Humbësit e vërtetë të këtij debati presidencial ishin populli amerikan

Populli amerikan e humbi debatin mbrëmë dhe ishte më e dhimbshme se zakonisht të shikoje paradën e kokrrave dhe evazioneve që funksionuan në formatin e debatit të drejtuar nga CNN.

Moderatorët e shkëlqyer të rrjetit filluan duke injoruar elefantët në dhomë – se njëri nga dy burrat që qëndronin në podium ishte një kriminel i dënuar, udhëheqësi i një përpjekjeje për grusht shteti, një hajdut i dyshuar i dokumenteve të sigurisë kombëtare që u gjet në fillim të këtij viti përgjegjës në një gjykatë civile për përdhunim dhe ka premtuar se do të krijojë një regjim autoritar hakmarrës nëse ai kthehet në detyrë.

Në vend të kësaj ata nisën debatin me kalin e ngordhur që duan të rrahin në vitet e zgjedhjeve, deficitin dhe taksat. Gjatë gjithë mbrëmjes torturuese, Joe Biden me një zë të ngjirur tha gjëra të zellshme që ishin mjaft të vërteta dhe padyshim të sinqerta; Donald Trump me një zë të gjallë tha gjëra të çuditshme që ishin jashtëzakonisht të pavërteta. Spektakli i zymtë ishte një kujtesë se kjo është një lojë stil mbi substancën.

Debatet janë një rit në të cilin jo e vërteta, por spektakli fiton ditën, dhe në të cilin pjesëmarrësit gjykohen sikur të ishte një ngjarje sportive – gjë që është pothuajse, në ngjarjet e debatit të shkollës së mesme dhe kolegjit. Para 2016-ës, debatet presidenciale ishin ngjarje relativisht të bukura në të cilat pjesëmarrësit përplaseshin me njëri-tjetrin, por pak a shumë brenda parametrave të së vërtetës dhe reales ndoshta me një shtrembërim dhe ekzagjerim të vogël.

Më pas erdhi Trump. Nuk mund të fitosh një debat me një gënjeshtar të paturpshëm, sepse ato që duhet të debatosh janë fakte dhe pozicione. Gënjeshtra është një lloj helmi; sapo të jetë në dhomë, krijon një përshtypje që është e vështirë të zhbëhet dhe përpjekja për ta zhbërë vetëm e përforcon atë.

Pozicionet e Trump për çdo gjë dhe gjithçka ndryshojnë dhe rrëshqasin sipas dëshirës, ​​dhe ai gënjen për të kaluarën e tij me besim patologjik – në këtë debat ai mohoi se kishte pasur marrëdhënie seksuale me Stormy Daniels dhe se ai lavdëroi supremacistët e bardhë që sulmuan Charlottesville në 2017. Më shumë Në thelb ai gënjeu – i pakundërshtuar, përveç Bidenit – për rolin e tij në tentativën për grusht shteti të 6 janarit dhe ekspertët e CNN nuk e shqetësonin më tej për krimet e tij. Trump foli për çfarëdo që donte – i pyetur për krizën e opiateve, ai iu rikthye historive të zymta për krimet seksuale dhe kufijtë e hapur që e pushtojnë atë dhe ndezin ndjekësit e tij.

Më e egra nga të gjitha, dhe sigurisht krejtësisht e pakontrolluar, ishte një nga gënjeshtrat skandaloze që Trump ka nxitur prej vitesh – pretendimi se aborti vazhdon deri në vrasje të foshnjave, se mjekët dhe nënat e reja po vrasin foshnjat në lindje. Që një kandidat ka mbështetur prej kohësh të drejtat riprodhuese dhe tjetri ka udhëhequr sulmin ndaj tyre, nuk do të mësoni nga ky debat.

