‘Dimri demografik’ i Italisë

Universiteti i Padova-s e bëri emrin e tij në Mesjetë, kur studiuesit filluan diseksionin e trupave të njeriut për të studiuar anatominë.

Tani, Maria Teresa Gervasi, drejtore e njësisë së obstetrikës së shkollës mjekësore, po analizon krizën demografike që ka prekur qytetin e saj universitar.

Padova, një qytet i gjallë ekonomikisht dhe kulturalisht, regjistroi një rënie prej 27 për qind të lindjeve vjetore në dekadën deri në vitin 2020.

Shkollat fillore lokale po luftojnë për të regjistruar fëmijët, duke rritur mundësinë e bashkimeve ose mbylljeve.

Megjithatë, administrata e Spitalit të madh Universitar të Padova-s po i reziston lutjeve për një çerdhe në vend për të ndihmuar stafin të pajtojë rritjen e fëmijëve me orët e gjata dhe të parregullta si punonjës të kujdesit shëndetësor.

Sipas Gervasi, kjo përmbledh klimën sociale që nxit atë që italianët e alarmuar e kanë quajtur “dimri demografik”.

Lindjet e reja vjetore po bien në mënyrë të pamëshirshme pasi gratë vonojnë amësinë, ose heqin dorë fare, në një komb që mbetet shumë prapa bashkëmoshatarëve të tij evropianë në mbështetje të nënave që punojnë.

“Gratë që dëshirojnë fëmijë vendosin të mos mbeten shtatzënë sepse organizimi social këtu nuk është i mirë për gratë që kanë fëmijë”, ka treguar Gervasi.

“Gratë ende duhet të jenë kujdestaret e fëmijëve të tyre së pari – pa ndihmë nga qeveria. Pra, presin; presin derisa të jetë vonë”.

Normat e ulëta të lindjeve janë një shqetësim për shumë ekonomi të përparuara, duke përfshirë kombet evropiane dhe Japoninë, si dhe Kinën, tani duke u përballur me pasojat e politikës së saj drakoniane për një fëmijë.

Sfidat e popullatave të moshuara përfshijnë presionin mbi skemat shtetërore të pensioneve; sistemet e tendosura kombëtare të kujdesit shëndetësor; goditjet e mundshme të vlerësimeve të kredisë sovrane; dhe mungesa të përhapura të fuqisë punëtore ndërsa punëdhënësit përpiqen të gjejnë fuqi punëtore, duke përfshirë kujdesin për të moshuarit.

Kriza demografike e Italisë, megjithatë, është ndër më të mprehtat e Evropës – rezultat i dekadave të stanjacionit dhe indiferencës politike ndaj aspiratave të grave.

Italianët ende e shohin veten si një shoqëri tradicionale, e orientuar nga familja dhe stereotipi i nënave të përkushtuara që sakrifikojnë për fëmijët e tyre duket i madh. Shkalla e fertilitetit të vendit është një nga më të ulëtat në Evropë dhe ka qenë prej vitesh.

Në vitin 2022, Italia regjistroi vetëm 393 mijë lindje, 1.8 për qind më pak nga viti 2021; një rënie prej 27 për qind nga dy dekada më parë, dhe më e pakta që nga bashkimi i Italisë në vitin 1861.

Kryeministrja Giorgia Meloni, partia e të cilës Vëllezërit e Italisë bëri fushatë me moton “Zot, Atdhe, Familje”, po jep alarmin.

Qeveria e saj e djathtë është e vendosur të ndryshojë trendin dhe të joshë gratë italiane që të kenë më shumë fëmijë, duke ofruar ulje taksash dhe stimuj të tjerë financiarë.

Ministrja për familjen, Eugenia Maria Roccella, një feministe e viteve 1970 dhe aktiviste për të drejtat e abortit, ka thënë se gratë duhet ta shohin rritjen e fëmijëve si një zgjedhje të vlefshme.

Rënia e nivelit të lindjeve po nxit gjithashtu retorikë më të shëmtuar. Një kopertinë e diskutueshme e kohëve të fundit e të përjavshmes konservatore të lajmeve Panorama përshkruante një hartë të Italisë të mbushur me foto të njerëzve me ngjyrë dhe grave të mbuluara myslimane dhe titullin: “Italia pa italianët”.

Çka provokoi një bujë në mediat sociale, me kritikët që e kritikuan si raciste.

Ministri i Bujqësisë Francesco Lollobrigida ka paralajmëruar publikisht se italianët do të jenë në rrezik të zëvendësimit etnik të menjëhershëm nëse më shumë prej tyre nuk përqafojnë prindërimin.

Megjithatë, ekonomistët dhe demografët janë skeptikë se stimujt financiarë dhe propaganda pro amësisë do të jenë të mjaftueshme për të rritur numrin e lindjeve në një shoqëri ku rritja e fëmijëve shpesh shihet si e papajtueshme – qoftë ideologjikisht apo praktikisht – me punët e paguara.

Ajo që gratë italiane kanë vërtet nevojë për të pasur më shumë fëmijë, argumentojnë akademikët feministë, janë mundësi më të mira pune dhe më shumë mbështetje si nga shteti, ashtu edhe nga burrat në jetën e tyre, për t’i ndihmuar të pajtojnë punën me jetën familjare.

Kritikët shqetësohen se qeveria e djathtë e Melonit në vend të kësaj e sheh krizën e fertilitetit në Itali përmes një lenteje patriarkale që fokusohet në bërjen e më të mundshme financiarisht për gratë që të qëndrojnë në shtëpi për të rritur fëmijët.

Marrë nga “Financial Times”, përshtatur për “Albanian Post”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.