakaq, në prapaskenë ka zëra për objektivat.

Duke u mbështetur në burime anonime, ata arrijnë në rindërtime të kundërta: sipas NBC sulmi do të ndodhë jashtë kufijve iranianë, kundër aleatëve dhe emaneteve të tij.

Sipas versioneve të tjera, kabineti i luftës vendosi të vepronte “me forcë dhe saktësi”, ndoshta në vetë Iranin, por në një mënyrë të tillë që të mos mbillte ferr.

Ndërkohë, reagimi i parë i sigurt do të jetë ardhja e sanksioneve të reja.

Marrë nga “La Repubblica”, përshttaur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.