Auma Obama: “Kenia i përket të rinjve – Ne të moshuarit kishim frikë, ata dinin të bënin të dëgjohej “

Auma Obama, e lindur në vitin 1960, është një aktiviste dhe sociologe: ajo studioi në Gjermani dhe jetoi në Mbretërinë e Bashkuar përpara se të kthehej në Kenia në vitin 2000.

Këtu ajo themeloi OJQ-në e fëmijëve Sauti Kuu Foundation (zëra të fuqishëm).

Ajo është vajza e Barack Obama Sr, gjithashtu babai i ish-presidentit amerikan me të njëjtin emër.

Obama doli në tituj ndërkombëtarë për shkak të daljes së saj në rrugë përkrah demonstruesve që protestonin kundër rritjes së taksave: 23 prej tyre vdiqën në përleshje.

Të martën, ajo u befasua nga gazi lotsjellës në rrugë. Iu përgjigj italianes La Repubblica në telefon nga Nairobi, pak minuta pasi Presidenti William Samoei Arap Ruto njoftoi tërheqjen e reformës së diskutueshme financiare.

A u detyrua presidenti të shpallte tërheqjen e reformës?

“Unë besoj se “tërheqje” është një fjalë shumë e madhe, sepse me kushtetutë presidenti nuk mund të tërheqë një reformë: ka një proces që përfshin Asamblenë Kombëtare. Të rinjtë në rrugë janë shumë vigjilentë dhe të vëmendshëm ndaj asaj që po ndodh. Në fakt, biseda tashmë ka kaluar në realizueshmërinë e premtimit të presidentit. Kushtetuta jonë është shumë e fortë dhe mbron vendin”.

Çfarë ndodh tani?

“Për të ndjekur ankesën e presidentit, Asambleja Kombëtare duhet të mblidhet dhe ka një afat të kufizuar kohore. Kuvendi tani është shpërndarë dhe nuk do të mblidhet deri në mes të korrikut. Atëherë mund të jetë tepër vonë për të tërhequr ligjin”.

Çfarë do të bëjë turma?

“Unë i përkas njerëzve të vjetër, të ashtuquajturit Gen Wazee. Duke qenë se kjo protestë lindi mes të rinjve, tani roli ynë është t’i dëgjojmë dhe të udhëhiqemi. Janë ata që e dinë se çfarë nuk shkon në vendin tonë dhe po na e thonë. Jemi një brez që kishim frikë të thoshim “jo”. Ata nuk kanë frikë. Ata vendosin se çfarë do të ndodhë tani. E them këtë pa alarm. Unë kam qenë në demonstrata dhe ato kanë qenë paqësore. Ata duan të kenë një të ardhme në Kenia: në këtë vend 80% e njerëzve janë nën 35 vjeç, nga të cilët mbi 50% janë Gen Z, dhe shumica janë të papunë. Nuk mund të taksosh të papunët. Ata duhet të merren seriozisht”.

A është kjo një protestë e paprecedentë?

“Është rezultat i një procesi. Nuk është një sëmundje unike për Kenian, i gjithë kontinenti afrikan vuan. Politikat e zbatuara në vendet tona shpesh nuk konceptoheshin këtu. Borxhet dhe huatë që merren nga qeveritë nuk votohen nga njerëzit në rrugë, por përcaktohen nga lidershipi politik i këshilluar shpesh nga fuqitë e jashtme. Dhe kjo është pikërisht ajo që të rinjtë duan të ndryshojnë. Gazi lotsjellës është gjithmonë i njëjtë. Një protestues i ri më tha: ‘Ne hamë gaz lotsjellës për mëngjes, sepse kur demonstrojmë nëse nuk ka ujë, na hedhin gaz lotsjellës. Dhe kur ne nuk dalim në rrugë, ata vijnë në lagjet tona dhe bëjnë të njëjtën gjë’. Nuk ka asgjë të re në reagimin e autoriteteve. Lajmi është se të rinjtë dolën në rrugë të vetëm, pa asnjë lëvizje politike. Për më tepër, këta të rinj nuk duan të largohen nga vendi i tyre – evropianët janë gjithmonë të shqetësuar për këtë -: ata duan të qëndrojnë”.

Pse vendosët të dilni në rrugë?

“Unë punoj për një OJQ për të rinj dhe fëmijë. Përfituesit e këtij fondacioni janë nga 4 deri në 25 vjeç. Unë jam pjesë e atij 80% të njerëzve nën 35 vjeç. Fondacioni quhet Sauti Kuu, që do të thotë “Zëra të Fuqishëm”. Ne i mësojmë ata të përdorin zërin e tyre. Shumica e stafit tim janë brezi Z dhe milleniam. Njerëzit si unë janë pakicë. Nuk kisha zgjidhje tjetër, duhej të isha aty pranë tyre”.

Një ditë më parë ju u goditët nga një bombol gazi lotsjellës…

“Po bëja një intervistë me CNN dhe papritmas u shfaq kjo re e bardhë, ajo bëri një zhurmë shumë të madhe. E kisha hequr maskën, kështu që mora frymë: gazi më preku mushkëritë, e ndjeja në gjoks. Nuk mund të merrja frymë apo të shihja. Të rinjtë Gjenerata Z më ndihmuan”.

Disa njerëz vdiqën. Kush është përgjegjës?

“Nëse ke pushkë dhe e tërheq këmbëzën, padyshim që je përgjegjës. Por përgjegjësia u takon të gjithë atyre që dhanë urdhrin për të qëlluar për të vrarë. Demonstruesit mbanin flamuj dhe postera letre. Ata kishin shishe uji dhe bilbila. Të gjithë mund ta shihnin. Tragjedia është kjo: të rinjtë vdiqën duke u përpjekur të dëgjohej zëri i tyre”.

A keni folur me ish-Presidentin Barack Obama gjatë këtyre ditëve të protestave?

“Pa koment. Unë jam këtu për të folur për Kenian.”

Është hipotetizuar dislokimi i ushtrisë kundër protestave. Çfarë prisni?

“Shpresoj që të mos ndodhë. Do të binte ndesh me atë që tha presidenti më pas”.

Nëse tërhiqet reforma, a do të ndalen protestuesit?

“Është e vështirë të thuhet, por ka shumë pakënaqësi. Tani me vëmendjen mediatike dhe rezonancën e madhe në rrjetet sociale, drejtimi që do të marrë protesta bëhet i paparashikueshëm. Shpresoj që të mos derdhet më gjak”.

Keni menduar ndonjëherë të përfshiheni në politikë?

“Absolutisht jo. Unë punoj me të rinj dhe fëmijë dhe jam shumë e kënaqur me vendin ku jam”.

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.