Debatet ekzistojnë në mënyrë që njerëzit të dëgjojnë nga kandidatët, gjë që ka kuptim kur ata janë relativisht të panjohur. Ne kemi dëgjuar shumë nga të dy për rreth 40 vjet, pasi Biden ishte një kongresmen i ri dhe Trump ishte një i ri kërkues i vëmendjes në klubet e natës dhe tabloidet e qytetit të Nju Jorkut, dhe të dy ata kanë pasur punën më të profilit të lartë në tokë për katër vjet.

Nuk na duhej ky debat. Sepse 2024 nuk është si vitet e mëparshme zgjedhore dhe arsyet që nuk janë janë se secili kandidat ka pasur mjaft kohë për të na treguar se kush është dhe sepse njëri prej tyre është një kriminel që kërkon të shkatërrojë demokracinë dhe të drejtat e njeriut së bashku me klimën, ekonomia dhe aleancat ndërkombëtare. Nëse jeni shumë i ri për të kujtuar 2017-2021, kjo nuk do t’ju ndihmonte ta kuptoni këtë.

Siç tha gazetari politik John Nichols, “CNN po ilustron se si një “debat” ku moderatorët refuzojnë përgjegjësinë bazë të kontrollit të fakteve në kohë reale dhe refuzojnë të sfidojnë deklaratat e pavërteta të rreme, nuk është një debat. Është një kaos ku gënjeshtrës i jepet një nivel i barabartë me të vërtetën”.

Është thënë shumë për moshën e kandidatëve, por ndoshta janë mediat e korporatave, pleqëria e të cilave është më e rrezikshme për ne. Këmbëngulja e tyre për të vazhduar sikur gjërat janë pothuajse ashtu siç kanë qenë gjithmonë, në normalizimin e të tmerrshmes dhe të egër, në përdorimin e ekuivalencave të rreme dhe të dysiderizmit për t’u dukur të drejtë dhe të arsyeshëm, në kthimin e politikës në gara me kuaj dhe gara personaliteti, po ndihmon shkatërrimin e Shteteve të Bashkuara.

Gazetat kryesore amerikane nuk kanë qenë në gjendje ose nuk kanë dashur t’i përcjellin publikut votues se fati i vendit dhe kushtetuta e tij janë në rrezik, se Projekti 2025 i Fondacionit Heritage është një plan loje për sundimin autoritar dhe humbjen e të drejtave të mbrojtura prej kohësh për shumë lloje amerikanësh.

Trump iu shmang një pyetjeje të butë në lidhje me marrjen e masave për ndryshimet klimatike, dhe megjithëse moderatorja Dana Bash e ktheu atë në temë, ai më pas vetëm u mburr se si nën sundimin e tij ne kishim ajrin dhe ujin “më të pastër”, pikërisht në ditën kur gjykatësit e Gjykatës Supreme amerikane, që ai emëroi, egërsuan edhe një pjesë tjetër të mbrojtjes së mjedisit. Ekspertët shumë të paguar mund ta kishin pyetur atë për premtimin e tij të fundit ndaj drejtuesve të industrisë së naftës dhe gazit se ai do t’u shërbente interesave të tyre nëse ata do të dhuronin 1 miliard dollarë për fushatën e tij.

Sepse nuk është vetëm fati i SHBA-ve, por i jetës në tokë që është në rrezik në këto zgjedhje; në vitin 2016, SHBA-të minuan bashkëpunimin global për klimën duke zgjedhur Trumpin, i cili na tërhoqi nga traktati i Parisit për klimën, vendosi CEO-n për një kohë të gjatë të Exxon si sekretarin e tij të parë të shtetit dhe hyri në luftë kundër mbrojtjeve mjedisore. Biden ka një rekord me të meta, por shumë arritje të mëdha për klimën – plus ato më pak të mëdha, shumë të shumta dhe komplekse për t’u paraqitur në një format debati.

Por hakerat që drejtuan debatin nuk ishin më të interesuar për thelbin ose fatin e vendit apo tokës sesa Trump. Ata po bënin një shfaqje dhe po e bënin sikur ne ende jetonim në një botë që nuk ekziston më. Duke vepruar kështu, ata rrezikuan më tej botën në të cilën ne ekzistojmë.