Në fortesën Bardella “Franca është me mua”

Janë maksimumi pesë hapa, nga makina blu e ndezur që ngjitet pranë bordurës deri te hyrja e vogël, misterioze e selisë kombëtare të Rassemblement National (RN).

Pak para dy pasditesh, njeriu i momentit, kryeministri i mundshëm i ardhshëm me 40 për qind popullaritet në vend – kurrë më parë kaq i lartë –, Jordan Bardella, zbret i shoqëruar nga truproja, me një kostum blu të çelët e këmishë të bardhë, një buzëqeshje standarde të cilën, siç thuhet, e ushqeu me kujdes që të ishte magjepsëse dhe qetësuese në të njëjtën kohë.

“Fushata zgjedhore po shkon shumë mirë. Shpresoj të kem një shumicë absolute, të bëhem kryeministër i këtij vendi, nëse francezët duan të më besojnë”, thotë ai teksa hyn në derën gri të selisë pa emër dhe pa pllakë, asgjë e dallueshme nga frika e vandalizmit ose provokimeve, përveç furgonit të parkuar të policisë dhe dy oficerëve që ecnin lart e poshtë duke vëzhguar një objektiv potencialisht të ndjeshëm.

Pikërisht aty, në këtë seli të padepërtueshme në një nga zonat më borgjeze të Parisit, RN muajt e fundit është rritur për t’u bërë partia kryesore e vendit, 31.3 për qind në zgjedhjet evropiane, të cilat sondazhet tregojnë se do të zgjerohen në 36 në zgjedhjet e nesërme për Asamblenë Legjislative, falë edhe kontributit të disa prej golistëve.

Marine Le Pen, themeluesja e partisë dhe hyjnia mbrojtëse e Bardella-s së re, ishte atje deri dy ditë më parë.

Më pas shkoi në Hénin-Beaumont, në çifligun e saj ku veron dhe nga ku do të presë edhe rezultatet e zgjedhjeve.

Duke u larguar la në qendër të vëmendjes parisiene tërësisht atë, 28-vjeçarin “gati për të qeverisur”.

Për “Financial Times”, Bardella tha se ishte i bindur se francezët tani duan ndryshim, pas shtatë vitesh makronizëm.

Edhe pse e di që do ketë pengesa në këmbë.

Si ajo e provokuar dje nga një deputet i RN-së, i cili sulmoi një ish-ministre me kombësi franceze dhe marokene: Pozitat ministrore duhet t’i shkojnë franko-francezëve.

Dhe edhe nëse në programin RN parashikohet që disa pozicione strategjike, për shembull në sektorin e mbrojtjes, të mos u besohen personave me pasaporta të dyfishta, dje edhe Le Pen u rebelua: I neveritur nga ky mendim personal në kundërshtim me projektin RN.

Ata e dinë se, të bëhesh një parti masive nga një parti e një grupi siç është paraardhësi i RN (Front National), duhet siguruar që dediabolizimi të funksionojë përfundimisht, që fytyra e qetë dhe e qeshur e Bardellës të largojë demonët e së kaluarës dhe të bindë studentët, punonjësit, pensionistët dhe sipërmarrësit, asgjë nuk duhet t’i lihet rastësisë.

Ai, i riu me origjinë italiane, i rritur në periferi dhe që u tërhoq nga Le Pen në moshën 16-vjeçare, duke parë debatin e saj me Jean-Luc Mélenchon, godet mbi çështjet e identitetit, duke filluar nga imigracioni: “Shamia nuk është e dëshirueshme në shoqërinë franceze, është një betejë legjislative por edhe kulturore”.

Nga ana tjetër, RN mbetet partia e On est chez nous – jemi në shtëpi – të forcuar nga ndërgjegjësimi i 66 për qind i francezëve që në sondazhe thonë se janë të bindur se ka shumë të huaj dhe 58 që mendon se emigrantët nuk bëjnë përpjekje të mjaftueshme për t’u integruar.

Jo si Jordani i ri, me shumë Itali në ADN-në e tij dhe pak Algjeri, i cili u rrit me nënën e tij Luisa pas divorcit nga babai i tij, duke përdorur shpesh shembullin e jetës së tij sikur të ishte një manifest për të treguar se këtu, e shihni, dikush mund ta quajë veten Bardella dhe të jetë krejtësisht francez.

Dhe ndoshta të bëhet kryeministër: çka e synon vetëm nëse, tha dhe përsëriti, RN arrin objektivin ambicioz prej 289 mandatesh, pra shumicën absolute.

Në atë pikë, do të kërkohej një bashkëjetesë e lodhshme me presidentin Macron, të paktën duke gjykuar nga premisat: ende nuk është votuar dhe Le Pen tashmë po këmbëngul që fakti se kreu i shtetit titullohet “kreu i Forcave të Armatosura” është vetëm nderues, se kush vendos realisht është kryeministri.

“Nuk duan bashkëjetesë, por dominim”, murmuritën dje të dëshpëruar nga mazhoranca makroniste.

I vetëdijshëm se rreziku është i lartë, sepse ndërsa presidenti shfaqet pedant dhe i pakëndshëm, Bardella ka mundur ta bëjë veten empatik.

Si i diplomuar i shumëfishtë i shkollave më të mira franceze, Macron tingëllon elitar dhe i largët, ndërsa eksponenti i ri i RN, i cili e la universitetin për dashurinë ndaj politikës dhe është i njohur në Tik tok, thyen rezistencën duke premtuar se nuk ka ndërmend të shkojë në luftë me Brukselin.

Në dy debatet televizive me kandidatët e Frontit Popullor të majtë dhe kryeministrin në detyrë, makronianin Gabriel Attal, ai ndonjëherë dukej se po bënte patinazh: për shembull për reformën e pensioneve, ai do të kishte dashur më parë ta shfuqizonte atë.

Ndërsa tani që mundësia e qeverisjes po bëhet e vërtetë, premton ndryshimin vetëm për disa, për të tjerët do të shohim, presim, shqyrtojmë buxhetin.

Por edhe kjo duket se i është falur përfundimisht Bardella-s.

Duket sikur vala e marinës së zezë, siç e quajnë në brigjet e Senës, vala e favorshme për Le Pen, e favorizuar nga një erë e krahut të djathtë që përshkon të gjithë Evropën është gati për të zhytur gjithçka.

“Kemi provuar shumë, le t’i provojmë edhe ato”, është shprehja më e shpeshtë e këtyre ditëve në Francë.

Bardella e di këtë dhe po përgatitet.

Xhaketë të ngrirë dhe buzëqeshje verbuese, vetëm duke pritur që të mund të kapi çelësat e Palazzo Matignon (kryeministria franceze).

Marrë nga La Stampa, përshtatur për Albanian Post

Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.