Hipoteza e tradhtisë së brendshme ose një sulmi simbolik: Çfarë dihet për sulmin në Iran

Dy data, njëra e largët dhe tjetra e afërt, për një “ngjarje” që ndodh në të njëjtin vend: Isfahan, qyteti që ishte skena e sulmit izraelit.

E para – në një histori të pafund – daton në fund të nëntorit 2011.

Në ato ditë u raportuan shpërthime rreth vendndodhjes iraniane.

Burimet zyrtare hedhin poshtë gjithçka me shpjegimin klasik të “stërvitjeve ushtarake”.

Më pas, me kalimin e viteve, pasuan episode të reja, të cilat nuk ishin gjithmonë të qarta.

Një “aksident” në termocentralin në vitin 2020, një zjarr i madh në 2021 në Shahin Shahr, ku strehohet një objekt ushtarak, ndoshta që prodhon dronë ose municione.

Më interesant është njoftimi i bërë nga Teherani më 28 korrik 2022, kur autoritetet pretendojnë se kanë arrestuar “spiunët e Mossadit”, ndoshta separatistë kurdë, të akuzuar për përgatitjen e sulmeve edhe në Isfahan.

Një histori që përsëritet më 14 tetor: kundërshtarë të brendshëm, të lidhur me Kurdistanin dhe të frymëzuar nga izraelitët për të kryer sulme.

Kjo u pasua nga një zjarr – në nëntor – brenda një fabrike motorësh dhe vrasja misterioze e një eksperti më 2 dhjetor.

Më pas dy goditje në vitin 2024.

Në janar, një vend që i përkiste industrisë së armëve ishte objektiv i një sulmi me dronë të vegjël, ndërsa në prill shërbimet e sigurisë njoftuan se kishin shmangur një inkursion, ndoshta të nisur nga afër.

Historia e precedentëve është e dobishme për të përcaktuar disa pika.

1) Isfahani është një nga qendrat e kompleksit ushtarak. Ka baza të forcave ajrore dhe qendra të programit bërthamor. Disa të mbrojtur mirë.

2) Rastet zbulojnë një prani elementësh të gatshëm për të vepruar si pjesë e rezistencës ndaj regjimit ose si një mbështetje e mundshme për armiqtë e Republikës Islamike.

3) Përdorimi i vazhdueshëm i avionëve të vegjël pa pilot: ata tani janë një mjet “universal” në duart e grupeve apo fraksioneve të vogla. Në të njëjtën kohë, modelet më të mëdha lejojnë bastisje me rreze të gjatë.

4) Veprimet e këtij lloji mund të jenë demonstrative/simbolike dhe në situata të caktuara krijojnë dëme. Ose për të vënë në siklet sigurinë.

5) Ka momente si ky, në të cilat Tel Avivi dhe Teherani janë “të kënaqur” me kryerjen e goditjeve dhe prandaj rezultati i misionit është relativ.

Ata duan të demonstrojnë se mund të arrijnë dhe të shkelin territorin e kundërshtarit.

6) Dronët kanë një avantazh tjetër: ata lejojnë, brenda kufijve, mohimin ose marrjen e përgjegjësisë për një gjest.

Por edhe për të minimizuar ose theksuar sulmin e pësuar, një aspekt i rëndësishëm sepse ju lejon të vendosni nëse dhe si të reagoni.

7) Izraeli dhe Irani kanë raketa për konfrontim në distanca të gjata, një komponent i rëndësishëm strategjik, me mjete lëshimi tokësore dhe për izraelitët gjithashtu në nëndetëse.

Marrë nga “Corriere Della Sera”, përshtatur për Albanian Post 

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.