Shkrim nga Fifi Abou Dib për “L’Orient-Le Jour”:
Lufta e Izraelit, e shpallur fillimisht kundër Hamasit, tani është e drejtuar kundër popullit palestinez.
Izraeli nuk është i kënaqur me gjuetinë dhe likuidimin e udhëheqësve të Hamasit.
Dëshiron të zbrazë Gazën, t’i marrë Gazën popullit të saj, t’i japë fund idesë së mjerimit të zakonshëm të Gazës pas këtij muri partiak që ngriti.
Izraeli urdhëron banorët të largohen nga Veriu dhe bombardon autokolonat e eksodit në Jug.
Bombardon spitalet dhe strehimoret, ndërpret energjinë elektrike, ujin dhe ushqimin për t’i shtyrë njerëzit të marrin këtë rrugë të pasigurt, në fund të së cilës, e parkuar nga qindra mijëra në një hapësirë të ngushtë, Izraeli shpreson t’i shtyjë ata drejt Egjiptit.
“Le të qëndrojnë mes arabëve” është fjalia e momentit.
Qeveria izraelite nuk thotë se çfarë lloj speciesh i konsideron palestinezët, por duket e bindur se ata janë një specie që duhet të mbijetojë në shkretëtirë pasi të ketë vuajtur torturën dhe poshtërimin.
Për të mbyllur gojën.
Thjesht transmetoni imazhet dhe dëshmitë e reporterëve të rrallë ende të gjallë dhe aktivë në Gaza.
Të vetmet fjalë që ia vlen të lexohen dhe dëgjohen janë të tyret, ata që rrezikojnë jetën për të vërtetën.
Po ashtu raportet e mjekëve që kanë net pa gjumë, të dërrmuar, të rraskapitur, pa mjete, uthull për të pastruar plagët, amputime pa anestezi.
Ngado ankth.
Kujdestarët u panë duke mbledhur kafkat e foshnjave përpara se t’ua dorëzonin familjeve të tyre.
Imazhet janë reale, të marra nga jeta, të datuara.
Dëshmitarët janë të pranishëm në skenat që shfaqin.
Kjo nuk ka të bëjë me mbështetjen e Hamasit apo sulmit të Hamasit ndaj civilëve të paarmatosur.
Të kuptuarit e historisë së gjatë që çoi në këtë tmerr nuk e justifikon atë.
Por Izraeli, i dashur i fuqive të mëdha perëndimore që e konsiderojnë si një të tyren në botën arabe, sot tregon fytyrën më të tmerrshme të njerëzimit.
Kolonët po përfitojnë nga fakti se të gjithë sytë janë te Gaza për të sulmuar palestinezët në Bregun Perëndimor, shtëpitë dhe tokat e të cilëve ata i lakmojnë përsëri dhe përsëri.
Qeveria u jep liri urrejtjes, torturave të tyre, vrasjeve të barinjve dhe fermerëve në mes të sezonit të vjeljes.
Ai nuk është afër kësaj mizorie.
Këta kolonë e bëjnë Izraelin të duket si një shtet i egër, me moral primitiv, pa as më të voglin sens drejtësie dhe ligjit.
Me sa duket, kjo qëndron pas aspiratës për ta kaluar veten si i vetmi vend demokratik në Lindjen e Mesme.
Që nga 7 tetori, një nga momentet më të ndyra të kësaj lufte ka qenë kur delegatët izraelitë në OKB fiksuan yllin e verdhë të kujtesës së keqe në xhaketat e tyre.
Rrallëherë besimi i keq ka arritur një kulm të tillë.
Përsëri dhe përsëri, duke fërkuar hundën e Evropës në fajin e saj të pashërueshëm, me Shoah-in për të cilin palestinezët janë të pafajshëm, duke justifikuar kështu tmerrin që u nënshtrohen?
Pasardhësit e vërtetë të viktimave të Holokaustit janë sot të vetmit që bëjnë të dëgjohet zëri i drejtësisë dhe paqes.
Palestinezët ishin të vetmit në botë që i pritën migrantët hebrenj të Eksodit me bujari dhe dhembshuri.
Mohammad Hadid, babai i modeleve Gigi dhe Bella Hadid, rrëfen se më pak se tre vjet para lindjes së tij, në vitin 1948, në Safad ku familja e tij kishte qenë me shekuj, një varkë kishte mbërritur nga Polonia në Haifa pasi endej nga porti në port.
Varka mbante një pankartë ku shkruhej: “Kemi humbur shtëpitë tona dhe çdo shpresë. A do të na rivendosnit besimin te njerëzimi?”.
Çdo familje palestineze, thotë ai, mirëpriti dy familje emigrantësh hebrenj gjatë kësaj periudhe.
Nëna e tij, e cila kishte shkuar në Nazaret për të lindur, u kthye në shtëpi me foshnjën në krahë dhe e gjeti derën e mbyllur.
Ndarja e Palestinës është duke u zhvilluar dhe “mysafirët” kanë dëbuar nikoqirët e tyre.
Nëse sot mirësjellja kërkon që fjalimi i vetëm të jetë në favor të viktimave të pafajshme të kësaj lufte dhe përfundimi i menjëhershëm i bombardimeve, gjithsesi duhet thënë dhe përsëritur disa të vërteta për Izraelin.
Një ditë dikush do të duhet të kërkojë falje, dhe kjo është ajo që bota perëndimore shfajëson paraprakisht.
Marrë nga “L’Orient-Le Jour”, përshtatur për “Albanian Post”.
Shkarkimi dhe publikimi i teksteve nga Albanian Post nuk lejohet pa përmendur burimin. Faleminderit për respektimin e etikës së profesionit të gazetarit.
/Albanianpost.com
